Астрономија (истражувања, откритија, новости)!

[Human]

Заштита на астронаутите од метеорoиди
02.05.2011

Околу 100 тона метеорoиди ја бомбардираат Земјината атмосфера секој ден. За вселенската станица во Земјината орбита, судир со овие камења може да предизвика сериозно оштетување, а судир со астронаут кој е активен надвор од леталото може да биде и фатален. Но пред некој астронаут да добие зелено светло за да ја напушти станицата, НАСА ги проверува податоците од Canadian Meteor Orbit Radar за да одреди дали е безбедно. CMOR системот се содржи од три идентични радари поврзани заедно за усогласено да емитираат и примаат радиобранови. Употребувајќи неколку ,,паметни камери“ CMOR системот обезбедува правовремени информации за метероидите близу до Земјата кои се движат со брзина од околу 10 km/s ( 22 000 mph ). Системот се наоѓа на универзитетот ,,Западен Онтарио“.

Кога се наоѓа во орбитата најголема опасност за спејс шатлот претставува судар со вселенски отпад или метеорид. Знаејќи кога активноста на метеорoидите е висока, НАСА може да го прилагоди леталото заштитувајќи ги ранливите делови на шатлот.

ISS е најдобро заштитениот спејс шатл досега, кој употребува ,,мултишок штит“ кој пак се состои од неколку слоја на многу лесна керамичка ткаенина која го апсорбира ударот од метеорoидите и ги одбива назад во Вселената. Со нив се обвиени критичните компоненти како местата за живеење и резервоари под висок притисок. Така тие се безбедни од парчињата со мала и средна големина. ISS може да маневрира за да ги избегне поголемите објекти.

Системот CMOR снима 2 500 орбити на метеорoиди дневно употребувајќи HF/VHF радар со повеќе фреквенции. Активен е од 1999 и до 2009 има снимено 4 милиони орбити.

Од овде научниците дознаваат колку метеорoиди влегуваат во нашата атмосфера, како и од која насока доаѓаат. Базирано на овие податоци НАСА дава упатства на дневна база. За нив најголем предизвик се парчињата со средна големина ( камења со дијаметар од 1 cm до 10 cm ) бидејќи тешко се детектираат а се доволно големи да предизвикаат катастрофални оштетувања на шатлот или сателитот. Малите парчиња со помал дијаметар од 1 cm се помала закана но предизвикуваат абразии на површината и микроскопски дупки во леталото. Денес заштитата на вселенските летала е многу подобра и ефектите од удари на метеори се минимизираат.

Meteor Environment Office (MEO) е делот на НАСА каде се прибираат вакви податоци. Како проценувачи на ризикот од штета , тие им даваат огромна помош на нивните колеги астрономи во нивната истражувачка работа.



http://www.astronomija.com.mk/vest.asp?id=2399

 

[Human]

Дали раната вселена имала само една димензија?


Превземено од соопштението за медиумите од Универзитетот Бафало:

Дали раната вселена имала само една просторна димензија? Овој радикално поинаков концепт лежи во сржта на теоријата која физичарот Дејан Стојковиќ заедно со своите колеги од Универзитетот на Бафало ја предложи во 2010. Според нив раната вселена, која експлодирала од точка на сингуларност и најпрвин била многу мнагу мала, била едно-димензионална (како права линија) пред да почне да се шири и да прерасне во дводимензионална рамнина, а потоа и да добие три димензии (како и денешниот свет во кој живееме).


Многу повеќе тука.

 

[Apokalipto]

Голем астероид со маса од 55 милиони тони кон крајот на годината ќе ја промаши планетата Земја. Експертите на НАСА објавија дека огромната карпа во ноември годинава ќе мине помеѓу Земјата и Месечината.

Астероидот ќе може да се види со мал телескоп, што претставува ретка прилика.

Астероидот би требало да биде оддалечен на околу 300.000 километри и ќе биде најголемиот објект кој некогаш и се приближил на Земјата. НАСА, астероидот веќе го оквалификува како потенцијална опасност, но стручњаците нагласуваат дека доколку тој остане на предвидената патека, нема да има никаква опасност. Експертите проценуваат дека судар на астероид со Земјата се случува на неколку стотини години.

