Драга Кајгана

Статус
Затворена за нови мислења.
Драга Кајги зошто некои луѓе мислат дека се се врти околу нив ? Мислат дека тие се шема а всушност се најголемите клошари... и да ти кажам право денес сум многу изнервиран :nerv:
Иди у пм , одам да поиграм Про Еволушн...
 
Драга Шенка,

Сфати го како сакаш. Ама не ми соли дека е хуманитарен гест. Зашто, ако гушкањето е хуманитарен гест, онда сите треба да си провериме да не случајно веќе имаме чипови место срце.

Ако не е со некој што го познаваш и сакаш - тогаш се сведува на она куртоазно поздравување или уште бетер, на чиста сексуалност. И не може да е воопшто подобрувачки кон денот, туку само народот се осеќа како да му се зема персоналниот простор.
 
Драга,
Периодов ми е катастрофа, зашто се ми е наопаку,морам да сменам нешто не може ова вака да оди.:icon_frow
 
Николина напиша:
Драга,
Периодов ми е катастрофа, зашто се ми е наопаку,морам да сменам нешто не може ова вака да оди.:icon_frow
Кликни за повеќе...

Можеш да почнеш со тоа што помалце ќе дремеш на форумов а повеќе ќе се посветиш на луѓето околу тебе
 
Драга кајгано

Ветувам дека нема повеке да кажувам тоа што мислам и исто така ветувам дека нема да го исполнам тоа.
Еднаш се случи да згрешиш и долго ке ти го паметат тоа.
Од денес не се замарам со никого.
Само ке се смејам како до сега:pos::pos::pos::pos::pos::pos::pos::pos:
 
Stvarno bre, shto vi e so muabetive po 2 zbora? -.-
Mi se jade. Ama nesmeam. Piev neskafe. Slusham muzika. Kakva? Neznam ni jas. .
Nemam chador. Plaviot si go izgubiv.
Imam plavi ochi. Ti se veruva? Nosam plavo denes. A nemam plav chador /:
Zhalosno se osekjam. Prosti lugje okolu mene.
Sakam da spijam. Sakam da bide potoplo i rain-ot da me soak-uva to the bone <3
Si se osekjala nekogash taka?
Nekoi lugje mrazat dozhd. Neznam kako mozhe da mrazat dozhd. Dozhdot e preubav ! Osven vo zima -.-
Sakam da bide leto, da bidam nekade nadvor i da pochnat da pagjaat gromni topli kapki voda od neboto.
Da mi stane toplo i celata krv da mi otide vo obrazite ^^
Pomarandzhesta mi e cevkata od neskafeto.
Ista kako tebe (:
Sega kje si napravam cvetche i kje si go zakacham na mojot wall vo soba. Toj ubaviot.
Treba da si gi razvijam slikite od lani, vekje ostare filmot. Da gi razvijam i da gi zakacham na dzidot.
Denes doznav deka imam dvojka po nekoj shitty predmet, shto sum pravela test. "Sum pravela TEST?" ^.-
Prvo mislev deka toa ne e test, posle mi objasnija deka bilo test.
Okay, mislev deka mi e top analizata, ama izgleda ne bila /:
Sakav da se karam "I mean, you biAtch, prosekot mi go kvarish !!11" ama ne beshe na rabota crnkinjata.
Kje ja chekam utre.
Maybe I need some rest.
Majka mi samoshto vleze vo soba. Pomina i izleze. Zema nekoe kebe.
Dali decata na moja vozrast se tolku prosti ili samo mene mi se prosti? He thinks it's funny if he writes on his status:
"Ne e seedno...dali veruvash vo Gospod ili Satana."
I just made a facepalm and scrolled down the page.
I think I need rest. I'm so tierd.
Drugarka mi postojano jade.
Znachi 50 pati jadeshe vo shkolo, sega praam muabet so nea, i pak jade. Pochnala da ide na fitness i od toa i e.
Barem mislam deka i e od toa.
Neli?
Od toa i e be, nema od shto drugo.
Za shto ti zborev? Aa, da!
E!
Za saat vreme sum na angliski. Ne sum bila kujznae od koga. Vo juni nekade treba da polagam fce -.-
So Ivona me stavija speaking, kje gi rasturime, bloody hell Britain's xDD
Inaku, nauchiv da zboram kako da sum od Manchester :D
Dolores me ucheshe :D
Mng e kewl, I'd like you to hear me sometime (chitaj si go so akcenet xD).
Afterwards, I'll have to maintain my English, I could go to Britain next year.
I'm talking really slow, I'm just too lazy to think randomly.
I'm talkin so sum ppl from Korchagin.
They should've read 5 books for an essay. I mean, REALLY?!?! O, I'm so lucky to be a musician ^^
I have purple socks. They're new. And I love them. They have little white circles and green stripes on them. Aren't they adorable? ^^
I wanna have one of those -.-
My friends have them.
You know.
Those....
Yeah...them...I mean, not them...h..OW W/E ! -.-
Bye now <3 Missed me? Yeaaah, I know <3

