И?
Колку пати до сега на вакви срања сум ти реплицирал дека ВМРО на Александров е само уште еден инструмент у рацете на бугарската држава?
И уште толку пати сум ти одговорил со докази, не само на збор како ти што правиш, дека Александрво бил особено омразен од бугарската влада, и неколку пати пробале да го убијат, и и успеало, кога тоа го направил поткупен човек од внатре, затоа што:
1. Неговата организација имала ресурси и средства во секој момент да ја сруши бугарската држава(но неговата цел не била Бугарија, туку ослободување на Македонија), а дека неговата војска била јака, покажува и тоа што Пиринска Македонија била единствен дел од Македонија кој имал неформална автономија, и единствено таму луѓето живееле слободно се до неговото убиство, затоа е наречен и АПОСТОЛ на Македонците.
2. Стамболиски, после упатувањето на ултиматумот од ВМРО, трикратно го зголемува своето обезбедување, и денски никаде го немало во јавност затоа што знаел дека ВМРО, само денски, и на јавно место убива!
3. „Македонија на Македонците“ не е парола на некој поданик на бугарската држава, тоа е паролата на Тодор Александров!
4то и најбитно, многу неосновано е тврдењето дека Александров бил инструмент на бугарската држава, затоа што и самиот се залагал Македонија, обединета, да влезе во
Југословенска федерација.
Толку за тоа.
И дека служеле за да упаѓаат и да прават срања у Вардарскиот дел на Македонија.
..кој бил окупиран до српските тирани. Најголемото зло што ги спопаднало Македонците од Рим навака.
Парадоксот е што српските жандарми, биле известени за бројот на комити во четата на Панче Михајлов, но З
А СЕКОЈ СЛУЧАЈ се засилиле со поголемите формации од Струмица и Велес....
Просто не ми се верува какви кукавици биле србите...
Ем
5 пати побројни, ем комитите пак успеале да го пробијат обрачот и да се повлечат позади граница.
Да потсетам тука и на Георги Сугарев:
Ѓорѓи Сугарев пристигнува во Велешко на 25. август 1905 година. Тука се сретнува со војводите
Јован Алабакот и
Панчо Константинов,
кои во тој момент се во меѓусебен конфликт. Сугарев ги седнува на една маса, и со својот благ тон успева да ги смири и да ги убеди дека
само со заеднички сили ќе можат да се справат со српските четници инфилтрирани во Поречјето (Прилепско) и Азот (селата околу Богомила - Велешко).
Следните неколку месеца здружените чети на Константинов, Алабакот и Сугарев,
под команда на Ѓорѓи Сугарев постојано ги обиколуваат селата во Поречјето и Велешко
во потрага по србоманските чети на Глигор Соколовиќ. Сугарев во секое село држи говор и ја цементира вољата на народот за борба и издржливост во тие тешки времиња.
Српските четници, согледувајќи ја моќта на таа здружена чета на ВМОРО под команда на Сугарев, ја избегнуваат секоја средба со неа.
Ех што ти се вика „српска храброст“ :tv:
