Ние ја контролираме нашата волја или таа нас?

[Cool Hand Luke]

Ние сме ко дете што сака да биде попаметно од старецот. Така некако поубаво си визуелизирам како треба да се поставам, како послушно детенце. Не како копиле.

 

[Mason_Petrarka]

Ние сме ко дете што сака да биде попаметно од старецот. Така некако поубаво си визуелизирам како треба да се поставам, како послушно детенце. Не како копиле.

па да.. само некад подлабоко ко ќе се замислам пошто иам размислувано многу на оваја тема посебно пред 6 месецо ко баш имав волја да напрам нешто и испадна нешо од типот како I'm looking forward to it, баш и неможам на крај да излезам со вистинската смисла на „волјата“...

 

[Cool Hand Luke]

Смисла има секогаш, само треба да се види. А можни се и поинакви варијации - старецот му вели на детето - не го прави тоа, а тоа баш го прави тоа, и се покажува како исправен чекор на детето, токму затоа што старецот намерно рекол да не го прави тоа, токму тоа и го направило. Треба добро да се погледне, со разумот во срцето. Ух, ај да бегам

 

[Mason_Petrarka]

Смисла има секогаш, само треба да се види. А можни се и поинакви варијации - старецот му вели на детето - не го прави тоа, а тоа баш го прави тоа, и се покажува како исправен чекор на детето, токму затоа што старецот намерно рекол да не го прави тоа, токму тоа и го направило. Треба добро да се погледне, со разумот во срцето. Ух, ај да бегам

хехех ) фактички и така иди на крај.. од една страна старец искусен и „мудар“ а од друга страна дете шо брза да порасни и мисли дека е помудро од се...

 

[Cool Hand Luke]

хехех ) фактички и така иди на крај.. од една страна старец искусен и „мудар“ а од друга страна дете шо брза да порасни и мисли дека е помудро од се...

Сакав да кажам старецот некогаш може намерно да му каже не го прави тоа и тоа, се со цел детето да биде испровоцирано и да го направи тоа вистинското.
Ма не не, многу комплицирано е ова. Гласот од потсвеста обично е многу јасен, некогаш не толку јасен па треба добро да се чуе.
Јас вчера ко да применив сценарио како ова првово и... леле куку леле. Земјо отвори се под мене! Сега треба да научам да живеам со себеси после оваа срамота и брука. Ја користам приликава искрено да си се извинам себеси и да се замолам за простување.

 

[MakedoN_Ares]

Силата на волјата е дупло помала од силата на вообразувањето , т.е. кога ќе си вообразиш дека не можеш,колку сакаш волја имај, пак нема да успееш.

 

[bucio]

Вољарата е само алатка наша и нормално таа алатка се контролира, е сега кој колку контролира тоа е друга работа.
Инаку луѓе по сопствена воља можат пулсот да си го контролираат па по своја сопствена желба да гпои зголемуваат и намалуваат, кршат блокови од тули, цигли, мраз, прават неверојатни нешта....
Се по сила на сопствена воља.

 

[Cool Hand Luke]

Сила на вообразувањето или сила на имагинацијата. Кога некој сака да се откаже од цигарите а во мислите му се јавува слика со запалена цигара која полека го освојува. Паѓа сто посто. Имаше една реченица, страстите можеме да ги совладаме не поради силата на нашата волја туку само ако страстите не се доволно силни. А кој тоа им дава толку сила? :raz:

 

[Marionka_z]

Прво да разграничам што е волја, зошто секој може да има различно сфаќање
Волја- насоченост на човековите сили кон остварување на определена цел.

Се замислив за темава кога ја читав таа детерминизам. Имено, тоа што не прави слободни индивидуи е нашата волја. Но зарем не и робуваме на волјата? Нашите интереси, страсти не ги бираме ние, тие едноставно се тука и не привлекуваат, па и ни ги одредуваат цели во животот. Талентот кој го имаме за нешто не го бираме ние, едноставно го имаме.

Прашањето е, дали ние ја водиме нашата волја или таа нас? Ако таа не води нас, тогаш кај е нашата слобода воопшто?

Вака дефинирана, волјата не ме контролира мене, туку јас неа. Ги насочувам сите сили за да остварам одредена цел. Ама волјата тесно ја поврзувам со мотивацијата. Ако имам мотив, доволно силен да ме привлече, ќе имам и волја да го следам. Ако немам, нема ни да се трудам премногу.
Не и робуваме на волјата, ние ја канализираме и насочуваме. Од нас зависи нејзиниот интензитет. Некои денови имаме поголема волја за нешто, некои едвај имаме волја за живот.
Или колку пати во животот сме направиле нешто против своја волја? Сме биле волни да не го направиме тоа нешто, ама ете од X причини сме го направиле. Значи сме ја потиснале сопствената волја, сме оделе против неа, што значи сме ја контролирале. Ако таа управува со нас, требало да биде доволно силна и да не спречи.

