Депресија

[La montagne de fer]

- Тој што е верник, разбира дека живее раководен од божјата мисла и никогаш не е осамен. Тој знае дека сите страдања се добри и исцелителни за спасението на нашата душа. Тој ја чувствува душата низ покајанието и се прочистува. Тоа не може да го доживее човек кој живее во атеизам.

 

[VeniVidiVici]

- Тој што е верник, разбира дека живее раководен од божјата мисла и никогаш не е осамен. Тој знае дека сите страдања се добри и исцелителни за спасението на нашата душа. Тој ја чувствува душата низ покајанието и се прочистува. Тоа не може да го доживее човек кој живее во атеизам.

:pop:

 

[bounty_hunter]

- Тој што е верник, разбира дека живее раководен од божјата мисла и никогаш не е осамен. Тој знае дека сите страдања се добри и исцелителни за спасението на нашата душа. Тој ја чувствува душата низ покајанието и се прочистува. Тоа не може да го доживее човек кој живее во атеизам.

Или живее во заблуда, кој да знае

Tocno e deka lugjeto denes, se se povekje apaticni i depresivni.Samata otugjenost na koja ne tera sistemot, i situacijata vo opstestvoto( rabota, stres, brzanje non stop, nemanje vreme za sebesi, pa ni za sozdavanje/steknuvanje vistinski prijatelstva),ne ni ovozmozuvaat da opstime na nacin na koj e prirodno za edno svesno covekovo bitie.So toa duhot stanuva prazen i nistozen, odvoen i izoliran od prirodata, a i od drugite bitija.
Lazniot sistem na vrednosti, pritisokot da se postigne toa, sto site sakaat da go postignat i koj sto e "opstestven standard",ostava neminovni tragi kon samoto duhovno bitie.

Roditelite nemaat vreme za svoite deca...Prijatelite ne se ona sto treba da bidat, i sekoj sekogo gleda niz prizmata na parite, duri i koga se vo prasanje i cuvstva povrzani so ljubovta.
Koj koja titula ja ima, koj kolku zarabotuva, koj kakva obleka nosi...
Dali denesnite materijalni dobra, nalik ,svetkavi i privlecni mozat da ni stanat hrana za duhot??
Kade zamina cistata ljubov? Romantikata? Prijatelskite sedenki so gitara?Humanosta,Socustvoto, slucaite da se sakaat drugite isto kako sto se sakame sebesi?

Системот и ситуацијата на општеството доведуваат до апатија и депресија. Не би се сложил. Точно е дека живееме во турбулентно, стресно време во кое никој не ги гледа реалните вредности. Ама, депресијата е според мене во најголем број случаи (како што кажа Гарфилд) последица од пасивност во сите сфери на животот. Јас вака го замислувам тоа - немаме доволно волја да се посветиме на ниту една работа во животот доволно за да би можеле да ја извршуваме истата. Појавата на пасивност и легачење кај помладиве генерации е се позастапена, мислата дека нема работа, дека не е добро платена работата, дека и ако завршиш стручно школо или факултет, сепак ќе ти бидат неопходни врски за вработување кои што ги немаш. И сега со таква замислена слика дека што и да се направи, бадијала ќе е (правам муабет за тинејџери, пубертетлии кои се во фаза на оформување како личност, карактер) многумина наоѓаат оправдување дека неуспехот не е до нив, туку е до околината. И притоа не се обидуваат да направат нешто со нивниот живот. Не се трудат да се надградат како личност и како такви се некомпетентни за да конкурираат за некоја работа или било што. На пр. сите имаме талент за одредени работи, но се знае дека 95% е работа и труд, а 5% е талентот. Ако дете кое на почетокот не било талентирано за фудбал, со тек на време и вложен труд станал подобар и од најталентираниот почетник фудбалер, значи се е до упорноста. И сега за крај она што ми беше и поентата. Ако денот ти е исполнет, работа, домашни обврски, време за дружење со пријатели, време кое треба да се помине со семејството, дали ќе имаш време за такви депресивни, мрачни гледишта за животот (без разлика колку плата земаш, па и нека едвај имаш за основни потреби).

Според мене депресијата е резултат на несамодоверба, страв од неуспех, тешкотии во комуникацијата со останатите...

 

[ZeroStyle]

Не сум паднал во депресија или попуштил психички до тој степен, не искажувам емоции и не зборувам за моите чувства често. Убаво ми е

 

[nihilista]

Депресијата е последица на сериозна ослабеност на волјата, а алкохолот е депресант. Најдобар лек е да се работи физички напорно само не овде него ако веќе мора да се рмба негде кај шо се плаќа подобро бидејќи докажано е дека имањето пари влијае на доброто расположение бидејќи се чувствуваме дека можеме многу работи да си остваруваме...

 

[Toecutter]

- Тој што е верник, разбира дека живее раководен од божјата мисла и никогаш не е осамен. Тој знае дека сите страдања се добри и исцелителни за спасението на нашата душа. Тој ја чувствува душата низ покајанието и се прочистува. Тоа не може да го доживее човек кој живее во атеизам.

Значи нема верници кои страдаат од депресија...добро е да се знае...секој ден учам по нешто ново...

 

[Nemiseverue]

Значи нема верници кои страдаат од депресија...добро е да се знае...секој ден учам по нешто ново...

Па, уствари мислам дека навистина е така. Она кое ние двајцата го грешиме, е што мислиме дека сите оние кои викаат Господ постои се верници, но тие на првата кривина ќе испаднат од совозачкото седиште на Бог и ќе престанат да веруваат.
Оние кои искрено и вистински се посветени на Бога, тие навистина чувствуваат блажен мир во себе, и тие се свесни дека депресијата е само недостаток на нивна љубов кон Исус. Колку и да звучи тоа дебилно за секој атеист, факт е дека посветеноста кон нешто надреално, па макар едноставно имагинарно (а камо ли религиозната замисла за виша сила) во најголемиот дел од случаите го крева човечкиот дух.

