U severnoj Arbaniji je od poranije poznato postojanje dvoverskih porodičnih zadruga. Kada bi, naime, neki mlad pojedinac iz hrišćanske kuće prihvatio islam on se ženio muslimankom pa su mu i deca bila islamske religije.
Ali, taj oženjeni musliman je i dalje živeo u zadruzi u kojoj je pretezao broj čeljadi hrišćanske religije, koja je za male porodice i mlade bračne parove bila i društveno i ekonomski sigurnija zajednica. Međutim, kada bi se takva zadruga delila prirodno je da su se od nje odvajale i osamostaljivale na jednoj strani hrišćanske a na drugoj islamizirane porodice.
A ove porodice i njihove starešine, stvarno i izvorno, bile su međusobno srodničke.
Marko Miljanov ističe da odeljacima nije smetala druga vera njihovih srodnika već su "bratski" i dalje sa njima živeli.[69]
Uostalom, iako druge vere, a možda baš i zbog toga što nisu bili iste vere, ovi odeljaci su i dalje "valjali" jedni drugima.[70]
Narastanjem pak rodova, bratstva, a eventualno i plemena od dvoverske zadruge (koja se raspadala) dobijala se situacija da su zaista bila srodna i "iste krvi" domaćinstva hrišćanske i islamske religije, to jest da su dve društvene zajednice, ali eto, ne i iste religije, narasle od istinskih srodnika.
Oto se poturčio i od njega su nastali Oti, Arbanasi, dok su njegova braća Pipo i Vaso ostali Srbi.
Onaj opet u Turskoj koji bi prihvatio islam, da bi se što pre izjednačio sa Turcima[71] nastojao bi da se iskazuje i dokazuje da je i on "Turčin". Uostalom kod balkanskih naroda je u to vreme izjednačavana verska i nacionalna (odnosno narodnosna) pripadnost.
Otuda i mogućnost, teorijska i umišljena, da su "rođaci", to jest daleki srodnici, Arbanasi i Crnogorci - hrišćani i muslimani.
vrti suci,srbin=shqip ili pravoslaven turk?