Ниту роднини ниту пријатели нема да ти дадат парче леб, простор за живеење (не привремен), значи се насе нема да ти дадат живот.
Ако овде немаш услови (работа, можност за основање фамилија, сигурност...) секако дека среќата ќе ја бараш надвор. Тешко е надвор, но овде е уште потешко со 100-200 евра да подигнеш фамилија (ако имаш приходи, некои се и без приходи). Поубаво да, се додека родителите овозможуваат и додека си млад човек, а после? Ако не се снајдеш на место каде би заработил регуларно за живот? Ќе пцуеш во подфорум економија дека е тежок животот, дека мизерија од плата, дека се краде...
Спомнав дека да, дека би одел, но тоа порано, во помлади години.
И да, пробавме, кога бевме двајцата без работа, кога системот се распаѓаше и немаше никаква работа освен утовар на шлепери преку задруга. Е сега...со дете сопруга, без плата...убавините на Македонија се тука, но како да имаш перде на очи, никако да ги видиш, ради празниот стомак. Побаравме иселеничка (ваљда таква беше) виза за Австралија, не не примија ради тогашните услови при распадот на сфрј, инаку бев спремен да заборавам на факултет и ја и сопругата само за да обезбедиме иднина на децата.
Значи не е се до љубовта кон роднини, пријатели, маало и родна грутка, нешто е и до средства за пелени и млеко за децата :wink:
но оние кои овде добро ќе се снајдат не гледам потреба да излегуваат од земјата-тешко е надвор за првите генерации нашинци, но сепак зависи и од убеденоста и личните желби