Премолчување

Јас воглавно ако нешто ме мачи си го кажувам и барам (проблемот) да се реши.Мора да се разговара за тоа што не мачи,што ни пречи.Исто така сакам и партнерот да кажува а не да ќути па дури од ко ќе му се насобери,откако поминало,да кажува.Така не.
 
Колку јас неможам да преќутувам работи ...:nemoguce:
Што и да е, од најмала ситница до најголем проблем морам да го кажам. Нејќам да помине, да се излади се`, па да се измачувам и да чекам евентуално истото да се повтори.
Понекогаш несвесно правиме лоши работи за партнерот, па како може да се поправиме доколку истите не ни бидат кажани? Затоа секогаш и инсистирам да ми се кажува и мене се`. Повеќе знам да се налутам ако забележам дека партнерот ми прикрива нешто, отколку ако самиот тој некако ме повреди.
Значи воопшто не е во ред да се потиснуваат проблемите и да се чека на времето да ги реши ... сами си ја кроиме врската, а меѓусебната отвореност е еден од начините да ја направиме успешна.
 
Јас па не можам да кажам. Се плашам дека ако му речам нешто, можи да ми се налути, и како некоја идиотка, чекам да забележи дека не е нешто во ред.
Не се прам дека е се во ред, малце сум така поинаква, и кога тој ќе ме праша, шо ти е, јас упорно му велам ништо.
Глупо е така, знам..И знам дека сама предизвикувам да напрам голема кавга, ама не можам поинаку.
Треба некој со чингел да ми ги извади зборојте, за конечно да му кажам шо не е во ред. Или па, чекам да сам да запримети, шо е тотално неубо, оти тој не гледа на гравчиња..
Не знам како да напрам за да биди поинаку. Ваљда со текот на времето ќе успеам малце од малце да се сменам.
 
Ако преќутам тоа ке ме измачува,неможам да си го правам тоа самата на себе!Кажувам се`,се` што ми смета и не ми смета за да ми биде полесно и да го решам проблемот,да добијам одговор на сите прашања и да не се измачувам.Во секоја моја врска имало доверба и отвореност,кажувам се што ми смета а и тоа го барам за да се поправам ако можам за да опстане врската.Последната врска ми беше најдолга до сега и го имаше ова,искреност!Одеше супер и ќе оди се надевам.ofofof:
 
Мислам дека е најпаметно да ја кажувате секоја ситница затоа што може да ви се случи после некој период па и од неколку месеци некоја ситница да излезе на видело и верувајте тогаш многу големи се шансите таа ситница да прерасне во некоја сомнеж а да не помислувам дека во целата ситуација може да се вклопат и некои други недоразбирања и да ја направите дури тогаш голема работата, а сето ова замислете ќе се случи за најмалата и најнезначајната ситница што сте можеле да ја спомнете уште на почеток. Плус на досега ова што го пишав би додал и дека не треба да се срамите да си прашате ако имате некој сомнеж или било каков па и најмал проблем во врска со вашата љубов, бидете за се отворени и верувајте ќе ви се исплати. Ова беше за оние во врска во која има љубов и разбирање и некои мали и ситни проблемчиња (ако е посериозно тогаш сте во врска без двострана љубов)
 
Зошто да премолчам...се што ми пречи јавно го кажувам без страв за иднината,зашто воопшто не влагам во нешто кај што знам дека со искреност можам се да расипам...директноста е мој заштитен знам и си ја сакам таа особина :smir:
 
Го контролирам импулсот. Обично ги оставам работите да ми "преспијат" во глава бар една вечер пред да ги кажам. Со ладна глаа полесно го одбирам вистинскиот пристап и вистинскиот тон за да го кажам она што го имам, за да не дојде до недоразбирања. Битно е да го погодам вистинскиот момент, ама понекогаш ми се случува и да го промашам и некои работи долго време остануваат некажани.
 
Обично ги премолчувам оние работи што ми сметаат само ако не се премногу битни.Ама ако стварно почнува да ни смета на врската тогаш дирекно ке му кажам што ми пречи и дека сакам да се потруди да го смени:pipi:.А и истото го очекувам од него да биде директен
 
Се што ми пречи го кажувам веднаш, без разлика дали ми пречи многу или малку.
 
