Кајгана психолог

[Жозефин]

Значи:
1.На факултет сум прва год.и ништо не ми оди тешко ми е психички неможам да се кренам никако,се обидувам секој божји ден да се вратам назад аама како да има нешто шо нонстоп ме врти во круг и само надолу ме носи во пропаст.Едноставно,од нова година па наваму сум со настинки,секогаш или гллава ме боли,или стомак...нешто ми е.Кога и да си дојдам од факултет се чувцствувам преморено и ми се спие,измачување ми е да одам и да не се случува ништо,премногу ми е досадно секаде,и таму и дома.Дома си идам и морам да учам,а јас сакам да учам ид а постигнам нешто,ама ете психата не ми дозволува,нонстоп нешто ме мачи.Една вечер си немам легнато а да речам денес да ,прекрасен ден.Немам дечко,не ми смета тоа многу ама ете,некогаш се чувствувам мн осамено.Не излегувам за викенди никогаш,такви ми се условите,а тоа уште повејќе ме депримира.Знам дека не треба,двете другарки што ми беа најдобрите,едната е во друг град,другата прекина да иди на факултет,мене животот ми стана неподнослив.Ништо не е добро...ништо.Животов ми е досаден.Немам никој интересен околу мене.Јас сум таква личност,кршлива,неможам да поднесам да сум сама без некој на кој ќе му верувам,многу се чувствувам осамено,неможам да се прилагодам на ниту едно друштво,незнам со кој да се дружам,незнам...........уфф...........незнам до кај ќе оди ова грдо чувство ...незнам.

Илијана, вака. Од една страна, можно е да е све ова минливо, да е се во ред со тебе, да ти е само еден период какви што имаме сите. И да ти помине за некое време. Дај боже. Ама, ако ова ти се случува подолго време, и не се чувствуваш добро, може треба да поразговараш со психолог. Не знам дали си читала погоре, претходно кога сме давале совети, секогаш сме посочувале дека нема потреба од предрасуди, и еве и на тебе тоа ќе ти го кажам, за во случај да ги имаш. Психологот не работи со болни луѓе, негова работа е да им помогне на здравите, нормални луѓе да си ги решат проблемите. Јас мислам дека е најдобро, сепак да поразговараш, чисто да знаеш сигурно, да ти каже (се надевам) дека не си во некој почетен стадиум на депресија или нешто такво. Не се ретки тие случаи, ама ако се бориш сама со проблемите, не верувам дека ќе ти биде лесно. Ете, тој секогаш ќе биде на твоја страна. Разбирам дека е форум, и колку и да можеш да се чувствуваш слободно да кажеш тука што те мачи, сепак не е како разговор во четири очи со човек. Нема да ти наштети, само ќе ти помогне. Заради себе, мислам дека е сепак најдобро да се обратиш на стручно лице што сигурно ќе те упати што понатаму, како со проблемите. Ќе се средиш секако, само храбро понатаму, и биди сигурна дека ќе дојдеш до решение.

 

[~~РубинРед~~]

Илијана, вака. Од една страна, можно е да е све ова минливо, да е се во ред со тебе, да ти е само еден период какви што имаме сите. И да ти помине за некое време. Дај боже. Ама, ако ова ти се случува подолго време, и не се чувствуваш добро, може треба да поразговараш со психолог. Не знам дали си читала погоре, претходно кога сме давале совети, секогаш сме посочувале дека нема потреба од предрасуди, и еве и на тебе тоа ќе ти го кажам, за во случај да ги имаш. Психологот не работи со болни луѓе, негова работа е да им помогне на здравите, нормални луѓе да си ги решат проблемите. Јас мислам дека е најдобро, сепак да поразговараш, чисто да знаеш сигурно, да ти каже (се надевам) дека не си во некој почетен стадиум на депресија или нешто такво. Не се ретки тие случаи, ама ако се бориш сама со проблемите, не верувам дека ќе ти биде лесно. Ете, тој секогаш ќе биде на твоја страна. Разбирам дека е форум, и колку и да можеш да се чувствуваш слободно да кажеш тука што те мачи, сепак не е како разговор во четири очи со човек. Нема да ти наштети, само ќе ти помогне. Заради себе, мислам дека е сепак најдобро да се обратиш на стручно лице што сигурно ќе те упати што понатаму, како со проблемите. Ќе се средиш секако, само храбро понатаму, и биди сигурна дека ќе дојдеш до решение.