Според најцрните сценарија, доколку астероидот со име „ YU55“ ја погоди Земјата, ударот би бил еднаков на експлозија од 65.000 атомски бомби, од ударот би се направил кратер широк 10 километри и длабок 600 метри.

http://kajgana.com/nauka/ogromen-asteroid-i-se-priblizuva-na-zemjata

 

[Human]

Нашиот невообичаен Сончев систем


Неодамнешните моделирања на сончевата маса на ѕвездите во планетарни системи откри дека системите со четири карпести планети и четири гасовити џинови во стабилни обити и ретко пополнет надворешен појас од планетаризми, имаат само 15 до 25% шанси за развој. Иако можеби сте скептични за ваквото тврдење, сепак има нешто вистинито во овие откритија.

Ова моделирање е изведено врз база на досега познатите егзопланети и базирано на некои рационални заклучоци од нашиот систем. Прво, претпоставува дека гасовитите џинови не е можно да се формираат во линија над која водородните состојки (како вода, метан и амонијак) постојат како мраз. За нашиот систем оваа граница е 2.7 астрономски единици оддалеченост од Сонцето - што е отприлика до средина на астериодниот појас.

Циркумстеларен диск од остатоци околу стар стеларен систем, диск кој е остаток од судири на планетаризми


Повеќе тука.

 

[fmi]

Ако се уште некоj не е видел метеори,скоро(след неколко месеца) ке има можност да гледа Персеиди. Еве слика от миналата от 12 Август 2010 година сликано во радианта от националната астрономическа обсерваториja на врв Рожен.

Бил сум на неколко вакви експедиции за сликане и броене на метеори и навистина ви препорачувам многу да прекарате неколко ноки надвор далеку от град или село со поглед во небето.

 

[Human]

Истражување на морињата на Титан
21.05.2011

Лабораторијата за применета физика на Универзитетот во Мериленд – Џонс Хопкинс, би можела да го води проектот за истражување на органски мориња на Титан. Ова е еден од трите предлози, кои изминатата недела го одбрала НАСА за своја идна мисија од Дискавери програмата.

“Истражувач на морињата на Титан” (Titan Mare Explorer – TIME), би можел да одржи прва директна инспекција на едниот океан, надвор од нашата планета, спуштајќи се и пловејќи по големото метан – етанско море, покриено со облаци на таинствената месечина на Сатурн. Мисијата би ја предводел одговорен од “Проксеми Рисрч Инц”, капсулата за истражување, би била направена во Локхед Мартин, од Детроит, додека инструментите во АПЛ, “Годард Спејс Флајт Центар” и “Малин Спејс Сајанс Систем”, од Сан Диего.


Некои уметници вака ја замислиле обалата на Титановото море - “Кракен Маре”, кое е алтернативна дестинација на ТИМЕ

Меѓу одбраните кандидати, бил и ЏПЛ лендерот на НАСА, кој би требало да ја истражува внатрешноста на Марс и Годар проектот на НАСА, со повеќекратно слетување на комета и следење на нејзината интеракција со Сонцето. Одбраните три истражувачки тима, од вкупно 28 предложени мисии, добиле чек, во вредност од 3 милиони американски долари, за изработка на детална развојна студија. По следните прегледи на нивните студии во 2012 год. НАСА треба одбере една и да ја разработи за лансирањето. Одбраната мисија не смее да чини повеќе од 425 милиони американски долари, не сметајќи ја цената на самата ракета за лансирање.

АПЛ, исто така, ќе добие значајна улога и во Годар мисијата, бидејќи требало да осмислат телескопска камера, со висока резолуција, за мисијата “Комет Хупер”.
Според изјавите од АПЛ, на самиот почетокот, сите мислеле дека мисиите кон надворешните планети мораат да чинат милијарди долари, но нивниот тим предложил лендер на Титан, во рамките на евтини мисии на Дискавери сериите. Успешните мисии кои следат, како “Месенџер” на Меркур и “Нови Хоризонти”, кои сé уште сé на пат кон Плутон, јасно покажале дека АПЛ е спремен да размислува поразлично.


Езерскиот лендер, нема да има сопствен погон, туку се очекува ветровите да го носат горе – доле. Планот е животниот век да му биде 14 години, ќе има тежина од 20 кг, ќе троши 140 W струја, која ќе му биде обезбедена од 0.8 кг. плутониум – 238

Капсулата ТИМЕ, треба да биде лансирана во јануари или февруари, во 2016 год. и треба да пристигне на Титан, во 2023 год. каде со падобран треба да слета на второто најголемо северно море, Лигеа Маре (78°N, 250°W), со површина поголема од 100.000 км2. Во текот на 96 дена, капсулата ќе го проучува составот и однесувањето на морето, како и неговата поврзаност со времето и климата на Титан. ТИМЕ, исто така, треба да се обиде да пронајде докази за сложената хемија, која денес е активна на Титан, и која е можеби слична на оние процеси, кои допринеле во развојот на животот, на младата Земја.

Уште на самиот почеток, во 1992 год., кога бил основан Дискавери проектот на НАСА, тие спонзорирале чести, брзи и евтини истражувачки мисии по Соларниот систем, со многу прецизни научни цели. “Лабораторијата за применета физика”, водела прва “Даскавери” мисија, “НЕАР Шоемејкер”, која во 2000/2001 год. прва однела едно летало во орбита, а потоа и на површината на еден астероид. АПЛ, предвоел и една од последните успеси на програмата,“Месенџер”, кој во март 2011 год. започнал едногодишно кружење околу Меркур. За сите мисии од оваа програма, сé грижи Маршал вселенскиот центар, од Алабама.

http://www.astronomija.com.mk/vest.asp?id=2426

 

[Human]

Нови изненадувања од Плутон
22.05.2011

Плутон. Се чини дека секојпат кога ќе помислиме дека нема ништо ново да понуди, откриваме нови интересни детали.

Откриен во 1930 од младиот Clyde Tombaugh, 76 години важеше за најодалечената планета во соларниот систем. Тогаш, со контроверзна одлука на International Astronomical Union, поттикната од предлозите на контроверзниот Mike Brown ( познат како ,,убиец на планети“ ) Плутон го загуби статусот на планета – стана џуџеста планета. Ниту планети, ниту астероиди, тие не успеваат да ја исчистат својата орбита во целост. Но, дали Плутон е џуџеста планета или планета. Или можеби нешто сосема трето – комета! Како е ова можно ќе видите во продолжение.

 

[Human]

Најнови слики од Касини на Титан и Енцелад

 

[Human]

Потврдена природата на темната (1 од 2)
27.05.2011

Превземено од соопштението за медиумите на ЈПЛ, НАСА:

Студијата во која беа опфатени 200 000 галаксии, а која траеше 5 години и се протега 7 милијарди години наназад, сметани во космичко време, претставува едно од најдобрите независни потврдувања за тоа дека темната енергија е онаа која влијае на и го забрзува ширењето на нашата вселена. За оваа студија беа користени податоците од Галекс, вселенскиот телескоп на НАСА, како и податоци добиени од Англиско-австралискиот телескоп поставен на планината Сајдинг Спринг во Австралија.

Орбитирачкиот телескоп за набљудување на вселената во ултравиолетовиот дел од спектарот на НАСА, Галекс (Galaxy Evolution Explorer – GALEX) и Англо-австралискиот телескоп кој се наоѓа на планината Сајдинг Спринг во Австралија, понудија резултати кои потврдуваат дека темната енергија (претставена на сликата со виолетов грид) е мазна, униформна сила која доминира над ефектите на гравитацијата (зелениот грид). На набљудувањата кои доведоа до овие сознанија им претходеше внимателно геометриско мерење на раздвоеноста помеѓу галактичките парови (пример за такви парови е прикажан на сликата). Заслуга за сликата: NASA/JPL-Caltech

Добиените резултати, од една страна, нудат поддршка на теоријата која ја опишува темната енергија како константна сила која униформно влијае на вселената и го забрзува нејзиното ширење. Од друга страна, пак, ? контрираат на алтернативната теорија според која гравитацијата, а не темната енергија, е таа која ја „растура“ вселената. Според неа, концептот за гравитација на Ајнштајн, според кој гравитацијата од сила која привлекува, станува сила која одбива кога станува збор големи далечини, е погрешен.

„Темната енергија делува на начин што кога би фрлиле топче во вис тоа би продолжило да забрзува како што се патува подалеку кон небото. Според резултатите кои ги добивме, темната енергија е космолошка константа, како што и самиот Ајнштајн има предложено. Додека, пак, кога гравитацијата би била „виновникот“, ние не би можеле да ги набљудуваме ваквите константните ефекти на темната енергија низ времето“, вели Крис Блејк (Chris Blake) од Свинбурн универзитетот во Мелбурн, Австралија.

