Бидејќи работите тргнале од лошо на полошо, процесот самиот ќе си се повторува... вака гласеше еден од Марфиевите закони, кој апсолутно важи и за Холивуд.
Не се согласувам дека Холивуд не труе со ѓубре а останатите продукции биле што ти ја знам што... напротив, европските филмови, Боливуд итн се уште поголемо ѓубре. Едноставно лошите филмови квантитативно се во огромно мнозинство, квалитетот е реткост. А со оглед на тоа дека сакаме да изгледаме се и сешто, нормално е дека крајниот впечаток ќе биде лош.
Бидејќи имам прилично голема колекција на филмови од 30-тите на минатиот век па до денес, можам по нешто да кажам за квалитетот на филмовите низ годините.
Некои жанрови отидоа по ѓаволите, или се во тешка креативна криза на која не и се гледа крајот. Комедиите на пример, во споредба со комедиите од 80-тите и 90-тите, се движат кон чист идиотизам. Она што беше комедија за сите генерации денес е претворено во голотија, сексуално ориентирани фори и идиотизми на кои човек треба со сила да се насмее за да не пропадне филмот. Со ретки исклучоци, овој жанр станува навреда за човечката интелегенција.
Хоророт од култните остварувања во 70-тите и 80-тите се сведе на кофи крв, духови кои не можат да уплашат ни мало дете, и згодни полуголи жени кои се единствена утеха за изгубеното време. На прсти се бројат добрите хорори во последниве 10-тина години.
S.F. филмовите имаат голем потенцијал со оглед на техничките можности денес, но иако после првиот
The Matrix (1999) очекувавме вистинска револуција, почнаа да не замараат со сите можни јунаци од стрипови и да прават филмови за чие гледање е доволна интелегенција на мајмун.
Акцијата е во слободен пад. Од Сталоне, Шварценегер, и Брус Вилис некако стигнавме до гад демн Транспортер за кој нашироко се дискутира како да станува збор за филм.
Tango & Cash (1989) беше акција.
Cobra (1986),
Commando (1985),
Lethal Weapon (1987),
Die Hard (1988)... Ликови кои ги обожававме, вистински акциони сцени, хумор и 2 саати кои стануваа незаборавни. Ова сега, е проклет кошмар.
Енивеј, има и добри работи. Има добри драми изминативе години.Тој жанр не изгуби ништо, дури станува и се подобар. Исто и добри романси. Историски спектакли. Добри трилери со неочекувани заплети, кои поставија нови стандарди. Има филмови за публика која сака да размислува, филмови кои носат добри пораки и правилни размислувања за светот во кој живееме.
Има сеуште филмови во кои може да се ужива. Се што треба е да го препознаете ѓубрето. И да го прескокнете, по можност.