Донекаде се сложувам со твоето мислење.Треба да се обрати кај психолог ако и е подолго време депресијата бидејки може да доведе до последици.Небитно,најпрвин да арзговара со родителите и да ги упати за се што и се случува.Како што напоменав во мојот претходен пост на проблемов тие ја знаат подобро отколку ние овде кои можеме само да нагагаме.
Сега делот со психологот,да,тој не работи со болни луге,исто и јас сум сакала да посетам пред некое време ама чисто онака да видам дали може навистина да ме разбере кога некои луге не можеле,ама проблемот е околината што ке каже...Ако дознаат дека си посетил психолог ке те направат психички болен и ке ти измислат приказни.Можеби затоа се плаши да посети.

 

[Златен облак]

Значи:
1.На факултет сум прва год.и ништо не ми оди тешко ми е психички неможам да се кренам никако....

Илијана,
во прва година на факултет животот на сите им се превртува наопаку. И мене исто. Со месеци со никого не разговарав, немав ни еден пријател, бев премногу затворена и до ништо не ми беше дојдено.
Ми помина после неколку месеци, некаде во април месец кога се запролети- едноставно му се отворив на еден другар кој и не ми беше близок но се си му кажав што ме мачи. Потоа почнав да одам на танц и со тоа се преродив- се помина како да не ни било.
Подоцна на часовите по танц запознав еден дечко, неколку години подоцна се венчавме, сега си живееме многу заљубени и среќни и си правиме бебе

Не грижи се, доаѓа пролет, пролетта носи убави работи и се ќе биде најубаво.

 

[Вилинско коњче]

Илијана 02,

Зар мислиш дека на сите луѓе околу тебе се им е идеално ... секоја планина со своја тежина ... не сакам да те утешам, но верувај сите помалку или повеќе сме поминувале низ слични периоди ... ева јас имам 30 години и сеуште не се чуствувам реализирана ... но се трудам ... лошите мисли да ги заменам со убави ...

Обиди се да го препознаеш чуството кое ти се јавува во миговите кога ти се јавува - обиди се да го запишеш на лист хартија ... обиди се да го довериш на некој кој знаеш дека нема да те обвинува за тие твои чуства и мисли туку напротив ќе ти даде мотив да гледаш по-позитивно на работите

Започни да волонтираш ... зачлени се во некоја невладина организација, помагај на други ... тоа ќе те исполни со пријатно чуство на исполнетост дека помагаш на други кои може да се и во полоша економска-здравствена ситуација

За излегување не е потребно многу пари - една пијачка и сосем е доволно за една вечер

Ако немаш доволно финансиски средства обиди се да најдеш нешто хонорарно, со скратено работно време и сл..

Излегувај на прошетки, вдоми куче ... најди си хоби

Ако ништо од тоа не помага ... обрати се на матичен лекар, да ти препорача добар психијатар а тој да ти препише малку поткрепувачка терапија и добар психолог за сеанси

И верувај како ќе можеш да знаеш што е среќа и радост - ако не знаеш што е тага

 

[Nedelkovski]

Значи:
1.На факултет сум прва год.и ништо не ми оди тешко ми е психички неможам да се кренам никако,се обидувам секој божји ден да се вратам назад аама како да има нешто шо нонстоп ме врти во круг и само надолу ме носи во пропаст.Едноставно,од нова година па наваму сум со настинки,секогаш или гллава ме боли,или стомак...нешто ми е.Кога и да си дојдам од факултет се чувцствувам преморено и ми се спие,измачување ми е да одам и да не се случува ништо,премногу ми е досадно секаде,и таму и дома.Дома си идам и морам да учам,а јас сакам да учам ид а постигнам нешто,ама ете психата не ми дозволува,нонстоп нешто ме мачи.Една вечер си немам легнато а да речам денес да ,прекрасен ден.Немам дечко,не ми смета тоа многу ама ете,некогаш се чувствувам мн осамено.Не излегувам за викенди никогаш,такви ми се условите,а тоа уште повејќе ме депримира.Знам дека не треба,двете другарки што ми беа најдобрите,едната е во друг град,другата прекина да иди на факултет,мене животот ми стана неподнослив.Ништо не е добро...ништо.Животов ми е досаден.Немам никој интересен околу мене.Јас сум таква личност,кршлива,неможам да поднесам да сум сама без некој на кој ќе му верувам,многу се чувствувам осамено,неможам да се прилагодам на ниту едно друштво,незнам со кој да се дружам,незнам...........уфф...........незнам до кај ќе оди ова грдо чувство ...незнам.

Мислам дека е добро што си почнала да бараш совет за твојот проблем.Мислам дека проблемот е во твоите ставови.ТИ држиш ставови и навики кои те кочат за да успееш на факултет,во друштво,во љубовта.И самата викаш дека нешто нон стоп те врти во круг и те носи надолу во пропаст.Викаш дека ти е досадно секаде и дека не ти оди баш ништо.Сето тоа е резултат на навики и ставови за самата ти.Овие две работи можеш да ги смениш единствено ако почнеш да делуваш и да почнеш да стекнуваш навики и ставови на успех.

Секој има свој начин за постигнување на успех.Еве лично јас си поставувам цели кои мора да ги исполнам доколку се во рамки на моите можности.Понатаму секој успех ми ја зголемува самодовербата и сигурноста дека доколку постоеле успеси во минатото и сегашноста кои биле незамисливи и тешко изводливи за мене зошто да не постојат и во иднина за идните цели.Се почнува од фантазијата за твојата иднина.Замисли си што би те правела среќна доколку го имаш тоа нешто.Одкако ќе успееш да бидеш среќна во фантазијата постави си цел таа да се оствари во реалноста.Постави си ги целите преку кои би можела да стигнеш до таму.И најважно од се,почни да делуваш исполнувајќи цел по цел.И знај дека каде што има неуспех таму има и успех.Значи на патот до целта ќе бидеш пресретната со неуспеси и успеси.На неуспесите гледај како патоказ до успехот,а на успесите како мотив.И одкако ќе исполниш неколку поголеми цели се е малку полесно,но никогаш прелесно.На крај ќе добиеш повисока самодоверба во себе и многу полесно ќе успеваш.Рачунај дека на почетокот можеби ќе има повеќе неуспеси одколку успеси,но ако не се откажуваш и одиш до крај ќе се сврти тркалото.

Читај книги

Јас не ти дадов никаков конкретен совет за твојата ситуација,мислам дека веќе доби добри совети,па затоа повеќе филозофирав.И сето ова што го кажав е мој субјективен став, немора да значи дека е така за сите.Ама мислам дека можеш да успееш ако држиш ставови на ВЕРБА,ТРУД,УПОРНОСТ,ПОЗИТИВНО И КРЕАТИВНО РАЗМИСЛУВАЊЕ

Сигурен сум дека ќе успееш

поздрав

--- надополнето ---

Илијана, вака. Од една страна, можно е да е све ова минливо, да е се во ред со тебе, да ти е само еден период какви што имаме сите. И да ти помине за некое време. Дај боже. Ама, ако ова ти се случува подолго време, и не се чувствуваш добро, може треба да поразговараш со психолог. Не знам дали си читала погоре, претходно кога сме давале совети, секогаш сме посочувале дека нема потреба од предрасуди, и еве и на тебе тоа ќе ти го кажам, за во случај да ги имаш. Психологот не работи со болни луѓе, негова работа е да им помогне на здравите, нормални луѓе да си ги решат проблемите. Јас мислам дека е најдобро, сепак да поразговараш, чисто да знаеш сигурно, да ти каже (се надевам) дека не си во некој почетен стадиум на депресија или нешто такво. Не се ретки тие случаи, ама ако се бориш сама со проблемите, не верувам дека ќе ти биде лесно. Ете, тој секогаш ќе биде на твоја страна. Разбирам дека е форум, и колку и да можеш да се чувствуваш слободно да кажеш тука што те мачи, сепак не е како разговор во четири очи со човек. Нема да ти наштети, само ќе ти помогне. Заради себе, мислам дека е сепак најдобро да се обратиш на стручно лице што сигурно ќе те упати што понатаму, како со проблемите. Ќе се средиш секако, само храбро понатаму, и биди сигурна дека ќе дојдеш до решение.

