Едно рано утро у 5 сабајле ми дојдоа 3 џандари дома и ми кажаа дека треба одма да појдам со нив до станицата. Прашав зошто, и они незнае да ми одговорат ми кажаа дека ке биде брзо дека мора да ме одведат до дежурниот тамо куротресина.
Дека беше есен, а јас живеам на паркингот на МВР не облеков ништо на мене само панталони и блуза. Отидов тамо и тој дежурниот куротресина ми вика дека мора сега да чекам смена да дојде и да идам у суд во скопје. Ја го прашав за што сум дојден тука и они сите се погледнаа куротресини и стискаат рамења и гледаат тамо член блабла бла... и незнаат уствари зашто сум тука.
И тој дежурниот педер со уште дваица ме одведоа у самица и ми ги земаа патиките и каишот. И јас ги прашувам има ли потреба за ова можам да чекам и на клупа у ходник, а они као ништо битно поседи 10-20 мин да дојде смена и ке идеш до скопје.
Ај ке седам си викам, што кур. Арно ама седев 3 сати и ми смрзна газот. И викам чекај дај да видам што е работава зашто нашиве педери се глупи мајке им га набијем у пичка. И почнав да тропам по таа мала вратичка тропам тропам тропам, и идат од тамо слушам некои куротресени напалени цели ми влегуваат внатре у самицата едвај ги собра сите дебељаци внатре и најмалиот ми се лети и ме турка и ми се дере нешто као што кур тропам, нешто наркоман сум бил сум крадел. И го фатив за униформата за рамо го потеглив на страна и ги гледам оние другиве вадат пендраци да ме млатат па си помислив чекај батка да не изедам ќотек за ич ништо ке го пуштам малиот педер. И откако се расправав некои 2 минути со нив дека нема везе не сум гонет судски за ништо они ме пак заклучија и ме оставија така уште 2 часа за да ми мрзне газот.
После тоа дојдоа едни дваица џандари ми ставија лисици одпозади ме облекоа ме ставија у ландровер и ме одведоа у скопје. Тамо ме внесоа сосе лисици на мене и цел измрзнат и си заминаа. После некое време ми ги одвржаа лисиците и до мене застана еден секјурити фегет да ме гледа и да дрви кур на мене. Седев пред судницата 3 часа некаде бев и да мочам со педерот за да ми го види курот за подоцна ваљда да дрка на замислената поза кога мочам.
После тоа влегувам у судница и судиката само ме праша Дали сакам да го тужам дечкото што ми го украл мобилниот телефон кога сум одслужувал воен рок во скопје илинден 2001 и јас реков НЕ зашто телефонот ми е вратен. Она го затвори случајот и јас останав на улица.
Епа немав пари немав чорапи , немав ни лична карта ништо немав. Сега имам друштво у скопје да им се јавам од некаде ама немам ни денарче. Да идам пеш до нив далеку ми е плус ја у такви ситуации никаде не вртам и не тромозам никој , ако треба 2 дена ке пешачам ама ке отидам дома и како ништо да не било.
И викам ке идам пеш накај куманово па ке стопирам ако сака некој да качи џукела како мене ок ако не ке шибам до крај. И гледам никој не ме рецка поминува среќа афтобус и ја го стопирам.
И стојам внатре цел модар од студ, секако прв поглед наркос. И кондуктерот ми бара карта јас викам немам. Он вика чекај сега ке дојдам само да проверам карти на сите. Проверува кондуктерот и јас си мислам што да му кажам, ако му кажам дека сум имал работа со полиција нема да ми верува и ке ме исфрлат од афтобусот мислејќи дека сум некој наркоман. И му измислив прича дека ме ограбиле у скопје останав без денар и морам итно до МВР. Он се смилува му направив жална фаца и падна на неа
Афтобусот ме остави пред мвр.... веднаш влегов да ги најдам истите педераши.
И после тоа, само ја крева главата нагоре, и гледа пред него двајца седат напред и му се вртат и му викаат: Дечко, ние не одиме на таму, ако сакаш до станица да те префрлиме....
среќа сум имал не друго..
