Во основа проблемот кој резултира со менување на полот е психолошки и се јавува уште во раната возраст, ако тој проблем уште во тие рани стадиуми се согледа и почне на психолошко ниво да се работи да личноста се помири со тоа што има два Х или еден Х и еден У хромозом може да се озбегнат сите ризици кои доашаат со една обична операција а не пак пластично хирурчки зафат од типит на промена на надворешниот изглед на половите атрибути.
Самиот процеш инаку е премногу ска, премногу одзема енергија, и средства и носи големи ризици што треба да сте стават на вага со цената на животот и колку единката ќе биде покорисна од продуктивна гледан точка ако ја изврши истата операција.
Принципиелно ова е само екстрамен случај на проблемот кој го имаат сите кои подлргнуваат под нож не ради промена на пол туку ради естетски корекции. Пред се силиконски имплантанти за девојки кои се психолошки силно незадоволни од големината на своите гради.
Дали оправдувам, да но само како крајна мерка во обидот за решавање на психолошкиот проблем кој го има дадената единка.
Како и да е колку и да сакаат нешто да променат некои на своето тело сепак работите остануваат „запишани“ во нивните гени, и ако некој направи операција за промена на пол нема со тоа да успее да го смени фактот дека кога ќе ги погледнеме неговите хромозоми ќе видиме кој пол нависитна е тој, и тоа треба на дотичните личности од мали нозе да им се врежи во глава дека полот де факто неможат да го сменат бидејќи тој не е дефиниран според надворешниот изглед туку според хромозомите. Истото важи за сите што се незадоволни со некои генерални разлики како мали гради или мали усни....