Потполно се согласувам со ова мислење.Јас почнав да одам на психолог, а не сум ненормален или шознам за у бардовци.Ете едноставно убаво се чуствувам кога некој стручно ќе ме посоветува и знам дека сепак имам повеќе шанси да решам некој проблем ако во тимот вклучам стручен психолог.А што фудбалериве ненормални се што имаат психолози?Не, земаат милионски суми и убаво им е.И ред други примери

 

[Индиско оревче]

И јас би сакала да прашам нешто.

Како што поминува времето, јас се чувствувам се’ понемоќна и помалце енергична да се справам со предизвиците во животот, да работам на исполнување на моите амбиции и едноставно на надоградба на себеси. Како да се покорувам на досадата и на дејствувањето по „линија на помал отпор“.
Морам да признаам дека некое време дел од вината за овој (ако можам да го наречам) проблем ја имаше фејсбукот, но тој фактор го решив со тоа што го деактивирав пред 2 ипол месеци и повеќе не ми одзема ниту од драгоценото време, ниту од енергијата.
Можеби се работи само за период во животот, но навистина би сакала побрзо да излезам од него бидејќи ова не сум јас.

 

[Saladin]

И јас би сакала да прашам нешто.

Како што поминува времето, јас се чувствувам се’ понемоќна и помалце енергична да се справам со предизвиците во животот, да работам на исполнување на моите амбиции и едноставно на надоградба на себеси. Како да се покорувам на досадата и на дејствувањето по „линија на помал отпор“.
Морам да признаам дека некое време дел од вината за овој (ако можам да го наречам) проблем ја имаше фејсбукот, но тој фактор го решив со тоа што го деактивирав пред 2 ипол месеци и повеќе не ми одзема ниту од драгоценото време, ниту од енергијата.
Можеби се работи само за период во животот, но навистина би сакала побрзо да излезам од него бидејќи ова не сум јас.

Целиот проблем сега за сега се заснова на ова.
Ако очекуваш некаков резултат од проблемов, многу потешко ќе го пребродиш.
Наместо тоа, обиди се да промениш нешто повеќе. Гледам дека го веќе го имаш забаталено фејсбукот. Одлично, сеа повеќе немаш нешто со што ќе се залажуваш - ќе трошиш непотребно многу време. Не сакам да звучам грубо но фејсбукот нема некоја придобивка освен да ти пристигнуваат известувања за некакви концерти/дешавки. Е сеа за другово... 2 ипол месеци викаш... Дали е само фејсбукот исфрлен или се обиде и нешто друго да промениш?
Најчесто ако малку ја смениш и музиката која ја слушаш во овој момент, може чуда да направиш. Ако до вчера ги имаш слушано некои, сега малку промени - истражувај. Не ти викам стрикно да го смениш вкусот, но рецимо земи друг бенд.
Друго, викаш дека губиш енергија. Можно е според годишните времиња. Секој има свое годишно време кое го прави да се чувствува немоќно. Тука би ти советувал повеќе мирување, концентрација на самата себе и ништо понатаму. Подобро прави планови кои кога ќе се чувствуваш подобро ќе ги извршуваш еден по еден.
Промените секогаш се добредојдени, колку и да се тешки на почетокот.

 

[Вилинско коњче]

И јас би сакала да прашам нешто.

Како што поминува времето, јас се чувствувам се’ понемоќна и помалце енергична да се справам со предизвиците во животот, да работам на исполнување на моите амбиции и едноставно на надоградба на себеси. Како да се покорувам на досадата и на дејствувањето по „линија на помал отпор“.
Морам да признаам дека некое време дел од вината за овој (ако можам да го наречам) проблем ја имаше фејсбукот, но тој фактор го решив со тоа што го деактивирав пред 2 ипол месеци и повеќе не ми одзема ниту од драгоценото време, ниту од енергијата.
Можеби се работи само за период во животот, но навистина би сакала побрзо да излезам од него бидејќи ова не сум јас.

Индиско оревче,

Ти имаш 17 години - сеуште си малда, во развој и тоа не само физички туку и психолошки и емотивен ... незнам какви предизвици може да имаш на 17 години ... освен да одиш на училиште, да учиш, пишуваш домашна и излегуваш за време на викенди ...

