- Член од
- 20 декември 2008
- Мислења
- 1.193
- Поени од реакции
- 75
Примерно да кажеше од каде си па да те испитам дали е вистина.
Споменик на Александар Македонски на плоштад Македонија?
- Креатор на темата Јован
- Време на започнување
- Член од
- 25 септември 2007
- Мислења
- 1.436
- Поени од реакции
- 45
Јас мислам дека треба да има споменик на Александар Македонски во Скопје, и Костовски колку што знам ја опструира работава, но последно на изборите со кој требаше да прероди Скопје и триумфираше доби победа токму од ВМРО ДПМНЕ. Па тој си е нивна грижа. Иначе споменик треба да има, кога има пари за реклами, 400.000 евра на пример за бруто плата, зошто да не се изгради со тие пари еден споменик на Александар Македонски.
- Член од
- 9 август 2008
- Мислења
- 781
- Поени од реакции
- 40
Пријателју, не пет-шест, изреченија, цјал роман да ти напиша ти пак нјама да ми вјарваш. Това вашето болестно с'стојание на ума. Питај ме нешто , което само човек којто живее в Балгарија знае и ште ти отговорја.
П.С. И кажи на отепката дето ме реплицира по-горе да си затвори плјуварника штото не е интересен :smir:
Aj be ne davi
Temava e spomenikot rabotava e sto spomenikot e gotov i seka kako demek Trifun ne dava a Carli Caplin-Grujo mnogu saka spomenik i e golem Makedonec
samo marketing za sl. izbori
Spomenikot posle izbori sigurno ke go namestat so sto jas ne se slagam
Ne be brat jas ne se slagam voopsto da go namestat
Струмикс
Еден...не го знаеш!
- Член од
- 9 декември 2005
- Мислења
- 13.811
- Поени од реакции
- 3.344
Зошто на пример?
- Член од
- 9 август 2008
- Мислења
- 781
- Поени од реакции
- 40
Па затоа што не му се бендисува да има Македонец во центарот на главниот град на Република Македонија
- Член од
- 17 јули 2006
- Мислења
- 3.114
- Поени од реакции
- 22
Srbite treba da se otkazat CAR DUSHAN zasto e cistokrven makedonec .Dali se svesni vo kakva zabluda se srpite. A najznacajno e sto nie sme im go dale imeto srbija i srpstvo.Kako? Zatoa sto bile dobri rabotnici na makedonskite nivi so srp vo raka.
i od togas proizleguva zborot srpstvo i srbija . a ti ravnogorac ili cetnik sakam da mi objasnis sto znaci KOKARDA? nemoj samo da kazes nekoja pernata zivotinja.Epa sega ti e jasno zosto nema spomenik na Goce i Dame zasto oni ne im bogat na grcite vo oci pa zatoa ke pravat na Ace spomenik celata rabota e za inat ne deka mnogu go sakaat Ace ova bese pogore napisano
Se e marketing
Aj prati slika od tebe da stavime spomenik ti si izgleda najgolem MakedonecПа затоа што не му се бендисува да има Македонец во центарот на главниот град на Република Македонија
- Член од
- 25 август 2008
- Мислења
- 156
- Поени од реакции
- 5
Mnogu raboti trebashe do sega da se realiziraat, edna od niv e spomenik na Aleksandar vo centarot na Skopje.. stolbot so sonce dizajn so osum lavovi naokolu, trebase odamna i grbot da se smeni..mnogu teshko so ovoj narod.
A vie shto ste protiv..vie ne ste Makedonci, druga logika nema.
A vie shto ste protiv..vie ne ste Makedonci, druga logika nema.
- Член од
- 3 март 2008
- Мислења
- 831
- Поени од реакции
- 31
Odlicen komentar :
Коментар
Среќниот Александар
Секоја вечер, како дел од ритуалот за нејзино заспивање, мојата двегодишна ќерка бара да и' ја раскажам нејзината омилена приказна „Среќниот принц“. Еднаш во еден град, на централниот плоштад стоел споменик на еден среќен принц. Бил накитен со ливчиња од злато и со бесценети камења. Еден ден крај него поминала една ластовичка и кога го здогледала, си рекла дека споменикот би можел да и' биде згодно преноќиште. Се сместила на постаментот и само што не била заспала кога врз главата и' паднала капка. Се зачудила, зашто небото било ведро, а кога по неколку секунди уште една капка паднала врз неа, погледнала нагоре и, што ќе види - принцот плачел. Му летнала на рамото и го прашала зошто плаче. И рекол дека кога бил жив, живеел среќно во својата златна палата и не знаел што се тоа солзи, што е тоа грижа, а кога починал и кога го ставиле таму високо, на постаментот, можел да ја види сета сиромаштија и беда во неговиот град. Тогаш ластовицата му ја исполнила желбата да вади по еден скапоцен камен од неговата круна и да им носи на оние на кои најмногу им требало - на шивачката со тешко болен син, на девојчето што продавало кибритчиња, на студентот што немал пари за книги... Така принцот повторно станал среќен.
