В б'лгарските затвори излежават прис'ди Стојан Георгиев, Сократ Маркилев, Иван Тимчев, јордан Костадинов, Иван Георгиев Биков и Борис Борисов Арабаджиев и много други. Много са в'дворени на местожителство далеко от П. Македонија, като Костадин Франгов и др. И. Биков и Б. Арабаджиев са основали младежка организација в с. Самуилово, Петричко. ДС е по следите им. През април 1957 г. двамата заедно с други младежи от селото са арестувани и бити в Милицијата. Младежите не се изплашват и прод'лжават да разпространјават листовки написани на р'ка. На черната д'ска в училиштето написали “В'н б'лгарите от Македонија”. Разпространили листовки с'с следното с'д'ржание: “Или обединение чрез мир или кр'в ште се лее”, “Да се вдигнем на борба за обединение на Македонија”. За тази си дејност И. Биков е ос'ден на 3 години лишаване от свобода, 2000 лв. глоба и лишаване от граждански права за 5 г. Б. Арабаджиев е ос'ден на 1 г. и 6 месеца лишаване от свобода. Другите техни сподвижници са оправдани.
1960 г. е разкрита македонска организација сред учениците от училиштата в Благоевград. Изклјучени са много ученици.
Пролетта на 1964 г. патриотично настроени македонски студенти в Софија искат да организират землјаческа вечер. Поискват това да стане в Македонскија дом. Отказват им. Тогава те издејстват вечерта да се проведе в студентскија стол на 4-ти километ'р. Т'ржеството се провежда на 06.03.1964 г. Пејат се патриотични песни. Декламират се стихове от Вапцаров и стихове на македонски. Пее се македонскијат химн. На сутринта в 6 ч. е арестуван Стојан Панделиев Димитров от с.Кулата, Петричко. На 12 мај е зад'ржан и К. Ангов. Зад'ржани са с'што Лјубен Вангелов Киров, Стојан Керимидчиев и Лазар Сучев. На процеса с'стојал се на 08. јуни (или јули) са ос'дени само Стојан, Лјубен и Стојан Керимидчиев по на 5 и 3 години. Изпратени са в Старозагорскија затвор. Стојан Панделиев е говорител на македонската емисија на радио Софија. След освобождаването му от затвора, властите го карат да напише антимакедонска статија, за да остане на работа.. Отказава. За него работа, като интелектуалец, в Б'лгарија нјама. Отива на работа като работник в Металургичнија комбинат “Кремиковци”.
Строго се преследват интелектуалците в които се с'мнјават, че могат да пишат в'рху македонската тематика. Прет'рсвана е квартирата на Г. Попатанасов (1972 г.).
Един голјам македонски патриот – Павел Дувалевски от Е. Македонија – ос'ждан на см'рт, от немците, като антифашист и от гр'цкото кралско правителство, член на Гр'цката комунистическа партија и на БКП, е затворен за тримесеца от б'лгарските комунисти, без прис'да, само заштото е носел македонска литература, при идване от Р. Македонија.
Философ'т Костадин Иванов Георгиев, преподавател в'в Висшија минно-геоложки институт, виждајки изопачаването на фактите в б'лгарската историческа литература, решава да напише труд с работно заглавие “В'рху нјакој аспекти на великоб'лгарскија шовиниз'м”. Тој е улеснен в това си начинание, заштото, готвејки докторската си работа, има дост'п до специалните фондове на Националната библиотека. Привилегија, којато, потова време, се дава на малцина. След известно време труд'т, в чернова, е оформен, но и Д'ржавна сигурност вече знае за него. Знае с'што, че Георгиев има намерение да изнесе труд'т си за издаване в југославија. штатни и нештатни нејни агенти го следјат навсјак'де - в библиотеката, по време на лекции и упражненија, в к'шти. Два п'ти правјат обиск на дома му без негово знание. Правјат и официален обиск. Не могат да откријат труда, но са сигурни, че го има. Георгиев е уволнен от работа, т'ј като “пројавјава подчертан интерес по т.нар. “Македонски в'прос” и пред доносчика “Стојанов” нееднократно е заст'пвал “скопската” теза за с'штествуването на “македонско малцинство” в Б'лгарија”. [Данните са взети от дело N25386 на ДС, предоставено от К.Георгиев]. Уволнена е от работа и с'пругата му, којато е доктор по философија и член на БКП. Семејството му остава без работа и се изд'ржа от родителите им. И както му казват пријатели: “Имал си к'смет, че всичко това се е случило през 1986 г., по времето на перестројката, заштото ако е било по-рано, не знаем колко години штеше да гниеш в затвора”. ште добавја, че след свалјането на тоталитарнија режим в Б'лгарија, К. Георгиев беше в'рнат на работа и отново уволнен под претекст, че за него нјама подходјашта учебна дисциплина в университета. Това не отговарја на истината.
Значителна част от тези светли умове, за да б'дат ненавиждани от народа, бјаха представјани като ср'бски шпиони, та днес такива като Вас, г-н професоре, използват тази фалшификација, за нови фалшификации. Представјат македонски патриоти като борци за б'лгарштината. Прочетете по този в'прос, както цитирана книга на К. Монев, така и малката книжка на Дукимов, Георги С. Една идеја един живот. Спомени за п'рвија македонски процес в Пиринскија дјал на Македонија. гр. Гоце Делчев, 1999. Об'рнете внимание, че тези хора се борјат за независима Македонија, когато според б'лгарските историци има насилствено македонизиране на б'лгари в Македонија.
С идването на “демокрацијата” положението малко се промени, но гоненето на македонците прод'лжава. Години наред полицијата бие македонците отивашти да положат цветја на гроба на нашија национален герој јане Сандански. Има пок'ртителни картини. Иван Кошкодеров, македонски патриот, на младини писал стихове за Македонија, но в напреднала в'зраст инвалид, тр'гнал да положи цветја с москвича си, означен с номер за собственост на инвалид. Полицијата го посрешта. Изваждат го насила от автомобила. Инвалид'т се подпира на корпуса на колата си, а полицијата удрја ли удрја сакатијат човек с палките по-главата, по г'рба, к'дето свари. С болните си р'це, горкијат човек не е в с'стојание да предпази главата си. Едва ли има по света демократична д'ржава, в којато да се наказва жестоко поднасјането на цветја на гроба на тачен починал?
На 25.05 1991 г. македонци с'бират подписка за своите национални права. Полицијата на “демократична” Б'лгарија ги подгонва. Хваштат Иван Котев и удрјат главата му в тротоара. На Кирил Иванов едва не избиват едното му око. Бити са оште јордан Костадинов, Кирил Тилев. За случаја нјакои от битите са освидетелствувани от лекари. На колко македонци отнеха задграничните паспорти, т.е. отнеха едно от гражданските им права? Вие да сте видели да са дали на македонец трибуна по телевизијата или вестниците да се заштити след като е бил оплјут? В “демократична” Б'лгарија нјама такова нешто.
Само човек нјамашт представја от нештата може да тв'рди “Е, има неколкостотин потомци на власи, преселили се от Егејска Македонија в Б'лгарија, објавили се неотдавна за “македонци” и обединили се в ОМО “Илинден”. За с'жаление те ште б'дат такива, докато Белград, а напослед'к и Атина плаштат да б'дат “македонци”. Ето впрочем чудесен пример как една националност може да се прев'рне в професија”. Г-н професоре, Вие сте прав, само, че адрес'т е сгрешен. Македонскијат произход е професија само за онези, които се продадоха на с'седните д'ржави. От около сто години на б'лгарска јасла е зачислена една агитка, којато в по-далечното минало, по пор'чка на б'лгарските власти, пише мемоари, протести, в'званија и т.п., до международни организации, правителства, видни личности, великите сили и др. и ги запознаваше с положението на “б'лгарите” от Македонија. Објаснјаваше, че са под робство (което беше вјарно), и, че те се борјат да ги освободјат. Ама си стојаха в Софија. Заштото, както чудесно ги иронизира А. Лондр, “Те са естети, а по границата има мрежи от бодлива тел, и ште си ск'сат панталоните” (Londres, Albert. Les Comitadjis. Le Serpent a plumes Editions, Paris, 1997). Та вместо да се борјат с враговете на Македонија, те избиха цвета на македонците в П. Македонија и македонската емиграција в Б'лгарија. Европејските интелектуалци разобличиха категорично тјахната демагогија, зајавјавајки: “от трите части на Македонија, нај-нештастната, нај-угнетената е тази, којато е прис'единена к'м Б'лгарија” (А. Барбјус. В заштита на Македонија, Виена, 1929, с.49). Днес отново има организација, “в'трешна” и “револјуционна”, којато ште освобождава поробените македонци. Само, че не тези в Егејска Македонија, а тези в Р. Македонија?! Както вижда читателјат и тези “револјуционери” са “естети”?!