Сега си во фаза кога сакаш да поминеш полесно - не го гледај тоа така - речи си дека тоа е снаодливост ... зошто да учам за 5 кога можам да поминам и со 3 ... битно ќе поминам ... што ти е битно?

А, веќе ако сакаш повисока оцена - секако дека ќе мора да се потрудиш - друг начин нема

Има една мисла која тетка ми кога се запишував на факултет ми ја кажа и си ја зацртав во глава и нема никогаш да ја заборавам (ми помогна многу) НЕ УСПЕВААТ НАЈПАМЕТНИТЕ - ТУКУ НАЈУПОРНИТЕ И НАЈХРАБРИТЕ

Некогаш вреди да се ризикува ... само размисли ... за што вреди а за што не ....

 

[Out Of Reality]

И јас би сакала да прашам нешто.

Како што поминува времето, јас се чувствувам се’ понемоќна и помалце енергична да се справам со предизвиците во животот, да работам на исполнување на моите амбиции и едноставно на надоградба на себеси. Како да се покорувам на досадата и на дејствувањето по „линија на помал отпор“.
Морам да признаам дека некое време дел од вината за овој (ако можам да го наречам) проблем ја имаше фејсбукот, но тој фактор го решив со тоа што го деактивирав пред 2 ипол месеци и повеќе не ми одзема ниту од драгоценото време, ниту од енергијата.
Можеби се работи само за период во животот, но навистина би сакала побрзо да излезам од него бидејќи ова не сум јас.

don't worry на сите ние е вака таков беше периодот без сонце , студено, помалце движење. Се близи пролет ќе вивне енергијата насекаде

 

[~~РубинРед~~]

И јас би сакала да прашам нешто.

Како што поминува времето, јас се чувствувам се’ понемоќна и помалце енергична да се справам со предизвиците во животот, да работам на исполнување на моите амбиции и едноставно на надоградба на себеси. Како да се покорувам на досадата и на дејствувањето по „линија на помал отпор“.
Морам да признаам дека некое време дел од вината за овој (ако можам да го наречам) проблем ја имаше фејсбукот, но тој фактор го решив со тоа што го деактивирав пред 2 ипол месеци и повеќе не ми одзема ниту од драгоценото време, ниту од енергијата.
Можеби се работи само за период во животот, но навистина би сакала побрзо да излезам од него бидејќи ова не сум јас.

Прилично позната ситуација ми е ова,слично и јас сум била во ваква а и околу мене личностите биле во ваква ситуација...Нормално е тоа за твои години...Сосема те разбирам како се чуствуваш.Ти си млада,тек ке учиш во животот.
Незнам која е причината а не се справиш со предизвиците во животот...биди храбра,биди она што си,не се плаши од ништо.Аако се откажеш значи си поразен а доколку се обидеш да се спротиставиш ти си победник во таа војна.Никому не е како подмачкано.На светот постојат и полоши работи,а ова твоево е минлива депресија.Ке се продлабочи доколку ти го дозволиш тоа.
Тоа со фејсбукот,паметна одлука што си го избришала,нејсе,повеке проблеми започнуваат од таму,да беше некој друг веднаш би го повратил назад профилот...Еве си успеала...добро е за почеток.
Уживај,feel the air...не се мачи со непотребни работи.Животот е прекраток за такви глупости.

 

[Жозефин]

И јас би сакала да прашам нешто.

Како што поминува времето, јас се чувствувам се’ понемоќна и помалце енергична да се справам со предизвиците во животот, да работам на исполнување на моите амбиции и едноставно на надоградба на себеси. Како да се покорувам на досадата и на дејствувањето по „линија на помал отпор“.
Морам да признаам дека некое време дел од вината за овој (ако можам да го наречам) проблем ја имаше фејсбукот, но тој фактор го решив со тоа што го деактивирав пред 2 ипол месеци и повеќе не ми одзема ниту од драгоценото време, ниту од енергијата.
Можеби се работи само за период во животот, но навистина би сакала побрзо да излезам од него бидејќи ова не сум јас.

