- Член од
- 1 мај 2005
- Мислења
- 2.612
- Поени од реакции
- 32
Ги молам админите да ја прочитаат прво темава, па после нека судат дали ке ја спојат со веќе постоечките. И се однесува сега засега САМО на Експлозијата во Република Албанија.
поздрав
----------------
Од првиот момент кога прочитав дека имало некаква експлозија на МАГАЦИН СО ОРУЖЈЕ, добив едно непријатно чувство во стомакот.
Како човек кој има некакво војничко искуство, и познавања околу експлозивни материи, ми беше одма јасно дека ова е една страшна случка, која многу од луѓето кои имале лоша среќа да се наоѓаат во близина нема да ја преживеат, и многумина ќе имаат трајни последици од тоа.
Не се работи само за рани и изгореници, туку и за труења, психички трауми, повреди на внатрешни органи итн...
Веднаш се упатив дома, и во возот размислував околу настанов, и цело време ми се врти прашањето:
- НЕСРЕЌЕН СЛУЧАЈ ИЛИ КРВАВ ТЕАТАР?
А зошто би помислил на опција Крвав Театар?
Еден Амерички (САД) политичар еднаш изјави дека 5, 7 , 10 маринци убиени неделно во Ирак, се сосема прифатлива цена, кога ќе се земе во предвид дека профитите од нафтата (која бесрамно се краде, мој коментар) ја одржуваат Америчката Економија, и со тоа се обезбедува егзистенцијата на стотици милиони американци.
Во историјата на човештвото, безбројни се случаите, кога политичките елити ќе жртвуваат невини животи, многу често на цивили, за да постигнат некоја своја цел.
Во 1997, животите на многу граѓани во Албанија беа жртвувани. Се случија масовни немири, предизвикани од распаѓањето на синџирот на пирамидални штедилници.
Прво гинеја демонстранти, а кога разгневениот народ ја изгуби (само)контролата, влегоја во касарните, полициските станици, и почнаја да тепаат и убиваат полицајци, војници, државни службеници.
Во хаосот кој што настана, беа опљачкани неброени магацини со оружје, оружје кое преку скрките и автопатите на Балканското Подземје си го најде патот до Косово и подоцна Република Македонија.
И продолжија да гинат невини луѓе. Би било наивно да се верува дека сето тоа тогаш стана случајно...
Да оставиме тие времиња, да се вратиме во сегашноста.
Оние кои имаат малку искуство со војска и магацини, знаат за колкави количества на оружје и воен материјал може да станува збор во еден ВОЕН МАГАЦИН, знаат дека без проблем можат да се наоружаат неколку илјади луѓе.
Ако магацинот тро големичок, би можело комплетно да се наоружаат до 10 000 луѓе!!!
А како најубаво се прикриваат траги, ако се опљачка еден воен магацин?
Режираш една експлозија, сите се потресени поради трагедијата, поради човечките жртви, на кој ќе му текне во една таква ситуација, дека сето тоа може да е само ТЕАТАР?
Анализираќи ја моменталнава политичко-безбедносна ситуација на делот на Балканот на кој што живеат Албанците, и повеќе е од јасно дека постои реална опасност да избувнат воени судири на неколку места, од северно Косово, Прешево, Медвеџа, Бујановац, Западна Македонија итн...
Затоа се надевам дека е само несреќа. Затоа што ако е Театар, овај театар ќе биде многу крвава трагедија. Албанците и повеќе од еднаш покажаа дека кога се наоружани, се агресивни.
Господ нека ни даде ум на сите, без разлика на Националност и Религија, и нека ни е напомош...
поздрав
----------------
Од првиот момент кога прочитав дека имало некаква експлозија на МАГАЦИН СО ОРУЖЈЕ, добив едно непријатно чувство во стомакот.
Како човек кој има некакво војничко искуство, и познавања околу експлозивни материи, ми беше одма јасно дека ова е една страшна случка, која многу од луѓето кои имале лоша среќа да се наоѓаат во близина нема да ја преживеат, и многумина ќе имаат трајни последици од тоа.
Не се работи само за рани и изгореници, туку и за труења, психички трауми, повреди на внатрешни органи итн...
Веднаш се упатив дома, и во возот размислував околу настанов, и цело време ми се врти прашањето:
- НЕСРЕЌЕН СЛУЧАЈ ИЛИ КРВАВ ТЕАТАР?
А зошто би помислил на опција Крвав Театар?
Еден Амерички (САД) политичар еднаш изјави дека 5, 7 , 10 маринци убиени неделно во Ирак, се сосема прифатлива цена, кога ќе се земе во предвид дека профитите од нафтата (која бесрамно се краде, мој коментар) ја одржуваат Америчката Економија, и со тоа се обезбедува егзистенцијата на стотици милиони американци.
Во историјата на човештвото, безбројни се случаите, кога политичките елити ќе жртвуваат невини животи, многу често на цивили, за да постигнат некоја своја цел.
Во 1997, животите на многу граѓани во Албанија беа жртвувани. Се случија масовни немири, предизвикани од распаѓањето на синџирот на пирамидални штедилници.
Прво гинеја демонстранти, а кога разгневениот народ ја изгуби (само)контролата, влегоја во касарните, полициските станици, и почнаја да тепаат и убиваат полицајци, војници, државни службеници.
Во хаосот кој што настана, беа опљачкани неброени магацини со оружје, оружје кое преку скрките и автопатите на Балканското Подземје си го најде патот до Косово и подоцна Република Македонија.
И продолжија да гинат невини луѓе. Би било наивно да се верува дека сето тоа тогаш стана случајно...
Да оставиме тие времиња, да се вратиме во сегашноста.
Оние кои имаат малку искуство со војска и магацини, знаат за колкави количества на оружје и воен материјал може да станува збор во еден ВОЕН МАГАЦИН, знаат дека без проблем можат да се наоружаат неколку илјади луѓе.
Ако магацинот тро големичок, би можело комплетно да се наоружаат до 10 000 луѓе!!!
А како најубаво се прикриваат траги, ако се опљачка еден воен магацин?
Режираш една експлозија, сите се потресени поради трагедијата, поради човечките жртви, на кој ќе му текне во една таква ситуација, дека сето тоа може да е само ТЕАТАР?
Анализираќи ја моменталнава политичко-безбедносна ситуација на делот на Балканот на кој што живеат Албанците, и повеќе е од јасно дека постои реална опасност да избувнат воени судири на неколку места, од северно Косово, Прешево, Медвеџа, Бујановац, Западна Македонија итн...
Затоа се надевам дека е само несреќа. Затоа што ако е Театар, овај театар ќе биде многу крвава трагедија. Албанците и повеќе од еднаш покажаа дека кога се наоружани, се агресивни.
Господ нека ни даде ум на сите, без разлика на Националност и Религија, и нека ни е напомош...