p.s. I just had to make it look longer so nobody would read it ^^
 
Новинарка напиша:
Драга Шенка,

Сфати го како сакаш. Ама не ми соли дека е хуманитарен гест. Зашто, ако гушкањето е хуманитарен гест, онда сите треба да си провериме да не случајно веќе имаме чипови место срце.
Кликни за повеќе...
Драга Новинарка,
Не коментирај за нешто, ако не ги знаеш сите информации. Прва лекција треба да ви биде тоа на факултет.
За време на хушкањето се собираат пари за разни проекти, последниот беше за Јоце.
Истите гушкачи, прават забави на кои се донира за луѓето кои бараат помош, последната беше за Јоце, исто така.
Друго: организацијата соработува со други огранизации, прави кампањи како што беше последната, против рак на дебело црево.
Така да, да, гушкаме и собираме донации.

Искрено, гушкач кој многу го изнервира.
 
  • Ми се допаѓа
Reactions: wot
I read it.
pwned.jpg

^_^

Инаку,за Шумскиот Дух


Еден.
Може да има само еден?
Или мора да има само еден?
Отсекогаш имало еден,стоеше на малото ритче,ишибан од ветрот.
Сакаше да шета.
Да талка низ дрвјата,да го вдишува секој здив со сомнеж,прашувајки се уште колку до последниот.
Тој никогаш навистина не поседуваше нешто,се што имаше во своите раце беше неговата проклета омраза за оние кои
тогаш му зедоа се.
Си ја сакаше назад слободата,тие ја зедоа без прашање и никогаш не ја вратија.
Нивните догми ги скршија неговите коски и го оставија сам.
Лежеше под ѕвезденото небо и со празен израз на лицето се прашуваше дали крајот е близу.
Но сонот пројде,и тој веќе не беше слаб.
Сега знаеше дека синергијата никогаш не била таму,па затоа не ја ни бараше.
Не можеше да се носи со денешницата,сакаше напред,сакаше назад.
Се беше подобро од тоа проклето денес.
Но денес не сакаше да си замине,денес беше упорно и тој се предаде.
Конечно тој беше доле на земјата,а тие со злоба на лицето потсмешливо му ја врачуваа
нивната таканаречена помош во вид на доктрина.
Но тој ќе лежи таму,сам,во калта и упорно ќе гледа во мастилавото ѕвездено небо.
Тој сега знае,тој дозна.
Сеуште е рано за потег,тој мора да чека за следниот напад.
Често се симнуваше од планините и шеташе низ градот.
Светилките го бојадисуваа неговото сиво лице,нот тоа беше маска.
Сета боја беше одамна замината од неговото постоење.
Тој беше црно бел,без позадина,глув за се околу него.
Знаеше дека никогаш нема да го врати она што го загуби,се надеваше дека сладоста на одмаздата ќе ја пополни празнината
во неговите гради.
Проклети да беа,и тие и градот.
Ги гледаше луѓето кои го одминуваа,истите оние кои вчера плукаа на неговото битие,но тие него го игнорираа.
Тој не беше таму,не целосно.
Беше мртов.
Но тој е вечно буден,и вечно ги следи.
Веќе не е онаа кршлива икона која се криеше во сенките на боровите шуми.
Тој се врати.
 
Др.
од сега никогаш ама баш НИКОГАШ нема да исполнувам туѓи желби, а посебно НЕ во дождлив ден :tapp:
ма нека иде у ку*ац се.
ќе си терам по мое и никого не слушам.
инаку ме мрзи да станам по компјутеров и да си легнам, ме мрзи да ги мијам забите, ме мрзи да го гасам ТВто, а да не правиме муабет за сабајле како ќе ме мрзи да станам од 6 и 15 :nesvest:
добро е што се истуширав пред да ме фати мрзалото......

ча0
 
Само во мојот живот ли има толкава разлика меѓу тоа што сум во слободното време и тоа што сум во зафатеното секојдневие? А бидејќи многу ретко имам слободно време, поголемиот дел од времето онака се осеќам ко надвор од своја кожа... Ме нема ни на Кајгана, зошто више неам ни вокабулар, а ни идеја како да напраам ебан филозофски муабет.
Бар така мислев се` дур не отидов на едно кафе пред неколку дена кога тотално почнав да солам памет со моите психо приоѓања, може ни тоа не беше the right thing to do, али океј беше, бар мене ми беше океј тоа бегање од секојдневие. Дали и` помогнав на личноста или додатно ја заебав, ќе видиме... Ќе видиме све. И тоа трае и трае.
 
