Не ни фалат многу работи за да достигнеме шампионско ниво.
Игра имаме прекрасна, нема друг тим што игра поубав фудбал од нас и на 6-0 напаѓаме.
Голови постигнува целиот тим.
Имаме убиствени контри и полуконтри.
Ни фали повеќе храброст
Со Барселона се браневме цело време, дури кога тие почнаа да размислуваат за наредниот натпревар, кога ја смирија играта тогаш ги нападнавме, тогаш го добивме натпреварот. Не смееме да си дозволиме на секое големо натпреварување да влегуваме со толкав респект, ни кон противникот ни кон самото натпреварување. Во 2006 во осминафинале од ЛШ игравме со Реал, прва на Бернабе, тотални аутсајдери, коефициент за двојка до небо висок, но првите 10 минути од натпреварот ги намачкавме на леб, Икер се уби од бранење, Калински не знаеше што да коментира, ќутеше до средина на прво полувреме, им набивме страв во коски а во второ ги решивме. Се сеќавам како вчера да беше, Арсенал беше незапирлив, големиот Реал го имавме во џеб. Тогаш го имавме Анри, Пирес, Љумберг (типциве знеаеа како да играат под притисок), со нив покрај себе Фабрегас, Рејес, Фламини и Ебуе (како новак) беа незапирливи, имаа подржка, имаа покритие, имаа резервна варијанта и мотив да се докажат пред Легендите на Клубот. Фабрегас, Ван Перси, Клиши учеа од најдобрите, тоа исто така ја прави разликата помеѓу нив и другите помлади во тимот. Кога нема макар еден од нив, потешко играме, тоа е евидентно.
Искусните им даваат сила на помладите, на теренот се создава триаголник на авторитети, но не на начин на кој меѓусебно се исклучуваат туку авторитети кои меѓусебно се надополнуваат, што и да се случи на теренот секогаш има личност, влијателна, авторитетна и способна да ги поведе другите.
Кога го нема Фабрегас треба друг да ја преземе таа организациска улога, друг да биде водач, така да развиеме и алтернативна игра, т.е да се приспособуваме на околностите и да одговориме на секој предизвик.
Храброст, повеќе храброст им треба на децава, само тоа не дели од титулата.
Поздрав !
"I love the club. Unfortunately we know I had to leave the club, for reasons I have explained many times, but although I left Arsenal you never really leave Arsenal.
"Whenever I go back I feel like I have gone home, it's a big family and I became a fan of the club.
"I knew what it was like to beat Manchester United, I knew what it meant to the fans when we were playing against Tottenham, I knew all that, you don't get that from one or two years, you need to live and breathe Arsenal to understand that."
--- надополнето ---
[/COLOR]
http://arsenal-mania.com/articles/3110038/Henry-praises-Wilshere-wants-Arsenal-return.html