За темната енергија се смета дека доминира во нашата вселена и е нејзин составен дел во 74 проценти. Темната материја, пак, која за нас е нешто помалку мистериозна супстанца, е застапена во вселената со 22 проценти. Додека, пак, така-наречената нормална материја, односно се она што е изградено од атоми и она што е составен дел на живите суштества, претставуба приближно 4 проценти од целиот космос.

Идејата за темната енергија беше предложена во текот на претходната декада врз основа на студиите на далечните експлодирачки ѕвезди наречени супернови. Суперновите зрачат константна и мерлива светлина поради што ги земаме за „стандардни свеќи“ (standard candles) што ни дозволува да ја пресметаме нивната раздалеченост од Земјата. Набљудувањата вршени врз овие ѕвезди ги доведоа научниците до сознанија дека она што ги втурнува во забрзувачки брзини е токму темната материја.

 

[Human]

Последната панорама на Спирит
31.05.2011


Овие денови на АPOD е објавена слика на последната панорамска фотографија што ја снимил роверот Спирит на површината на Марс. Спирит се наоѓа во регион во кратерот Гусев, поточно на една локација на брдото Колумбија. Ова брдо на Марс добило ова име во чест на шатлот Колумбија, кој имаше катастрофална несреќа во 2003та година, при што загинаа 7 астронаути на НАСА. Сега Спирит е заглавен во песок на ова брдо, а во далечина на сликата се гледа еден од врвовите на брдото наречен брдото Хасбенд каде Спирит пред неколку години успеа да се качи и да врши разни геолошки испитувања при што и конструкторите во НАСА беа изненадени затоа што за такво нешто не бил ни конструиран.

П

Последна панорама на Спирит. За поголема слика килкни тука




Роверот Спирит и покрај многу непредвидени несреќи, сепак успеа повеќекратно да го надмине својот предвиден век на траење и да направи многу откритија. Пред неколку дена НАСА прати последен сигнал во обид да стапи во контакт со Спирит но не им успеа, па официјално ја прогласија мисијата на Спирит за завршена. Роверите во себе немаат копче за исклучување, така што тие престануваат да работат од како ќе се случи голем проблем или ќе им снема струја која им е потребна за одржување на виталните системи.

 

[Tetro]

"Ендевор" се спушти безбедно на земјата.
Програмата "шатл" е завршена и бродот замина на одмор.

 

[Human]

^Останува уште еден лет на спејс шатлите, Атлантис:

Атлантис тргнува на почесен круг
02.06.2011


Шатлот “Атлантис”, донесен е на 1 јуни, од големата зграда за склопување на шатлови (ВАБ), на лансирната рампа, во Кенеди, вселенскиот центар на Флорида, Истовремено, нешто подалеку на пистата со бр. 15, слетал шатлот Ендевор.
Четворица искусни астронаути, ќе го извршат последниот лет на некој шатл во историјата на американската програма “Спејс Шатл”.

Во текот на јули, во12 дневната мисија, Атлантис и нејзиниот екипаж, ќе го донесат на ISS обновениот МПЛМ – Рафаело (полн со опрема и неопходни работи за ISS), кој ќе стане постојан модул на станицата.

Според, планот на пензионираната флота на оваа летало,мисијата СТС – 135, не била планирана. Астронаутите и леталата, всушност биле наменети како спасувачки брод (СТС – 335), во случај астронаутите на Ендевор да не се вратат на Земјата, поради евентуални оштетувања на термичката обвивка или поради нешто друго.
Неколку конгресмени и водството на НАСА, успеале да излобираат, веќе платената и осигурена мисија да ја изведат како последна мисија во програмата. За астронаутите, “Атлантис” нема спасувачка мисија. Од таа причина, екипажот со вообичаените седум или осум членови е намален на само четири, а астронаутите биле опремени со руски одела, од типот “Сокол”.