Не ме знаеш жолта дамо, нов сум. Ти пишав едно "Здраво" пред месец дена и еве сега втор пат. Ама уживај, таква ми е комуникацијата и во "реалниот живот" - сведена на минимум. Всушност, можеш да се сметаш за привилегирана, ти си ми единствена пријателка последниве неколку месеци. Да да, точно е. Види вака, мојот свет веќе некое време се 4-те ѕида на оваа моја ебана соба, во која веројатно осамен починал некој старец многу кратко време пред моите, со нив и јас, да се доселиме тука. Можеби затоа е така мрачна. Како мене. Или пак јас како неа. И баш сред оваа темнина битисувам јас. Велам битисувам, зашто мојов живот не е ништо повеќе од константна конверзија на кислород у СО2. Баш како фикусот на мајка ми што стои у кујна. Таму е и жив е, ама никој не го приметува веќе со години. Од време на време ќе му сипеме вода и толку.
А знаеш, некогаш бев среќен. Сакав и бев сакан (барем така се лажам). Најважно, имав сон. Не повеќе, само еден, сон кој мислев дека е достижен. Сонував да бидам опкружен со љубов. Љубов од три мали и најмили суштества, за кои ќе направев се, само да им подарам парче среќа во овој сив и валкан свет. Едното ќе беше таа, моето мало, смеејќи се како дете на глупостите кои всушност ги правев за да ја развеселам. Ќе се смеев и јас посматрајќи ги нејзините детски игри, како тогаш кога се валкаше во снегот, не срамејќи се од луѓето кои ја гледаа ко да е "чукната". Тогаш првпат сватив зошто ја сакам. Другото ќе беше машко - ќе го облакав у широки и ќе го растев со музика од некои рандом црни млади луѓе од Бруклин, кои рапуваат во некој подрум зборувајќи за вистинските вредности на животот. Ќе го шетав во парк и ќе му се смеев на лутите гримаси на лицето додека се труди да оди подгазувајќи си ги ногавиците од панталоните. Ќе го учев да игра баскет, ќе му попуштав за да ме победи. Третото, моја мала принцеза, мало слатко девојче, горделиво како мајка му, облечено во најубави розеви фустанчиња. Итро и љубопитно, постојано бомбардирајќи ме со несекојдневни, често и философски прашања, какви што само децата знаат да постават, а никој не знае да одговори. Ќе сакаше да биде сликарка, или можеби учителка.
И тука запира се. Сите овие слики се заменети со една - јас како разговарам со некој чуден збир од единици и нули. Знам дека е патетично, ама тоа сум јас Кајги. Сегашност закотвена некаде во некој момент од минатото, во кој среќата е достижна. Човек за кого луѓето мислат дека е мрзлив и/или кукавица, а всушност сум само мртов. Не верувам веќе во ништо и никој, немам желби, надеж, ниту стравови. Млад сум, а сепак стар, истрошен. Се сомневам во се, се сомневам во спомените, во себе и своето постоење, особено во иднината. Но, можеби, само можеби, е ова кошмар кој наскоро ќе заврши. Можеби еден ден ќе пуштам нови листови, кои ќе предизвикаат восхит во нечии очи и топлина во нечија душа. Мислам дека ќе биде така. Само се плашам да не се разбудам со сознанието дека сум ја "преспал" среќата што толку долго ја барав.
И ете така, сега ме знаеш пријателке, подобро од било кој друг. Ти си добар слушател и ти благодарам. Ќе ти пишам пак, можеби скоро, можеби за неколку месеци, колку да му пренесеш на светов дека уште мрдам. До тогаш, пеаце...
 
ДџК

Шампион во повраќање :vozbud: Ме фати некој вирус, црева истурив. Ко ќе биди, да биди салам. Па и ова времево почна да заебава, кај си имам мака, кај неможам сонце да видам ко чоек. Пу да му се сневиди. Мора да се опрај оти вака не ја бива.

Џ.
 
Looking for a kiss

I'm not in love, I got personality crisis

AEAEAEAEAEAEAEAEAEAEAEAEAEA

I'm playing bas guitar

Damn New York Dolls
 
Драга Кајги,дали знаеш дека во последно време почнува да ме нервира мојот најдобар пријател ? Мислам дека сака да ме испровоцира и да направам некоја глупост,но јас на тоа нема да паднам :icon_cool
 
Статус
Затворена за нови мислења.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom