- Член од
- 8 септември 2008
- Мислења
- 164
- Поени од реакции
- 3
"В т'ги, в неволи,младост минува,
кр'вта се јадно в жили в'лнува,
поглед'т мрачен, ум'т не види
добро ли , зло ли насрешта иде...
На душа лежат спомени тежки,
злобна ги памет често повтарја,
в г'рди ни лјубов, ни капка вера,
нито надежда от с'н м'ртвешки
да можеш свестен човек с'буди.
Свестните у нас считат за луди,
глупец'т вредом всеки почита:
"Богат е ", казва, па го не пита
колко е души изгорил живи,
сироти колко тој е ограбил
и пред олтарјат Бога измамил
с молитви, с клетви, с думи л'жливи..."
........
Свет'т, привикнал хомот да влачи,
тиранство и зло и до днес тачи;
тежка желјазна р'ка целува,
л'жливи уста слуша с'с вјара...
........
Тежко ми ј, дјадо, жално ми ј,
ала засвири - не бој се,-
аз носја с'рце јунашко,
глас имам меден загорски,
та 'ко ме никој не чуе,
песента ште се пронесе
по гори и по долишта-
горите ште ја поемат,
долишта ште ја повторјат,
и тагата ми ште мине,
тагата, дјадо, от с'рце!
П'к којто иска, та тегли -
тежко му нима ште кажа?
јунак'т тегло не т'рпи -
ала с'м думал идумам:
-Блазе му, којто умее
за чест и волја да м'сти -
доброму добро да прави,
лошија с ножа по глава,..."
Христо Ботев
кр'вта се јадно в жили в'лнува,
поглед'т мрачен, ум'т не види
добро ли , зло ли насрешта иде...
На душа лежат спомени тежки,
злобна ги памет често повтарја,
в г'рди ни лјубов, ни капка вера,
нито надежда от с'н м'ртвешки
да можеш свестен човек с'буди.
Свестните у нас считат за луди,
глупец'т вредом всеки почита:
"Богат е ", казва, па го не пита
колко е души изгорил живи,
сироти колко тој е ограбил
и пред олтарјат Бога измамил
с молитви, с клетви, с думи л'жливи..."
........
Свет'т, привикнал хомот да влачи,
тиранство и зло и до днес тачи;
тежка желјазна р'ка целува,
л'жливи уста слуша с'с вјара...
........
Тежко ми ј, дјадо, жално ми ј,
ала засвири - не бој се,-
аз носја с'рце јунашко,
глас имам меден загорски,
та 'ко ме никој не чуе,
песента ште се пронесе
по гори и по долишта-
горите ште ја поемат,
долишта ште ја повторјат,
и тагата ми ште мине,
тагата, дјадо, от с'рце!
П'к којто иска, та тегли -
тежко му нима ште кажа?
јунак'т тегло не т'рпи -
ала с'м думал идумам:
-Блазе му, којто умее
за чест и волја да м'сти -
доброму добро да прави,
лошија с ножа по глава,..."
Христо Ботев