Од Блогаташ:
Сите знаеме дека зборот „срамнет“ (како во ’срамнет со земја’) не доаѓа од зборот „срам“ туку од зборот „рамно“. По таа логика, зарем не е можно зборот „Словени“ да не доаѓа од зборот „слово“ туку од зборот „лов“? И всушност „Словен“ првобитно да значело „словен човек“ т.е. уловен – заробен човек?
Ова што следува во продолжение, морам уште сега да кажам, дека е моја теорија и само теорија. Во моите колумни никогаш не тргнувам со намера да едуцирам, туку да провоцирам – со желба оној читател кој ќе ја прочита колумната да почне поинаку да размислува и да истражува и самиот да доаѓа до заклучок околу точноста на моите тврдења.
Значи...
Повеќето од нас, сметаме дека денешните Македонци потекнуваат од мешавината на древните Македонци (оние од народот на Александар и Филип) и славјанските племиња кои се доселиле во овие краишта во седмиот век.
Но, ретко кој од нас знае дека Славјани тука никогаш не се доселиле! Ниту пак било каде.
Затоа што такво нешто, народ или група племиња со име „Славјани“ историјата не познава. Пред петнаесетина векови, на Балканот се доселиле доселеници – варвари од Север кои себеси, самите се нарекувале „Словени“. Не Склавини, не Славени, не Склавени, не Есклавени, не Славјани, туку Словени. Дека старите Словени се нарекувале самите себеси баш прецизно „Словени“ можете да видите на
овој линк.
Да збориме реално, факт е непобитен дека во денешна Европа живеат стотина и кусур милиони луѓе припадници на словенските народи кои зборуваат – меѓусебно многу слични, словенски јазици. Меѓу тие народи се и Словаците (Словаци, не Славаци или Славјаци) и Словенците (пак Словенци, не Славенци или Склавенци!).
Словенските народи зборуваат на јазици кои меѓусебе се многу слични, некои повеќе некои помалку, но сите тие се поврзани, па веројатно може да се заклучи со право дека и припадниците на народите кои ги зборуваат тие јазици се некако по потекло поврзани.
Значи непобитен е фактот дека ние Македонците сме сродни со Русите и Полјаците, па и со денешните Бугари.
Од друга страна,
како што двајца македонски научници докажаа неодамна, на
каменот од Розета, произведен во Египет пред 2.200 години, еден од трите текста е напишан со „црти и рески“ кои дешифрирани даваат јазик кој исклучително многу личи на денешниот македонски јазик. И, по таа врска, со другите словенски јазици.
Понатаму, во 483 година од новата ера, во близината на градот Скопје (баш тоа исто Скопје кое сега е главен град на нашата земја) е роден човекот кој историјата го памети како
Јустиниан I - најголемиот и најуспешниот византиски император. Тука нема ништо чудно, но чудно е што овој човек не се викал кога се родил Јустиниан, туку роденото име му било
Управда.
Ова име преведено на латински, буквално преминува во Јустиниан. И тука на прв поглед нема ништо чудно, но на втор поглед, се поставува прашањето:
зошто овој човек, за кој нема шанси да бил со словенско потекло (оти Словените доаѓаат на Балканот цел век после смртта на Јустиниан)
има име кое е евидентно словенско?
Овој случај, донекаде го докажува тврдењето на професорите кои го дешифрираа каменот од Розета дека древните Македонци зборувале на многу сличен јазик како денешните Македонци. И тоа толку многу сличен јазик, што воопшто не може да се согледа било какво подоцнежно словенско влијание врз нашиот денешен јазик.
Се чини дека како Словените во седмиот век воопшто да не дошле тука. Оти да дошле, барем нешто од нивниот јазик ќе останело во денешниот македонски јазик. А бидејќи нашиот јазик е сличен со другите словенски јазици, испаѓа дека Словените ни во Полска не оставиле траги од својот јазик, ниту пак во Русија. Како словенска инвазија никогаш и да немало!
Ама сепак, факт историски е дека словенска инвазија на Балканот и во источна Европа имало.
Ако тоа е така, а тоа е историски факт –
каде тогаш исчезнал јазикот на Словените?
Да го резимираме првиот дел од текстов: ако каменот од Розета е навистина напишан делумно (покрај на староегипетски и на старогрчки) и на јазик кој е сличен на денешните словенски јазици, а напишан е речиси илјада години пред некој воопшто да чуе за било какви Словени било каде, тогаш нема смисла да се тврди дека некои Словени во седмиот век ја населиле Македонија, затоа што нивниот јазик, кој е застапен низ цела источна Европа не останал во Македонија од нив, туку тука бил претходно. Заклучокот би бил дека некои Македонци ја освоиле источна Европа!
Ама тоа нема никаква поткрепа во историјата. Знаеме дека Александар и неговите Македонци ја освоиле Персиската империја т.е. голем дел од Азија. Тоа е историски факт. Но, ама баш нема никакви податоци или факти дека Македонци освоиле било што во источна Европа! И тоа е историски факт!
Тоа се два факти – меѓусебно сосема спротивни. Навидум, нема логика. Според јазикот од дешифрираниот камен од Розета, испаѓа дека Русите и Украинците се потомци на Македонци, затоа што зборуваат на јазик со кој зборувале древните Македонци. Но, апсолутно е бесмислено да се тврди дека Македонци некогаш ја освоиле Русија и Украина, оти такво нешто не се случило!
Тоа е логиката и токму тоа ја прави целата приказна околу словенското потекло на Македонците бесмислена, подеднакво колку што ја прави приказната за македонското потекло на Словените бесмислена и апсурдна.