В Б'лгарија декларираштите се като македонци, може да считате, като нај-достојната част от населението на Македонија. Да си македонец в Б'лгарија никак не е лесно и само чисти хора могат да го декларират. Това се признава и от нјакои доблестни б'лгари (Андреј Рајчев, Андреј Пантев, в. Сега, 17 јуни, 1999). Ако сред ОМО има нечистивци, това са само внедрените от б'лгарските тајни служби. Но кажете сред кој народ мекеретата са свестни хора? Вече години наред се чака македонците да направјат Б'лгарија, нешто което да ги компрометира. Слава Богу до сега се опазихме.
По отношение на “послеслов”-а, ште кажем, че на в'проса “ВјаРНО ЛИ Е НАПИСАНОТО”?, категорично зајавјаваме: НЕ Е ВјаРНО! Надјаваме се това да е станало јасно и на непредубеденија читател. што се отнасја до парите, които сме взели от С'рбија и Г'рција, за тази книга, ште Ви пожелаем: колкото сме взели, толкова бели дни да имате!
На последните страници се показват документи, главно икони. Под тјах пише, че надписите са на б'лгарски език. Това не е вјарно. Надписите са на Ц'рковно-славјански. Г-н професоре, отидете по-северно от Македонија и вие ште видите, че и там иконите са написани на с'штија език. На с'штија език са надписите на иконите в Украјна, Русија, Беларус, надјаваме се, че не считате народа там за б'лгарски. Показвате икони с лика на Св. Иван Рилски и внушавате на читателја, че македонците тачат именно него, заштото е “б'лгарскија национален светец”, но не показвате писмото от 18 в. на монасите от Рилскија манастир до рускијат император, в което те казват, че пишат от Македонија. Така, че поне териториално, в миналото, Св. Иван Рилски са го считали от Македонија. јалова Ви е пропагандата, г-н професоре. Св. Сава е ср'бски светец, брат на ср'бскија крал и Вие го виждате с'што иконографисан в много ц'ркви и манастири в Македонија. Този, којто има очи да гледа ште види в с'штите свети места иконите на Св.Константин (римски император, с'здателја на Византија) и Елена. ште види, сигурно в'в всички македонски ц'ркви, иконата на Св. Димит'р Солунски, којто македонците са почитали, като убиец (чрез р'ката на Манаст'р) на цар Калојан и така са го иконографисали. Антиб'лгарски пропаганден ефект има и надпис'т на подарената на охридскија архиепископ плаштеница от император Андроник Палеолог. По с'штото време (1292 г.) Б'лгарија има патриарх в Т'рново. Ако ставаше дума за един и с'шти народ и една и с'шта ц'рква, Андроник Палеолог би подарил плаштеницата на по-старшија в иерархијата? Ништо ли не Ви смуштава, громителју, на македонските историци?
ште отбележим нешто, според нас особено важно. Не ни тикајте документи от времето, когато в част от македонските ц'ркви и училишта служат хора на Б'лгарската екзархија. Тја е една б'лгарска пропагандна институција и нејните документи са б'лгарски, а не македонски. Те нјамат доказателствена стојност. В гр'цките и ср'бски училишта и ц'ркви документите с'што не са македонски. Ето оценката на Екзархијата дадена от неин служител от Македонија - големијат наш родолјубец Теодоси Скопски, един от нај-просветените македонци на 19 в. В писмо до г. Дионисиј (от 22.06.1891 г.) тој пише пише: “Христос проповјадваше лјубов между хората и за неја отиде на кр'ста, а ние хората, в името на с'штата Христова лјубов, и с Неговија нај-свет символ - Кр'ст'т, шириме между хората нај-голјама омраза и ги потискаме духовно и национално, убеждаваме ги, че им правиме добро. Така и нашата света Екзархија начело с Блаженија екзарх јосиф, прави всичко в'зможно да го убеди добријат македонски народ, че му мисли доброто, че се грижи за неговото настојаште и б'деште и че иска да го извади от т'мата на националната неос'знатост и от него да с'здаде с'знателни б'лгари. А не трјабва да те убеждавам, премили брате во Христа, че светата наша Екзархија с'с својата ц'рковна и просветна дејност, изв'ршва вс'штност нај-мизерната задача тук в Македонија, взема името на един народ и го заменја с друго, взема му мајчинија език и го заменја с чужд. Изземва му всички национални белези и ги заменја с чужди, само за да осигури на своето правителство и на своите чорбаджии да си проширјат т'рговијата на чужда територија. Как ште го наречеш това, драги брате, ако не робство по-страшно от турското? Турците взимат имота и живота на рајата, но не посјагат на нејнија дух. Те уништожават тјалото, но почитат душата. А нашата света Екзархија убива това другото, постојанното. Това ли е братско христијанско отношение”.
Еве тка ти има факти, номера на дела , аи са оспори ми дека тоа не е верно. Дека не се живели тие луге во Пиринот и дека не биле казнети.