И не е баш така
))
Ај да речеме дека изгорела куќата, силување, киднапирање или штознам што...па на крај ќе речеш- Фала Богу, јас сум жив и здрав па за другото не е важно и ќе продолжиш понатаму. А што ќе кажеме при загуба на блиска личност? И тогаш да не ќе речеме фала богу жив сум? Не е баш се така едноставно како што изгледа. Дури и да ја задржиме присебноста, што дека кога пак страдаме? Не може човек да изреагира поинаку во ваков случај кога тоа е тоа. Никој не сака болка и страдање ама не можеш поинаку.
Човек и кога страда пак може да биде ведар, освен ако баш не реши дека МОРА да страда. Ако проблемот не е од неподнослива физичка природа, доволен е само еден клик во главата и се е супер.
Инаку со самото тоа што свесно страдаме само и угодуваме на нашата ранета суета.
Во ред, лично си е лично мислење.
Какво силување ма мала...
Ме подсети на еден француски филм во затвор, силување машко... не можев да спијам после од таа сцена.
Ама банално е да кажеш дека е здраво човек да САКА (дури и потсвесно) да му се случат лоши работи кои ќе го направат несреќен.
Во секој од нас постои совршена личност што плаче да излезе на површина, и ако ја гушиме, се плашам дека доаѓа до многу непријатни работи/методи. И тоа е атракција, од тука почнува. И тогаш делува тој негативниот начин на привлечност. Делува на се околу нас, само повеќе потсвесно, и се чудиме зошто овој на нас ова, зошто онаа на нас она. А и со тоа тешко дека ќе се опаметиме, лошото ја буди нашата нарцисоидност и суета.
А промените се нешто на што нашето его жестоко се противи. Тоа сака само задоволства, лекчиња, не и лечење.
Баш гледав една епизода на новото survivor.Типката веруваше дека ако мисли позитивно дека нема ништо да и се случи,ниту да испадне.На крај од емисијата ја исфрлија како куфер.
Затоа не верувам во вакви нешта,само реално,ако треба позитивно тогаш гледај позитивно,ако си во г**на зацапан,не ти помага ни филм,ни мисли.
Ако мислите и се пусти мисли, а потсвеста одговара - абе не зезај, ништо. По мене требала во целост да се помири со можноста дека ќе биде исфрлена. Успех може немало да има, но не и ваков пораз.
Немаме никаква контрола над нашите животи, бидејќи ни едно единствено влакненце не сме си создале самите. Можеме само секогаш да го даваме најдоброто од себе, само треба добро да почувствуваме како.