Како што реков на почетокот, старите Словени се нарекувале токму така – Словени. Овој збор многумина претпоставуваат дека потекнува од зборот „слава“ – но тие не се викале Славени, ами Словени. Од зборот „слово“ сигурно не може да потекнува името Словени оти – нема смисла! Ако тие биле примитивни варвари, тогаш немале букви (слова). Впрочем и да имале, кој тоа народ се нарекол себеси по буквите свои? Поверојатно е своите пишани знаци т.е. „слова“ да ги нарекле по името на својот народ.
Мојата теорија е дека
зборот „Словен“, доаѓа од зборот „словен“ – т.е. „уловен, заловен“ човек. Заробен човек. Роб, кој го уловиле – словиле некои напаѓачи и освојувачи додека живеел на Балканот и го однеле во централна и источна Европа, надвор од границите на Византија. Впрочем, тоа што денеска сите веруваме дека „Словените дошле од зад Карпатите“ е сосема коректно, само што треба да знаеме дека тоа тврдење први го изнеле дури во XIX век руските историчари. Ако гледате од нивната гледна точка – од Москва или Санкт Петерсбург, нивниот став е сосема во склад со мојата теорија – бидејќи во однос на Русија, „зад Карпатите“ се токму нашиве краишта.
Ова е многу реална теорија. Затоа што во првите векови од новата ера, Византиската Империја (т.е. источните провинции на Римското царство) редовно биле напаѓани од номадски племиња – Готи, Хуни, Вандали, Авари, Прабугари – кои ги уништувале селата и ги воделе селаните како робови во своите краишта во степите на денешна Украина и Унгарија. Еве еден цитат од
една книга на Иван Микулчиќ:
„Ова протобугарско племе, под водство на Кубер, а како потчинето на аварскиот каган во Панонија, околу 680 г. се одметнало од Аварите и тргнало кон Солун. Кубер ги повел со себе и Сермесијаните, (околу 70.000 на број), во нивната стара татковина. Сермесијаните биле Ромеи, жители на балканските провинции што Аварите ги заробиле еден век порано и ги населиле во Западна Панонија, да работат за нив. На Кубер му била доверена управата врз нив.“
Моето прашање е, ако Кубер имал 70.000 робови со потекло од балканските провинции (Македонија) колку робови од овие наши краишта имале вкупно сите други аварски водачи, канови и кагани? Милиони?
Обратната логика на тврдењето кое нема смисла: „Македонците ја освоиле источна Европа“ е дека:
„Источноевропејците ја освоиле Македонија“. А Источноевропејците пред петнаесет векови биле номадски варвари – Хуни, Татари, Авари, Прабугари...
Бидејќи биле номади, тие териториите кои ги освојувале не ги држеле под постојана контрола, туку само ги пљачкосувале и ги носеле скапоценостите и заробениците во своите прибежишта, во непристапните за римската и византиската војска – степи и мочуришта на источна Европа.
Таму, под управа на грабнувачите, заробените Македонци биле оставени во својство на робови да работат на фармите на нивните номадски господари. Номадите биле свесни за економската предност на земјоделието врз сточарството, но немале знаења за тоа. Па затоа, заробиле фармери од Балканот и ги донеле во своите земји, за да работат на нивната земја и да им даваат дел од произведената храна.
Додека нивните господари – номадите војувале меѓу себе и се уништувале, робовите можеле слободно да се размножуваат. Иако нивната технологија била многу попримитивна од онаа во нивната стара татковина – Балканот, тие сепак биле доволно искусни да го развијат земјоделието таму. Нивните „занаетчиски“ производи кои денеска можеме да ги најдеме како археолошки артефакти од Словените, се груби изработки токму затоа што не биле дела на вешти занаетчии од Балканот кои имале допир со своите софистицирани алатки, туку на селани заробени од Готите и Аварите и Хуните, оти не можеле да најдат прибежиште во утврдените градови каде што се сокрила занаетчиите.
Заловени – т.е. словени биле во најголем дел селаните кои и онака не биле многу писмени, образовани и христијанизирани до крај, па така во заробеништво нивната писменост се свела на црти и рески – повеќето од нив знаеле само да се потпишат, а впрочем таа азбука била употребувана во старата татковина само за верски намени и со неа биле запознати само свештениците. Тие биле пагани, и нивната вера и со тоа, азбука, биле забранувани во старата татковина од христијанските властодржци на Византија.
Интересно е што иако постои кај Словените име Југослав (и пред да настане Југославија), уште во средниот век, немало име Северослав, Истокослав, Западослав. Можеби Југослав симболизира човек „уловен некаде на југ“?
Кај старите Словени многу често имало имиња кои завршувале со суфиксот „слав“ (Мирослав, Југослав, Ватрослав, М’стислав, Владислав, Бранислав...). Дали тоа било традиција да им се даваат имиња на децата да не заборават дека биле робови? А кога робовладетелите ќе ослободеле некој роб, тој го менувал името во истото име со наставка „мир“ што значи „човек кој не прави проблеми“ и кој не треба да очекува дека ќе го камшикуваат, кој ќе живее во мир. Владимир, Бранимир...
Зборот „мирјанин“ значел на стрословенски и „обичен, неук човек“. Го има истото значење како во грчкиот јазик зборот „лаикос“ – па од тука во православната црква се користат овие два термина наизменично – лаици или мирјани се луѓе кои немаат познавања од црковните работи.
Името Архелаос е име што го носел (според историските записи што ги оставиле грчки историчари) еден од древномакедонските кралеви. Дали можеби неговото македонско име било Владимир – име што Грците буквално го превеле во Архелаос? А бидејќи ние денеска за древната македонска историја учиме само од историски записи оставени исклучиво од тогашните грчки историчари, сметаме дека и самите тогашни Македонци го викале својот крал Владимир - Архелаос?
