Бункер

[leandra]

Во почеток на врска се учите взаемно што сакате и што несакате.Ако му смета нешто,прекинуваш да го правиш,се со цел да не го навредиш,да не го повредиш,да го заштитиш.Тргнуваш од идејата дека особата заслужува да се одречиш од некои свои навики кој му одат на живци.Одречи се од ова,потисни го она,да не го правиш љубоморен,да не збориш со оној,овој му сметал,ова ќе предизвика кавга и ги затвораш вратите на реалноста.Наеднаш немаш светлина во животот,прав бункер си изградил околу себе од околината.Нормално ќе ги намалиш стравовите на партнерот околу себе,но дали тоа тебе ќе те направи посреќен во врската со него?Ќе ги немаш префрлањата,ќе се лажеш себеси дека конечно сте сами вие двајца на овој свет,дека љубовта е посилна,дека сето тоа вреди.
Сте биле во бункер врска некогаш?Сте се повлекувале секогаш во име на љубовта?Среќни ли сте ако се изгубите во просторот?Дали тоа ви донело нешто добро во животот или сте изгубиле повеќе?Решение?

 

[Пеам на свадби]

Мора да си ги одредиме приоритетите. Да ставиме на вага, па што колку вреди... Уживам и во врска и со пријателите. Не станувало воопшто збор за тоа да се` оддалечам од нив. Не мислам дека некој може да ги отстрани своите навики целосно... Можеби делумно, и на краток рок. Навика си е навика. Јас не сум имала врска бункер, затоа што не можам да дишам во таква. Да се` менувам од корен, не можам ниту за себеси, а не пак за некој друг. Не сум веќе табула раза, има нешто почнато и испишано. За врските во кои има толку многу ограничувања, мислам дека се себични врски, без иднина, со партнер овчар и партнер овца, кои взаемно се` лажат себеси дека можат, едниот да го промени другиот, а другиот да се` промени себеси. Идентитетот е нешто кое мене ми е свето.

 

[Crazy in Love]

Хм...се имам почувствувано така. Само што на пример, не сум прекинала контакти со другари или со луѓето околу мене, но постојано сум пазела на тоа како се однесувам, што зборам, што правам...страв ми било да зуцнам ако нешто ми пречи, затоа што сум мислела дека ќе ми раскине, а тоа и се уште до некоја мера го применувам.
Срам да речам дека сакам да го видам или да го прашам кај бил и слично. И да, буквално сум осетила како внатрешно се повлекувам, како сум изгубена во простор и време, како да се губам и како надворешно сум навидум среќна, а заради сето тоа самодовербата ми паѓа, длабоко сум несреќна.
И си велам дека тоа се е добро, дека вреди, дека врската ќе биде добра, дека нема да има караници, но се лажев само себе. Претеризам до даска. И тоа не носи ништо добро, ама некогаш ќе се разбудиш и бункерот ќе падне. Зашто колку и да е цврст, не можеш вечно да бидеш во бункерот. Само зависи, кај некого подолго, кај некого пократко.

 

[meazza]

Имав врска која треше 3-4 месеци... Среќа што не траеше подолго зошто ќе ги загубев пријателите. Искрено, девојката не ја сакав вистински, па можеби на крај тоа ме спаси да не изградам таков бункер што ќе се каев до крај на животот.
Кога си во врска нормално е да се оделиш од пријателите, но до одредена мера. А не да правиш едно здраво, со другарките да не смееш ни со рака да се поздравиш а камоли со бакнеж... Мојата врска почна нешто така слично... Затоа уште еднаш викам, среќа што брзо заврши...

 

[Zona Pelucida]

Во почеток на врска се учите взаемно што сакате и што несакате.Ако му смета нешто,прекинуваш да го правиш,се со цел да не го навредиш,да не го повредиш,да го заштитиш.Тргнуваш од идејата дека особата заслужува да се одречиш од некои свои навики кој му одат на живци.Одречи се од ова,потисни го она,да не го правиш љубоморен,да не збориш со оној,овој му сметал,ова ќе предизвика кавга и ги затвораш вратите на реалноста.Наеднаш немаш светлина во животот,прав бункер си изградил околу себе од околината.Нормално ќе ги намалиш стравовите на партнерот околу себе,но дали тоа тебе ќе те направи посреќен во врската со него?Ќе ги немаш префрлањата,ќе се лажеш себеси дека конечно сте сами вие двајца на овој свет,дека љубовта е посилна,дека сето тоа вреди.
Сте биле во бункер врска некогаш?Сте се повлекувале секогаш во име на љубовта?Среќни ли сте ако се изгубите во просторот?Дали тоа ви донело нешто добро во животот или сте изгубиле повеќе?Решение?