Секоја вечер кога ја раскажувам оваа приказна помислувам на огромниот споменик на Александар Велики што се готви да застане гордо среде плоштадот Македонија во Скопје. Скапоцените камења од општинските и државните буџети ќе блеснат на главата на Александар и тој ќе може од високо да гледа како живее републиката што го носи името на неговата голема светска империја. И што ќе види? Ќе види родители како со своите болни деца трчаат од болница во болница, од аптека во аптека, од матичен кон специјалист и обратно, со своите шарени рецепти ја бојат сивата неизвесност на - секогаш во некаква реформа - македонскиот здравствен систем, ќе види безброј Ромчиња што просат или продаваат кибритчиња, запалки, цигари, чадори, гуми за џвакање и разни други дреболии, ќе види студенти кои - наместо да учат во библиотеките - си ги врзале очите и протестираат против заузданиот јавен збор или против шенгенските ѕидови што се' повисоко се креваат околу нивната „мала, но достоинствена“ земја... Среќен ли ќе биде Александар? Не! Веќе можам да видам како неговите солзи капат врз главите на птиците вгнездени на големиот постамент.
Драги општински, градски, државни мајки и татковци, градоначалнички, министри, премиере, прочитајте ги уште еднаш внимателно приказните што некогаш ви ги раскажувале пред да заспиете. Не преспивајте ги добронамерните совети дека светската економска криза не е згодно време за споменици. Пред да го поставите грандиозниот споменик на Александар Велики во центарот на Скопје, усреќете ги живите луѓе и решете ги нивните проблеми. Ако сакате вашата приказна да се вика „Среќниот Александар“, заменете ја грижата за мермерните, бакарните и восочни фигури со грижа за фигурите од крв и месо, потрошете ги скапоцените камења од нашите даноци за болници, лекови, училишта, градинки, спортски игралишта, фабрики, патишта, библиотеки, книги...
Ако не заради нас, граѓаните, направете го тоа за Алексадар. Сигурно не сакате да го гледате везден како плаче пред два милиона луѓе и како се срами што тој е богат и гламурозен, а ние сиромашни и бедни. Добротворните ластовички постојат само во бајките, во реалноста - одговорноста е ваша!
Сашо Кокаланов
http://www.dnevnik.com.mk/?ItemID=19695CC4EDCC0F4090BD11CBEED3F052
Коментар
Среќниот Александар
Секоја вечер, како дел од ритуалот за нејзино заспивање, мојата двегодишна ќерка бара да и' ја раскажам нејзината омилена приказна „Среќниот принц“. Еднаш во еден град, на централниот плоштад стоел споменик на еден среќен принц. Бил накитен со ливчиња од злато и со бесценети камења. Еден ден крај него поминала една ластовичка и кога го здогледала, си рекла дека споменикот би можел да и' биде згодно преноќиште. Се сместила на постаментот и само што не била заспала кога врз главата и' паднала капка. Се зачудила, зашто небото било ведро, а кога по неколку секунди уште една капка паднала врз неа, погледнала нагоре и, што ќе види - принцот плачел. Му летнала на рамото и го прашала зошто плаче. И рекол дека кога бил жив, живеел среќно во својата златна палата и не знаел што се тоа солзи, што е тоа грижа, а кога починал и кога го ставиле таму високо, на постаментот, можел да ја види сета сиромаштија и беда во неговиот град. Тогаш ластовицата му ја исполнила желбата да вади по еден скапоцен камен од неговата круна и да им носи на оние на кои најмногу им требало - на шивачката со тешко болен син, на девојчето што продавало кибритчиња, на студентот што немал пари за книги... Така принцот повторно станал среќен.
Секоја вечер кога ја раскажувам оваа приказна помислувам на огромниот споменик на Александар Велики што се готви да застане гордо среде плоштадот Македонија во Скопје. Скапоцените камења од општинските и државните буџети ќе блеснат на главата на Александар и тој ќе може од високо да гледа како живее републиката што го носи името на неговата голема светска империја. И што ќе види? Ќе види родители како со своите болни деца трчаат од болница во болница, од аптека во аптека, од матичен кон специјалист и обратно, со своите шарени рецепти ја бојат сивата неизвесност на - секогаш во некаква реформа - македонскиот здравствен систем, ќе види безброј Ромчиња што просат или продаваат кибритчиња, запалки, цигари, чадори, гуми за џвакање и разни други дреболии, ќе види студенти кои - наместо да учат во библиотеките - си ги врзале очите и протестираат против заузданиот јавен збор или против шенгенските ѕидови што се' повисоко се креваат околу нивната „мала, но достоинствена“ земја... Среќен ли ќе биде Александар? Не! Веќе можам да видам како неговите солзи капат врз главите на птиците вгнездени на големиот постамент.
Драги општински, градски, државни мајки и татковци, градоначалнички, министри, премиере, прочитајте ги уште еднаш внимателно приказните што некогаш ви ги раскажувале пред да заспиете. Не преспивајте ги добронамерните совети дека светската економска криза не е згодно време за споменици. Пред да го поставите грандиозниот споменик на Александар Велики во центарот на Скопје, усреќете ги живите луѓе и решете ги нивните проблеми. Ако сакате вашата приказна да се вика „Среќниот Александар“, заменете ја грижата за мермерните, бакарните и восочни фигури со грижа за фигурите од крв и месо, потрошете ги скапоцените камења од нашите даноци за болници, лекови, училишта, градинки, спортски игралишта, фабрики, патишта, библиотеки, книги...
Ако не заради нас, граѓаните, направете го тоа за Алексадар. Сигурно не сакате да го гледате везден како плаче пред два милиона луѓе и како се срами што тој е богат и гламурозен, а ние сиромашни и бедни. Добротворните ластовички постојат само во бајките, во реалноста - одговорноста е ваша!
Сашо Кокаланов
http://www.dnevnik.com.mk/?ItemID=19695CC4EDCC0F4090BD11CBEED3F052