Во шатлот како корисен товар, со надеж дека нема да биде употребен, сé наоѓаат и четири специјални седишта за вселенскиот брод “Сојуз”, направени по мерка за екипажот, во случај шатлот поради оштетувањата, да не биде сигурен за враќање на Земјата. Во тој случај, екипажот на “Атлантис” на Земјата, би се вратил со руските Сојузи.
http://www.astronomija.com.mk/vest.asp?id=2454

 

[TheFrisb]

Ја губиме Месечината

Месечината се намалува, но нема да исчезне во брзо време, покажа научното исражување објавено во магазинот „Сајнс“.
Истражувањето регистрирало присуство на пукнатини на површината на Месечината формирани поради ладењето и собирањето на внатрешноста на природниот сателит во изминатите една милијарда години. Тоа значи дека и површината се намалила, иако не до тој степен да биде видливо со голо око.
- Утврдивме 14 земјени форми во вид на карпи, кои се расфрлани по површината на Месечината, изјави Томас Вотрс од Центарот за земјени и планетарни истражувања при Смитсоновиот Национален музеј за воздухопловство и астронаутика.
Претходно такви форми се забележани по екваторот на Месечината, но сега за прв пат се регистрирани и во други делови, што покажува дека процесот е глобален. Нивната големина е со висина до десет метри и должина од неколку километри, што покажува дека радиусот на Месечината се намалил за речиси 100 метри во последните милијарда години.
За споредба, овие форми на Меркур се значително поголеми, што укажува на значително поголемо намалување во текот на времето.
Месечината нема да исчезне наскоро и нејзиното намалување нема да влијае на Земјата, нагласи Вотрс.
--- надополнето: Jun 5, 2011 3:23 PM ---
Астероидот „Апофис“ ќе удри во Земјата во 2.036 година

Астероидот „Апофис“ го врати медиумското внимание откако се појави руска студија дека астероидот би можел да удри во Земјата во 2036. година.
Во студијата чии автор е професорот Леонид Соколов од државниот Универзитет во Санкт Петербург, се наведува и точниот датум, 13. април 2036, кога астероидот би удрил во Земјата, пренесува агенцијата РИА Новости.
Соколов истакна дека шансите за блиска средба помеѓу астероидот и Земјата се многу мали, но дека е важно да се направи план за сите можни сценарија. Тој додаде дека е можно астероидот во вселената да се распадне на неколку помали делови, кој потоа би удриле во Земјата.
„Апофис“ е астероид со големина на две фудбалски игралишта. Овој астероид прв пат го привлече вниманието во 2009. година.
Научниците на НАСА се претпазливи околу тврдењата на Соколов, според нив шансите за да се реализира неговото сценарио се 1:250.000.

 

[Human]

Метеорскиот рој Ариетиди
07.06.2011


Секоја година во почеток на јуни, над стонина метеори преминуваат преку небото. Но повеќето од овие метеори не се видливи затоа што Сонцето се наоѓа над хоризонтот за време на најголемиот интезитет на овој метеорскиот рој. Овој дневен метеорскиот рој е наречен Ариетиди затоа што радијантот се наоѓа во соѕвездието Овен (Aries) кое пак во почетокот на Јуни се наоѓа на само 30ина степени од Сонцето.

На сликата со црвено е обележан радијантот на Ариетидите а се гледаат и околните соѕвездија


Ариетиди се судираат со атмосферата на Земјата со брзина од 39 кm/с.Досега никој со сигурност не знае од каде доаѓа овој метеорскиот рој но едни од претпоставките се дека потекнува од астероидот 1566 Икар, кометата Махолц96P (96P/Machholz) и посебна класа на комети кои поминуваат многу блиску до Сонцето во својот перихел кои се наречени Креуц (Kreutz ) комети. Потокот од остатоците е прилично широк, па Земјата во него влегува кон крајот на мај а излегува во почетокот на јули, но пикот на метеорскиот рој Ариетиди е помеѓу 7ми и 8ми јуни.

Доколку сакате да видите некој од Ариетидите пробајте да уловите некој пред самиот изгрев на Сонцето. Радијантот на Ариетидите изгрева 45 минути пред изгревот на Сонцето и ова важи за набљудувачите од двете хемисфера на планетата. Пред зората Ариетидите можат да се видат како само ја окрзнуваат атмосферата на Земја па затоа се многу долги и бавни.
http://www.astronomija.com.mk/vest.asp?id=2462

 

[сашенко]

^Дали можеме да ги забележиме без никакви помагала? Со голо око ке можам да видам нешто пред изгрејсонце?