[FONT=tahoma, arial, helvetica]
Чшшрррр!!!
Оваа одвај се додржа. А и како влезе. Ја искрши вратата. Собирала, собирала. Мора да е некоја Влаинка. Блазе си му на оној што ќе ја земе. А кој знае? Можеби штотуку се вратила од факултет. Па попат стискала, стискала. Можам да ја замислам како нестрпливо ја префрла рамнотежата од едната на другата нога. Потскокнува, се превиткува внимателно. А автобусот никаде го нема. Па и кога ќе дојде. Мајсторот се заебава, собира кој како ќе стигне, а малото маче го моли,
побрзо бе мајсторе, ќе се помочам. И тој наеднаш, како по некоја телепатска линија да дочул, го забрзува автобусот. Но, нејсе, пак проблем. Забрзувањето и наглото кочење ќе и’ го испреврти стомакот, ќе предизвика меурот да и’ пукне, како мешина.
Шшшш!
Ова мора да е некое мало. Мало и одмерено,
дисциплинирано пиче.
Тоа ги слуша мама и тато. Гарант му биле сите петки на училиште. А и бруцошијадата добро ја фати. Навреме и без големи шокови. Битно е да се држи ритам. Станување во шест и триесет, мочање, облекување и од осум на предавање. Задолжително петнаесет минути пред професорот. Да се привикне на атмосферата. Попладне во мензата, па мал одмор, па од шест до десет учење. Колоквиумите во март се далеку,
ама совреме за да не брзаме. Така тато заврши. Студент на генерација.
Шввррррррррррррр!
Ај, мајката. Што беше ова. Маратонка. Е
бате бешиката, ебате. Прва Лига. Гуливер. Сигурно е два метра. А пупата, наа, Колорадо кањон...
:pos2:
Цвврр!
О-хо, друга. Ама сообраќај.
Rush hour. Се брзаат студентките. Нема лабаво. Тие се најсвесниот дел на нацијата. Кремот. Цветот. Јаготката. Ама ова последната не се важи.
Анемична. Ниту јаде ниту спие. И после, нормално, нема што да моча.
Кломп! Кломп!
Аа, оваа го згрешила отворчето. Ние, бејбе,
за мочкање сме дојдени, не за какање. Нас анусот не нè занима. Не сме ние перверзни.:nenene: Ние сме нормални и лојални граѓани на оваа држава.
За краља и отаџбину! Ии, што е упорна. И отсечна. Пет хаубици, пум, пум, пум, право во целта, и опс, отстапи.
Слободно. Така е по нашки. Ее, кога ги носев чаршавите на перење, се изнагледав теткици во кратки бели мантили.
Најважна е линијата, велеше десетарот.
Одиш, носиш, предаваш, ама не гледаш во тоа што го правиш. Погледот право на ногата. И мериш! Одмеруваш! Ако е ногата тенка и права, рамномерно. Тоа не чини. Сфати. Тоа е закржлавено и тука нема задоволство. Ако е тенко па се шири, како конус, и тоа не чини. Тоа добро почнува ама лошо завршува. Дури да ти помине, а бидејќи си загорен ти поминува брзо и потоа не чини. Дури ти се гади. Постигнува контра ефект. Ако видиш ноџе, што е како две полутопки, помала и поголема, ама ептен полутопки, и тоа не чини, од тоа бегај. Бегај, оти опасноста е голема. Зашто, ако твојата измалтретирана војничка нога се најде под такво едно геометриско тело, може да си остане и без содржината. Односно да се чувствува само формата. И насетува. Фантомска болка
. А ако забележиш ноџе што е благо извиено, сосема благо, прво во листовите а потоа и во бутинките, то
, брате, то
. Аеродинамика. Специјална форма. Јагуар
и Ровер
истовремено. За тоа вреди и животот да се жртвува. И цело редовно сосе наградното. Тогаш барај од мене секој ден да носиш чаршафи и да пикираш и јас ќе те пуштам. А ти попладне ќе ми купуваш цигари. Голем естет беше мојот десетар..
.ај да запалам цигара. Засмрде оваа серката...
Цвврр!
А бе, оваа истата да не е, од преѓеска. Ај, мајката. Го повлекувам мислењето. Тоа ти е, брате, карактер. Упорна. Секои десет минути по малку, така треба. Не е кампањец. Се знае, девет испити, девет сесии. Важно се проаѓа...
Швррршврршврр!..
Поплавааа. Оваа не мисли да престанува, море. Свршава кога моча. Прав хедониста. Сè во круг, а задоволството на квадрат...:pos2:
Чвруушврчвуушишшшш!
Ама неправилно моча, пизда и’ материна, прав манијак... неврамнотежена, параноик и хистерик. Ич, нејќам ни да мислам на неа. Баш ми е гајле каква и’ е дундата. Крива, каква може. За таквите само ѓупски треба, под лош агол. Одвај чекам да излезе. Не можам да ја поднесам. Ме вознемирува, пичка и’ мајчина...
Шшшшввввврррррр!
Конечно добро маче. Одмерено, достоинствено. Море да не сум грешка, ова на курначе ми личи. Не мочаат женските така. Одмерено, достоинствено, од високо. Господски...
[/FONT][FONT=tahoma, arial, helvetica]
Ссвввшшш!
Ох, конечно спокојство. така, смешкице моја.
Пи-пи ми. Колку е нежна и мила. Ме смирува, пчеличка. Мала, тенка, гола, срамежлива...[/FONT]
[FONT=tahoma, arial, helvetica]
Шпшшшшш!
Штрудличко. школко. рибичко. кутивче. пола голо - пола облечено. мочкај ми срценце. отвори се слободно...
Чврччччшш!
Минџо моја. Жапче. Распукнатина. Процепче. Пештеро. Бршленче. Голтни ме...
Швврррррр!
Ахх, темнино. Ах, дувло зајачко... црна коријо...вовлечи ме... поплави ме...потопи ме... исчезни ме... исцеди ме... ахх... слатка смрт... со миро измачкај ме..аа.. Ариел да станам...
Вагините милни да ви ги лулкам.. аргххх...
[/FONT]
:salut:
Момци Македонци спремајте парите, Бојо Андрески има две ќерки, итоа двете се мажени. Помирете се со судбината!
Или можеби се пронајде во песната? 
