- Член од
- 8 април 2008
- Мислења
- 6.419
- Поени од реакции
- 776
Суфизам односно тасавуф (арапски تصوف, тасавуф, персијски عرفان, ерфан) е мистички аспект на исламот, начин на живот усмерен према остварување на Божјето единство и присуство преку љубов, искусено самоспознавање, аскетизам и екстатичко единство со саканиот Творец.
Термин суфи и суфизам (тасавуф) потекнува од белиот волнен огртач (суф) кој го носеле муслиманските аскети.
Во учењето на суфизам Суфи се оние кои го достигналето врвот на учењето. А пак „учителите“ кои не го достигнале врвот но имаат длабоки познавања и го шират суфизмот се викаат Дервиши.
Дервишки танц
Суфиите сметаат дека суфизмот започнал со Мухамед, поради чистотата негова и блискиот однос со Бог, неговото самоспознавање и мистичното кревање кроз небесата. Доказите се наоѓаат во делата на Пророците и во неговите изреки (хадис) и во Куранот кој се покажал како нивен непресушен извор. Во традицијата на Мухамедовата заедница постоеле посебни побожни непоколебливи верници чиј завет бил да ја чуваат чистотата на верата која се менувала од влијанието на светот.
Познати Суфии:
Хасан ал-Басри (починал 728г) бил еден од првите муслимански аксети, ги критикувал материјалистичките намери на сите освојувачи.
Рабија ал-Адевија (починала 801г) била муслиманска суфи светица, ја подигнала аскетската традиција до нова димензија преку страствен љубовен мистицизам, нејзината љубов према Бог била апсолутна и ексклузивна во однос на се друго, недопуштајќи ни место за страв од пекол, ни желба за рај ни пак омраза према сатаната.
итн итн ...
Ибн Араби (1165-1240) се смета за најголем исламски мистик, суфист. Роден во Андалузија (Шпанија). Ибн Арабијева доктрина била „човечко единство" (вахдаш ал-вуџуд), проповедал еднаквост на сите религии. Со што навистина постои е Бог, неговата креација (ние) му е потребна да се спознае сам себе, ние сме огледало на Бог, ние сме атрибути на Бог. Другата Ибн Арабијева теорија била Совршено Човечко Битие (ал-инсан ал-камил), врв на Божјата креација. Тоа битие има многу димензии: може да биде космолошка хипостаза која делува како камен-темелник на создавањето; може да биде духовен столб; може да биде срж на Пророците - од Адам до Мухамед. Човечкото битие е микрокосмос универзален макрокосмос; таа врска може да биде искористена за конечно преобразување на мистичноста. Како сам врв на создавањето, човечкото битие е сјај на Божјето огледало, најизострена слика на Божественото, создаденото изгледа исто стварно како и неговиот создавач.
Практицираат молитвени бројаници, контролирано дишење, музика со „окретен“ танц, молитва, медитација.
Молитва на суфијската учителка од осми век на Рабија ал-Адевија била:
„О Боже ако те обожавам поради страв од пеколот, тогаш нека изгорам во него, ако те обожавам ради надежта за рајот, тогаш не ми го давај, но ако те обожавам поради Самиот Ти, тогаш не ја тргај од мене твојата вечна убавина“.
Една од причините поради која ја отворам темава е и ова подолу (цитатот каде дава поврзаност со Кабала, Гностицизам) како и болдот погоре, и поврзаноста со Индиска филозофија:
Термин суфи и суфизам (тасавуф) потекнува од белиот волнен огртач (суф) кој го носеле муслиманските аскети.
Во учењето на суфизам Суфи се оние кои го достигналето врвот на учењето. А пак „учителите“ кои не го достигнале врвот но имаат длабоки познавања и го шират суфизмот се викаат Дервиши.
Дервишки танц
Суфиите сметаат дека суфизмот започнал со Мухамед, поради чистотата негова и блискиот однос со Бог, неговото самоспознавање и мистичното кревање кроз небесата. Доказите се наоѓаат во делата на Пророците и во неговите изреки (хадис) и во Куранот кој се покажал како нивен непресушен извор. Во традицијата на Мухамедовата заедница постоеле посебни побожни непоколебливи верници чиј завет бил да ја чуваат чистотата на верата која се менувала од влијанието на светот.
Познати Суфии:
Хасан ал-Басри (починал 728г) бил еден од првите муслимански аксети, ги критикувал материјалистичките намери на сите освојувачи.
Рабија ал-Адевија (починала 801г) била муслиманска суфи светица, ја подигнала аскетската традиција до нова димензија преку страствен љубовен мистицизам, нејзината љубов према Бог била апсолутна и ексклузивна во однос на се друго, недопуштајќи ни место за страв од пекол, ни желба за рај ни пак омраза према сатаната.
итн итн ...
Ибн Араби (1165-1240) се смета за најголем исламски мистик, суфист. Роден во Андалузија (Шпанија). Ибн Арабијева доктрина била „човечко единство" (вахдаш ал-вуџуд), проповедал еднаквост на сите религии. Со што навистина постои е Бог, неговата креација (ние) му е потребна да се спознае сам себе, ние сме огледало на Бог, ние сме атрибути на Бог. Другата Ибн Арабијева теорија била Совршено Човечко Битие (ал-инсан ал-камил), врв на Божјата креација. Тоа битие има многу димензии: може да биде космолошка хипостаза која делува како камен-темелник на создавањето; може да биде духовен столб; може да биде срж на Пророците - од Адам до Мухамед. Човечкото битие е микрокосмос универзален макрокосмос; таа врска може да биде искористена за конечно преобразување на мистичноста. Како сам врв на создавањето, човечкото битие е сјај на Божјето огледало, најизострена слика на Божественото, создаденото изгледа исто стварно како и неговиот создавач.
Практицираат молитвени бројаници, контролирано дишење, музика со „окретен“ танц, молитва, медитација.
Молитва на суфијската учителка од осми век на Рабија ал-Адевија била:
„О Боже ако те обожавам поради страв од пеколот, тогаш нека изгорам во него, ако те обожавам ради надежта за рајот, тогаш не ми го давај, но ако те обожавам поради Самиот Ти, тогаш не ја тргај од мене твојата вечна убавина“.
Една од причините поради која ја отворам темава е и ова подолу (цитатот каде дава поврзаност со Кабала, Гностицизам) како и болдот погоре, и поврзаноста со Индиска филозофија:
Rather than describing Kabbalah as a form of Gnosticism, it would be more accurate to describe both Kabbalah and Gnosticism as members of a family of Neoplatonic/Neopythagorean Oriental mystical traditions, which would also include Sufism.