Позната ми е борбава со монотонијата. И знам, колку е тешко кога сфаќаш дека се наоѓаш во неа, кога чувствата ти се затапени а мускулите те молат да не ги активираш, кога се изгледа баш сиво. Мене секогаш ми е минливо. Ама, кога се наоѓам во периодот, глупо е ептен. Видов погоре доста добри советчиња, значи - промена. Пробај да најдеш енергија во пасивни работи. Значи работи што ќе те натераат да почнеш да дејствуваш. Да речеме, почни како што пишаа погоре, со промена на музика, со некоја нова возбудлива книга, со некој филм.. Ете за тие работи не ти треба многу енергија, а влијаат врз расположението, и некако ги менуваат околностите. Или, подобро кажано, не околностите, туку начинот на кој гледаме на нив. А сега е и прилично убаво времето надвор, значи се се случува во твоја корист, само треба да го видиш тоа. Најди, на форумов интересни теми што ќе те инспирираат, што ќе ти ја побудат имагинацијата.. Не е безизлезно, тоа е сигурно. Кога ќе потсобереш малце енергија, пробај да ја потрошиш. Дозволи си џогинг, ако си од Скопје тркни до Водно едно сабајле, ако не си, прошетај по најблиското рекреативно место... Абе, ти викам, добра книга или добар филм можат чуда да направат. Само, гледај, кога ќе ја прочиташ книгата или коа ќе го изгледаш филмот, понесена од атмосферата ќе имаш наплив на енергија. Ама ако не ја искористиш одма, ќе ја снема. Затоа глеј брзо да дејствуваш, за да постигнеш нешто. Знам дека можеш, и знам колку е глупа борбата со монотонијата, ама можеш да ја победиш. Се надевам дека барем нешто од ова што ти го пишавме сите, дека ќе ти биде од корист. Запамти: не се предавај додека не успееш!
Еве ти некое добро филмче: Peaceful warrior; The Secret - ова ти е како документарец, направен според книгата. Книгата не сум ја читала, ама претпоставувам е добра, како што ти треба. Книги не би да ти препорачувам, зашто секој има различен вкус за книги, па ако ти препорачам некоја што нема да биде по твој, само ќе придонесам да успееш поспоро во борбата. Изглеај го првиот филм, многу е добар.

 

[Ilijana02]

Фала ви на ситее мои советници ... МНОГУ ВЕ САКАМ СИТЕ !!! Јас почнав да живеам одново :back: :back: :back:

 

[Chapstick]

Па и јас се осекам како да не си го користам целио потенцијал ...
а не се осекам во состојба да го променам тоа...

 

[Жозефин]

Па и јас се осекам како да не си го користам целио потенцијал ...
а не се осекам во состојба да го променам тоа...

Ја мислам дека не можеме во секој момент да си го користиме целиот потенцијал. Секако дека ќе дојде време за тоа. А и нели, ти учиш во школо кое не го сакаш, па можеби и тоа има врска. Немаш стимул за да се трудиш да постигнеш повеќе од неопходното. Ама мислам дека секако кога ќе тргнеш на факултет ќе ги вложиш сите сили за да успееш. Не се секирај, ако сакаш да го вложиш потенцијалот што го имаш, ќе ти се укажат милион прилики понатаму во животот. Добро е да сакаш да го користиш, наместо да те мрзи. А за прилики, ќе ги има, те уверувам во тоа.

 

[Chapstick]

Ја мислам дека не можеме во секој момент да си го користиме целиот потенцијал. Секако дека ќе дојде време за тоа. А и нели, ти учиш во школо кое не го сакаш, па можеби и тоа има врска. Немаш стимул за да се трудиш да постигнеш повеќе од неопходното. Ама мислам дека секако кога ќе тргнеш на факултет ќе ги вложиш сите сили за да успееш. Не се секирај, ако сакаш да го вложиш потенцијалот што го имаш, ќе ти се укажат милион прилики понатаму во животот. Добро е да сакаш да го користиш, наместо да те мрзи. А за прилики, ќе ги има, те уверувам во тоа.

Па оукеј ке одам на математика државен...тоа ако не е стимул не знам шо е.
Избераа ме и за физика,и за програмски.
Се на се предмети шо ги сакам.
И пак не се осекам убаво.