Ајштајн во специјалната теорија на релативноста го третира времето како релативна величина.Во
Во Генаралната теорија на релативноста оди уште подалеку,времето го третира како пространо - временски континиум.Во првиот слушај тоа би значело дека дејсствата се одвиваат зависно од просторот што не опкружува,планетата,ѕвездите,зависно од силите што дејствуваат на нас и од нашата позиција во просторот.Физичките објекти се во меѓусебна релација - релативизам,што е зависно тогаш е ограничено.Со тоа теоријата е детерминистичка,а терминот време добива метафизички карактер.Времето е плод на умот,фантазијата како древните македонски филозофи.
Пр.Да претпоставиме дека во блиска иднина имаме инсталирано база со човечки екипаж на Марс,комуникациите би изглеадале вака со нив низ призамата за нашиов проблем - Од базата на Земјата преку радио им се јавуваат во базата на Марс во 7ч,наутро со прашање дали станавте.
Од Земјата до Марс сигналот патува 20,мин..Базата на Марс ја добива пораката и во истиот момент одговара,- станати сме пред 20мин.сега се подготвуваме за појадок - значи станале во седум.Пораката патува назад до Земјата нови 20мин.или вкупно 4омин.од моментот на поставувањето на прашањето.Пораката пристигнува и задолжениот за коммуникации го известува својот претпоставен.Станале пред 20мин.и во овој момент се подготвуваат за појадик.Претпоставениот погледнува во часовникот и коментира,7ч.40мин.
Во генералната теорија на релативноста пак времето е третирано како независен и континуиран просторно временски ентитет - континиум.Тоа теча како независен ентитет,каде во овој случај не можеме да зборуваме за релативност помеѓу зависни величини,туку споредба со некој општ просек.Во филозофијата таквата претпоставка се нарекуава замрзнато време - супстантивализам,во религијата се користи терминот ,,пред времето,,