Kazuvam se sto mi smeta, ne sakam da gi premolcuvam rabotite. Rabotata e vo toa sto ako kazam vednas ostavam prostor na nego da razmisli i da vidi dali sum vo pravo ili ne i ako mu kazam venas ke znae deka navistina toa neto mi smeta. Ako go premolcam toa ke izbuvnam koga togas a posle toa sledi komentarot od negova starana - a ne ti precese do sega!
Fakt e deka vrskata moze da pukne bas poradi mal milion na sitnici koi sum gi premolcela a me nervirale!
Zatoa kazuvam se direktno!
 
~*TамарЧе*~ напиша:
Јас па не можам да кажам. Се плашам дека ако му речам нешто, можи да ми се налути, и како некоја идиотка, чекам да забележи дека не е нешто во ред.
Не се прам дека е се во ред, малце сум така поинаква, и кога тој ќе ме праша, шо ти е, јас упорно му велам ништо.
Глупо е така, знам..И знам дека сама предизвикувам да напрам голема кавга, ама не можам поинаку.
Треба некој со чингел да ми ги извади зборојте, за конечно да му кажам шо не е во ред. Или па, чекам да сам да запримети, шо е тотално неубо, оти тој не гледа на гравчиња..
Не знам како да напрам за да биди поинаку. Ваљда со текот на времето ќе успеам малце од малце да се сменам.
Кликни за повеќе...

Ваљда, а најдобро за тебе ќе биде да почнеш веднаш да работиш на тоа.
Нели во една врска треба да има хармонија, разбирање, отвореност, искреност итн? Ти (или вие) очигледно немаш ништо од ова поради некаков нелогичен страв. Од што се плашиш? Што е најлошото што може да се случи? Да не го прифати тоа што ќе му го забележиш и да се налути? Добро, ќе се искарате најнормално и ќе помине сето тоа вака или така.
Можеби во таа расправија тој ќе те остави? Па што и во тој случај? Не сакаш ваљда да бидеш со некој кој може да се однесува како сака со тебе, а ти за возврат да му се плашиш од сенката?
Веднаш да си го отвориш устето и да мислиш на себе пред се` ... сепак, никој не е вреден за твојот немир, а тој што е, нема ни да ти го дава.:smir:

Јас знам да реагирам како тебе само кога не сум сама со партнерот, па се воздржувам од несакани сцени пред другите и чекам момент кога ќе сме сами. А потоа? Потоа имам храброст да кажам се`, затоа што сум сигурна во тоа што сакам да му го кажам и не сакам при чиста свест да се измачувам за нечии други постапки кои влијаат на мене. Ако се погоди разумен човек, уште повеќе знае да го цени таквиот гест ... :pipi:
 
Една од најважните работи во врска (и не само во врска, туку и во другарство) ми е непремолчувањето на проблемите. Ако не и пресудно. Сметам дека поинаку една врска не може да функционира. Секогаш би постоеле скриени и потиснати проблеми кои ќе излезат на површина кога најмалку се надеваш. И наместо да решаваш тоа што те мачи моментално, ти ќе се навраќаш на нешто што било пред еден месец. Си создаваш непотребни и додатни нервози.
Ако е човек кој не сака да ги решава работите додека се случуваат и ако не зборува отворено, воопшто не ни можам да сум со него.
 
Мразам премолчувања! Одсекогаш се залагам за тоа во врска за се да може отворено да се прави муабет...Зошто сум тогаш со него ако неможам да разговарам за работи кои ми пречат во врската, или кај него, или за било кој друг проблем...Зошто да трпам во себе и да се нервирам? Со самото премолчување продонесуваш до отворање на друг проблем...Ако нешто не ми се допаѓа веднаш реагирам и се трудам да се реши проблемот, а истото го барам и од него!
Значи за ништо и на никого неможам да му премолчам за било каква работа!! Едноставно таква личност сум! Сакам да се дискутира отворено за грешката или проблемот!
 
Е никогаш не премолчувам ништо (и да сакам не ме држи кожа бре), ниту пак сакам да ми премолчи... Едноставно така функционирам, се треба да се знае, да се дискутира и да се поправи грешката.
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom