Да се надоврзам со некои мои постари постови..
Воспоставување на еден друг вид на анархизам, малку поразличен од оној кој е омилен кај одредени струи од левицата, малце свеж поглед за разлика од она со кое не трујат, бидејќи левичарите се педерчиња кои сакаат цел живот да живеат без да сработат нешто и таа нивна желба ја маскираат во разно разни учења, кои се базираат врз колективната сопственост.
Значи неколку нафрлани идеи.(однапред се извинувам за извесната некохерентност во изразувањето, но тоа е, на пауза сум па толку ми е времето, капитализам суров

)))
Укинување на задолжително пензиско и здравствено, намалување на даноците на персонален доход.
Построги закони за можност за добивање на државна социјална помош, да се намали бројот на корисници бар 10 пати. Ако секој си работи освен оние кои ептен не можат, нема да има потреба од толкава социјална ангажираност од страна на државата. А работа има и во овој систем уште повеќе ќе ја има.
И таму ќе нема не сакам да го правам ова или она, ќе сакаш
Укинување на данок на имот
Укинување на субвенциите
Укинување на државната интервенција, во примери како откуп на тутун
Секој ќе си плаќа за неговото дете да оди во училиште, основното да остане задолжително, но родителите да плаќаат за нивните деца да одат во него.
Ако немаат пари да го сторат тоа, ќе бидат принудени по некој начин, дали државата ќе плати па после ќе ги држат на кредит.
Приватизација значи на сите степени на образование, средното образование да престане да биде бесплатно, зголемување на цените за запишување на универзитет и со тоа подигнување на квалитетот на настава и на оние кои би аплицирале таму.
Укинување на позитивната дискриминација, истата е неуставна, нема потреба од квоти за малцинства, кој колку го бива толку ќе си добие
Намалување на администрацијата од сегашните 130000 на 50000 луѓе. Само елементарни работи без кои не се може да бидат извршувани од нив, се друго треба да биде приватно.
Намалување на можноста полицијата да ти влезе дома и да врши претрес, макар и да те сомничат за некое злодело. Приватната сопственост е најсвета.
Легализација на сите видови дрога, но не и државна помош за лечење на зависниците, кој ќе има да плати нека се лечи, ако имал пари за дрога, ќе има и за тоа., легализација на проституцијата.
Либерализација во економијата, либерализација на пазарот на труд, укинување на минималната плата.
Кој колку вреди и каква работа прави, толку ќе му се плаќа.
Укинување на разните дозволи за увоз, извоз, да нема ограничување во давачите на услуги, например телефонските, водоводните, парно, струја.
Идејата е постепено намалување на уделот на државата во животот на луѓето и во економијата.
Државата треба на почеток да зачува неколку елементи, полиција, судство, војска и мала администриција, кои во иднина исто ќе станат приватни.
Државно здравство, државно образование, државни било што нпр.пајак служби, не треба да постојат.
После ова веќе и ќе нема значење кој е на власт, бидејќи системот ќе биде насочен кон поголема моќ на самите луѓе.
На кој не му се допаѓа овој систем, значи дека не се чувствува себе си компетентен да размислува и дејствува индивидуално, туку е љубител на државна цицка и во принцип сака некој друг да му каже што да прави.
.........................
исто и
Воведување на задолжителна комунална/општествена работа за примателите на социјална помош и останатите маргинализирани групи
Како можеме да прочитаме, во Македонија постојат над 300000 невработени, неколку илјади наркомани и 40-50 илјади Роми.
Како овие луѓе да се интегрираат во општетството и да станат полезни граѓани.
Решението е едноставно. Со работа.
Градење на патишта, градење на канали, програми за преквалификација и правење на полезни граѓани од нив.
Замислете колку пари ќе се заштедат, ако барем погрубите работи, пренесување на земја, копање на темели, одзатнување шахти и слично им се препушти на оваа армија луѓе, кои после работата ќе бидат наградени, сега не цела плата, бидејќи се нестручни, али некаде половина од просечна плата ќе биде благодет и за нив и за државата.
Зошто да дремат и паразитираат, да ги цицаат ресурсите на државата, кога може да помогнат, пред се на себе, после и на сите нас.
Товарење на шлепери, пренос на материјал, учество во земјоделието, чистење на улици, косење трева, кастрење гранки.
Стечајците ќе добијат некоја паричка, на наркоманите со макотрпна работа ќе им се избие џанкерското од нив, а Ромите конечно ќе можат чесно да заработуваат и ќе престанат со просјачење и кражби.
За оние кои се понапредни, нека има курсеви за преквалификација или учење на некоја техника, како шиење, занаетчиство, мајсторлак некој.
Со работењето овие луѓе ќе се обучат и ќе бидат понатаму барани и ќе можат да ги напуштат државните програми и самите да успеат да најдат работа.
Али колку и да мразам да го повторам ова, сепак државата е таа која треба да им помогне да станат нешто.
Анархо-капитализам
Либертаријанизам