 

[Ankica]

Употребената волја кон постигнување на некоја цел најчесто е сврзана со нашите земни и телесни потреби , многу често покрај целосно употребена волја ние не успеваме ,од тука можеме да заклучиме дека ние не сме целосни контролори на нашата волја . од друга страна ќе се навратам повторно на нашиот внатрешен водач кој многу ретко го слушаме ,а кој непогрешиво не води кон тоа што е добро за нас . Во ваков случај употребената волја секогаш завршува со успех.

 

[Blackout]

Кога ја видов темава и кога започнав да ја читам првото мислење ми беше:
,,Нормално дека ние ја контролираме нашата воља.Имаш талент, но тоа не значи дека имаш воља да го искористиш.Сам ја насочуваш својата воља кон некоја цел.Изборот на целта е она што ни е на некој начин наметнато поради влијанието од општеството.,,
Но кога подобро ке размислам, ниту целта, ниту вољата не можеме да ги контолираме.Јас не можам да одредам за која работа ке имам посилна воља а за која послаба, за што ке бидам порешителна, посамостојна...

 

[Гладиус]

Нашата волја ја водат сите работи кои се случуваат наоколу, а таа не води нас. Малку зафркната работа е волјата затоа што навистина си е тесно поврзана со талентот. Меѓутоа, може повремено да се појавува и да се губи.
Нашата слобода е во тоа што следејќи ја волјата ги остваруваме нашите цели. Односно, слободата на човекот е да го прави она што сака. Па бидејќи волјата е таа насоченост (односно онаа која на некој начин ги избира нашите цели), значи дека сме потполно слободни.
Она што доаѓа од нашата внатрешност е всушност она што не прави тоа што сме.

 

[Абв... =)]

Волјата ја добиваме поттикнати од желбите.
Пожелуваме нешто под влијание на она што го гледаме околу нас... според мене .. вака некако оди: посакуваме нешто, добиваме волја да го оставариме тоа, си поставуваме цел, и со помош на талентот, го постигнуваме тоа што сме го посакале.
Ние ја контролираме волјата, а нас не контролира... е сеа .. како беше зборот? ... околината ... општеството ...се она што не опкружува

 

[Ankica]

Најголем непријател на нашата волја е умот ,колку пати имаме огромна волја нешто да направиме ,а умот ќе изнајде илјада начини да не спречи во тоа .Да не зборувам и за ленивоста и таа многу често помогната од умот, ја уништува нашата волја.

 

[Nemiseverue]

Не и робуваме на волјата, ние ја канализираме и насочуваме. Од нас зависи нејзиниот интензитет. Некои денови имаме поголема волја за нешто, некои едвај имаме волја за живот.
Или колку пати во животот сме направиле нешто против своја волја? Сме биле волни да не го направиме тоа нешто, ама ете од X причини сме го направиле. Значи сме ја потиснале сопствената волја, сме оделе против неа, што значи сме ја контролирале. Ако таа управува со нас, требало да биде доволно силна и да не спречи.

Токму болдираното значи дека волјата е онаа која раководи со нас, а не ние со неа. Затоа беше и темата со детерминизмот, дека силинита на посакувањето на нештата е она кое не движи, и дали ќе се чувтвуваш способна да направиш нешто е резултат на неа која ќе те продвижи тебе, not the other way.

Најголем непријател на нашата волја е умот ,колку пати имаме огромна волја нешто да направиме ,а умот ќе изнајде илјада начини да не спречи во тоа .Да не зборувам и за ленивоста и таа многу често помогната од умот, ја уништува нашата волја.

Но, зар волјата не е токму тоа... поттикнувач и отстранувач на ленивоста, волјата дирекно се вмешува во умот и му дава задачи како да работи, волјата е потсвеста.

Навистина, тука доаѓа прашањето, кое е попрво јајцето или кокошката, па дали волјата попрво му диктира на умот за тој да ги посакува нештата, или она кое толку силно го посакуваме преку умот и диктира на волјата да не движи или не.

Затоа и ја отворив онаа тема за детерминизмот, кој вели дека се е одредено, и ако нешто не посакуваме доволно силно, тоа не е дека ние не сме се потрудиле, туку дека не ни било предодредено. Бидејќи, и онака работите кои силно ги посакуваме, имаме чувство како и покрај сите препреки и воздржувања сеуште го чувствуваме како потребно за нас, и на крајот и го добиваме, бидејќи е дел од тој универзален принцип. Од друга страна, работите кои не премногу ги посакуваме, и нема да ги оствариме, то ест ќе речеме дека волјата не ни била доволно голема. Но резултатот е исклучиво од тој некој неопислив, метафизички и неразбирлив момент.