Е тогаш настанува моментот на манипулација уствари. Моментот кога ќе се почувствуваш надмоќен во однос на партнерот што ти изјавил љубов и кога ќе заклучиш дека си во предност. Тогаш манипулираш за да си ги докажеш себеси (и на светот) моќите што самиот си си ги препишал, ама и затоа што можеш. Во состојба си да манипулираш, а малку луѓе би ја отфрлиле таквата предност. Такви створења сме, гн`сни
И секако,тоа треба да го прифатиме како оправдана ствар?
Гнасни створења сме,ќе манипулираме и крај?
Моментот "те сакам",не мора по дефулт да значи момент на манипулација.
Уште повеќе,зошто би добиле желба да го манипулираме истиот оној субјект,кој не возвишил до ниво на Бог?
Треба да играме игри со него,само за да си докажеме колку сме ние способни и интелигентни?
А каде завршуваат тие игри?
И која корист од нив и од скај-хај егото,ако вистинската љубов е отфрлена?
Никаде не постои правило дека треба да си играме со оној што не сака,тоа потекнува од нашите садистички нагони,кои секако,ако нашата свест и совест е доволно развиена,воопшто немора да ги следиме.
Не треба да прифаќаме дека сме гнасни суштества и да се помируваме со тоа.
Треба да целиме кон развивање на подобра човечка индивидуа.
А искреноста,а не манипулацијата и игрите,ќе не однесат поблиску до таа цел.