Така всушност, смислата и идејата дека Бог е тука за нас и гледа делува дури и исправно, иако ние практично сами сме си помогнале, но вербата и молитвата се исплатела. А мора да се признае дека е тоа прилично поздрав, поедноставен и побрз начин за решавање на секој психички проблем од лексилиум. Мака е само да замижиш дека се лажеш себе си. :love1: :lazgo:

 

[black angel]

gi procitav postarite mislenja na temava i ednopstavno se cudam kako lugeto na tolku nezrel nacin razmisluvaat,ako e dete vo pubertet i ima problemi neznaci deka tie mora da se ljubovni,pa posegnuvaat po samoubistvo kako edinstven izlez.Ima milion pricini i razocaruvanja kako smrt na bliska licnost,loso detstvo,domasno nasiilstvo,preziveana trauma,siluvanje i dr sto mozat da predizvikaat depresija i zelba taa licnost da si go odzeme zivotot.Treba na taa licnost da se posveti vnimanie i da se dade golema podrska kako pomos da se izvlece od taa situacija,a ne uporno da se tvrdi deka e zelna za vnimanie

 

[Toecutter]

Па, уствари мислам дека навистина е така. Она кое ние двајцата го грешиме, е што мислиме дека сите оние кои викаат Господ постои се верници, но тие на првата кривина ќе испаднат од совозачкото седиште на Бог и ќе престанат да веруваат.
Оние кои искрено и вистински се посветени на Бога, тие навистина чувствуваат блажен мир во себе, и тие се свесни дека депресијата е само недостаток на нивна љубов кон Исус. Колку и да звучи тоа дебилно за секој атеист, факт е дека посветеноста кон нешто надреално, па макар едноставно имагинарно (а камо ли религиозната замисла за виша сила) во најголемиот дел од случаите го крева човечкиот дух.

Така всушност, смислата и идејата дека Бог е тука за нас и гледа делува дури и исправно, иако ние практично сами сме си помогнале, но вербата и молитвата се исплатела. А мора да се признае дека е тоа прилично поздрав, поедноставен и побрз начин за решавање на секој психички проблем од лексилиум. Мака е само да замижиш дека се лажеш себе си. :love1: :lazgo:

Секако...така функционираат психолошките механизми и посветеноста кон некоја виша сила без разлика како си ја претставува поединецот смирува и помага,мотивира и тера напред...
Тоталниот атеизам како концепт и не е баш најсреќно решение...
Сите имаме сила во нас појака и од Ксанакс и од Прозак...
Мир и спокој или немир и борба...вечна дилема...

Treba na taa licnost da se posveti vnimanie i da se dade golema podrska kako pomos da se izvlece od taa situacija,a ne uporno da se tvrdi deka e zelna za vnimanie

Само кој има време и желба да посвети внимание и поддршка денеска...не е во мода баш таквиот пристап...

 

[nihilista]

Треба јасно да се сфати дека не сме тука да бидеме среќни и дека нашите надежи и очекувања се бајрам на умот и фатаморгана која исчезнува, судбината подеднакво си игра со луѓето и никој не е привилегиран, на крај животот е толку краток а самиот крај ги сведува на ништо на нула сите искуства. Тогаш полесно ќе се справиме со сето она што секојдневно ни го приредува животот.
Друго, ако некој нешто го боли, тој не сака просто да сврти внимание на себе, него го боли па вика гласно оти си има мака човекот.

 

[Salt23]

кога сум во депресија ми се чини крај е...ама сум срејќна што покрај мене ја имам мојата најверна другарка т.с мајка ми и друшството...иначе сметам дека депресијата е всушност внатрешно нарушување,некој проблем кој што преминува во криза не сте способни да го решите и преминува во депресија

 

[Anon]

Study: Sleeping in rooms with even a little light can increase risk of depression

 

[Anon]

 

[Anon]

https://www.ted.com/talks/andrew_solomon_depression_the_secret_we_share
spot on

 

[Marcus.st]

Имам 22 години, секогаш бев позитивен лик, се дружев со блиските пријатели, имав мотив за се, но за краток период многу нешта во мојот живот отидоа наопаку.Блиските луге почнаа да ме критикуваат, исто и од семејството, ме напуштија блиските, некои почнаа да се прават добри со мене само за да ме искористуваат за нивни лични интереси на разни ситуации итн.Се дојде набрзо, станав депресивен, не излегував од дома, едноставно станав осамен лик и тоа за жал ми стана зависност.Откако видов колку е мирно, изгубив мотивација за се, ми доаѓа да дигнам рака на се.Порано неможев да ги сфатам таквите луге, и кога прочитав од изјавата на Светска Здравствена организација дека секоја година 800.000 луге во светот се самоубиваат порадидепресијата, и според статистика покажува дека секои 40 секунди некој се откажува од себе поради депресијата.Не знам веќе што да правам.Скоро сите ме изоставија, се грижев доста за моите блиски, кога беа во тешки финансиски состојби повеќе пати им имам дојдено во пресрет, но тие тоа не знаа да го ценат ни да го признаат, се однесуваа како да не сум ни таму кога бев во тој момент со нив.Скоро сите пријатели ми го направија ова, и толку сум збунет од толку дешавки, едноставно и уморен сум од тоа.Премногу се плашам да кажам на некого затоа што не сакам да ме гледаат луге во мојот живот каде што ќе ми се спротиставуваат, забавуваат од тоа како се чуствувам смешно и глупаво.