Не знам од каде да почнам...
Си помислила некогаш дека луѓе им помагаат на други затоа што едноставно така се чувствуваат?Дека сакаат да им помогнат да оние кои не се толку среќни и толку,без никакви очекувања или задни намери?
Не може да ми влезе у глава дека ти си убедена дека секој акт што го превземаш во животов ти се базира врз некои себични,користољубиви чувства,намери.
Како очекуваш да идеш напред во животов ако те води себичност?
У моја книга такви ко тебе се штиклирани за одстрел под точка штеточини.
Хеј,нигде не реков дека мене себичноста ме води низ животот.
Немој да ми кажеш дека ти не си себичен,не си бил себичен и нема да бидеш себичен во некои ситуации и дела.
Секако,луѓето како мене и тебе кои не поднесуваат себичност,се обидуваат својата себичност да ја намалат до ниво на непостоење или кога сме во ситација да мора да бидеме себични.
За болдираното:
Знам дека има луѓе кои го прават тоа зашто мислат дека така треба,но тие луѓе после се чувствуваат задоволни од себе откако ќе го направат делото,и ќе го повторат делото зашто павторно ќе им се дигне егото.Сепак постои некоја себична или егоистична причина поради што го прават тоа.
Повторно да им се дигне егото.
Јас ги разбирам таквите луѓе,и хеј,зашто да не ги подржам кога прават работи добри за општеството и поединци за возврат на нивно зголемување на его.
За разлика пак од оние кои прават работи од корист,со задни намери и сл. нив не ги поддржувам воопшто,напротив ги вадам од живот или се дистанцирам.
ОК, а што е тоа себично кога твоите мајка, татко ти даваат пари или било што, еве кога ти помагаат?
Ги задоволуваат своите мисли дека давајќи ми пари се подобри родители.