Ke ti se obratam na tebe,posto pretpostavuvam deka na tebe ti se ima sluceno ova.Leandra ili menjaj partner ili staj mu ultimatum da se smeni,nikoj ne e duzen da se odalecuva od svetot,ili od lugje koj mu znacat,za licnost koja mozebi i ne e taa vistinskata.Spored mene slobodata e klucna za edna vrska da uspee,naravno toa ne podrazbira varanje.Resenie:MUABET,niso ne gubis samo dobivas,i mene mi se ima deseno istoto,go trpev toj "bunker" do pred nekoj mesec,ama ednostavno nemozev da izdrzam a nesakam da rasipam vrska,i so muabet nekoj raboti gi resiv,i gledam pozitivni reakcii,ne e ko porano,mnogu raboti se imaat smeneto.Ako eventualno toj sto ti znaci uporno prodolzuva da gi pravi istite greski,ne vredi ednostavno da se trudis ili ko so bi rekla teta Sabina-na masko samo AMIN ke mu kazesNoottt.Ja bi igrala na taa karta neznam za tebe,tvoj zivot

 

[аце_шваба]

секоја љубов бара жртва
ако жртвата стане поголема од љубовта тогаш станува гадно, а се дотогаш се е розово и романтично
значи прашањето не е колкава е жртвата, зш таа постојано расте
прашањето е: колкава е љубовта?


едит: ....и дали расте таа љубов?

 

[leandra]

едит: ....и дали расте таа љубов?

И мене живо ме интересираИма некој што го практикува ова да објасни што се случува?

п.с.до другарчето што ми дало совети до сите останати:не ја поврзувајте темата со авторот!

 

[Annabel]

Првата година од врската ми беше таква...сега некако постои некој компромис па не сме толку изолирани.Едноставно довербата меѓу нас е веќе стекната и знаеме дека можеме да се опуштиме и да не се замараме со работи што сме се замарале претходно.И навистина останува простор само за љубовта и за сите други убави работи.Да,од многу работи сум се откажала поради него,ама со тек на време сватив дека и тој истото го има направено и дека вреди затоа што еве сега немаме ама буквално никакви проблеми и од ден на ден сме се позаљубени еден во друг.

 

[Saladin]

хммм не. Како прво гушењето од страна на партнерката не го сметам за љубов. Ок постојат некои работи за кои сум се одрекнал и таа тоа го има побарано, но не целосно. Ако во врската не постои взаемно разбирање и почитување тогаш самата врска кога тогаш ќе дојде до својата пропаст. Сите на некој начин сакаме малку независност во врската. Вака ако се закопуваме во бункерот, само се залажуваме дека животот со партнерот/ката е некој волшебен свет каде би можеле само ние двајцата да живееме, што всушносттек тогаш кога ќе раскинеме, ќе ги видиме пропустите кои сме ги направиле. Затоа што подалеку од ваквиот тип на врски.

 

[|И.И|]

Тоа е типично влечење за нос,ако имаш друштво со кое постојано излагаш и си многу поблизок а во исто време има и девојка НА КОЈ ПОВЕКЕ ВНИМАНИЕ КЕ МУ ПОСВЕТИШ? хмммм....ке ги икомбинираш и двете и ке си фураш мора да најдеш компромис прво со девојката бидејки 90% те сакаат само за себе али да ме влече за нос? нема теорија,,,така да најдобра опција е Комбинација :helou::helou::helou:

 

[аце_шваба]

И мене живо ме интересираИма некој што го практикува ова да објасни што се случува?

мене не ми се случува ама имав еден „другар“ што му се случуваше, можеби и сеуште му се случува
имено бевме мн блиски ама он се занесе ептен со неа, после му стана пракса на секои 3-4 месеци да им пукне врската, да ми кажува колку го гуши и дека нема простор за ништо друго освен неа, по некое време кога ќе почне еден на друг да си недостигаат пак ќе се смират и пак ќе заборават на другарите, мене ова веќе ми станува најнормално, зш го научив каков е и одприлика знам кога можам да го очекувам да ми дојде на гости
што значи некогаш мора да испаднат од букерот на свеж воздух
а љубовта некако како да им расте ама и како да им се смалува
чудно е
баш ке му направам муабет за темава па ќе пишам тука
или ќе го натерам да се регистрира