Дали некој примети, или до мене е дека во говорот на Бранко Црвенковски, ниту еднаш не се спомна било каков програмски развој на Република Македонија туку постојано говореше за партијата?
Ништо во историјата на оваа наша, се уште млада независна држава не беше стекнато на лесен начин. Во овие 18 години се соочувавме со проблеми и тешкотии, со ризици и предизвици, далеку поголеми од овие денешниве. Но тврдам дека секогаш, и кога бевме на власт и кога бевме во опозиција, знаевме кон што се стремиме и која е нашата цел. Никогаш немавме дилеми кои се нашите највисоки приоритети и стратешки определби.
За жал, денес Република Македонија е држава без државни стратегии. Се е тактика и дневна политика. Не постои никаков заокружен, конзистентен долгорочен план каде сакаме како земја да се најдеме по 2, 5 или 10 години ниту пак со каква политика тоа ќе го постигнеме. Се е подредено на резултатите на следната анкета, сите проекции важат најдалеку до следните избори, се е мотивирано само со личниот и партискиот успех.
Популизмот, површноста и неодговорноста се клучни карактеристики на начинот на кој денес се води државата. Наместо да се учи од историјата и инвестира во иднината, историјата се злоупотребува, иднината се распродава и се во име на нечија моментална слава, амбиција и суета.
Република Македонија денес се соочува со бројни и тешки проблеми на сите полиња. Проблеми кои не трпат одлагање и кои мора да бидат решени.
Евро-атлантските интеграции на нашата земја се целосно блокирани. 14 месеци имаме покана за членство во НАТО-Алијансата, која не можеме да ја ефектуираме. 4 години не можеме да добиеме датум за преговори со Европската Унија. Сите околу нас напредуваат, не стигаат и престигаат, а ние стоиме во место. Економско-социјалните состојби во земјата се влошуваат во подолг временски период, а со светската економска криза стануваат катастрофални. Кризата на почетокот се игнорираше, потоа се третираше како наша голема шанса, за да сега се користи како изговор за се и сешто, а најмногу за да не се презема ништо.
Невработеноста и сиромаштијата се поголеми од било кога и тука никакви кампањи за ширење оптимизам, никакви лажни статистички податоци не можат да ја скријат вистината.
Не се единствените споменици и музеи на преродбата во 100 чекори само оние во центарот на Скопје. Многу повеќе на број и со многу поголема вредност која се мери со илјадници човечки судбини се оние во форма на затворени фабрики и фирми ширум Македонија во текстилната, металната, градежната индустрија.
Трговскиот дефицит на земјата е на рекордно ниво без реални извори за негово финансирање. Девизните резерви на државата секојдневно се топат. Почнувајќи од 1991-та кога почнавме од нула, никогаш, ниту во време на санкции и ембарга ниту во време на војни во регионот, ниту во време на воениот конфликт во 2001-та ваков пад на резервите не сме имале. Напротив се штедеа, се чуваа и зголемуваа за да се има во најлошото, за не дај боже времиња.
Сега за една година се намалија за преку 500 милиони евра. Е па драги пријатели од тука станува јасно дека денес, под оваа власт најлошото не стигна. Не дај боже времињата дојдоа.
Странски инвестиции во Македонија нема, ниту пак има сериозни најави дека ќе дојдат.
Сите меѓународни финансиски институции ни предвидуваат рецесија и понатамошно радикално влошување на состојбите.
Ова е период на големо уназадување на демократијата во Македонија. Сведоци сме на досега невидена партизација на администрацијата. Знаењето е сила, знаењето е моќ, ама само во рекламите. Во пракса партиската книшка е поважна и од дипломата и од искуството; партиската препорака е решавачка за секој конкурс.
Се гази автономијата на универзитетите и се ставаат под директна контрола на власта. Тепањето на студентите на мирен протест за нивниот ректор е небитна работа за која не вреди да се расправа.
Наместо да се поттикнува и охрабрува цивилниот сектор тој се разнебитува со продуцирање на владино-невладини организации.
Медиумскиот простор се узурпира било преку притисоци и закани, било преку корумпирање со огромни буџетски средства.
На кое ниво сме вратени назад говори фактот што за врвен демократски дострел се прогласува тоа што на изборите немало пукање и убивање.
Во Македонија денес ниту уставот и законите не важат подеднакво за сите, туку се толкуваат и спроведуваат во зависност од тоа дали сте во милост или немилост на власта.
Наместо судството да биде последната брана и заштита пред неправдата тоа е изложено на огромни притисоци, политичко влијание и понижување.
Најповиканите да го штитат Уставот и авторитетот на судските институции се први во рушењето на нивниот углед и достоинство.
Повикувањето на линч и правењето на црни листи на судии на Уставниот суд и тоа во име на власта се толкува како израз на високата демократија.
Почитувани делегати,
Никогаш во историјата на Република Македонија како сега, не било присутно лицемерието и не бил толку голем расчекорот помеѓу декларативните заложби и реалната политика; помеѓу она што се говори и она што се прави.
Никогаш повеќе не се говорело за единство, слога и заедништво и никогаш повеќе не се правеле поделби меѓу народот; поделби на наши и ваши, на патриоти и предавници, на преродбеници и кочничари, на антички и словенски македонци, на верници и неверници.
Никогаш повеќе не се говорело за зачувување и одбрана на националниот идентитет и никогаш како сега не се спроведувала политика на редефинирање, на менување а со самото тоа и проблематизирање на истиот тој идентитет.
Постојано се повторуваат фразите за неопходноста од меѓуетничка и меѓурелигиска доверба и толеранција, а во исто време се форсираат бројни моноетнички и монорелигиски проекти и иницијативи кои наместо да не интегрираат не подвојуваат.
Никогаш повеќе не се говорело за економски реформи и никогаш помалку не се направило на тој план. Секој ден од утро до вечер се говори за потребата и важноста на странските инвестиции, а паралелно се води политика да се протераат и оние инвеститори кои се веќе присутни во земјата.
Како никогаш до сега често и без прекин се говори за посветеноста и значајот на Евро-атлантските интеграции а во исто време се прави се тие да не се остварат.
PO NEKOGAS SE CITA A NE SAMO NA PAMET DA SE zboruva
