Ваша поезија!

Сите мои пријатели

Миг рано наутро,
потреба доцна во ноќта,
телефонски број за сите мои пријатели,
гушнати на некоја клупа,
седнати во добар клуб,
мало огледало на иронијата и нетрпеливоста,
шаренлио низ мојот именик.
Сенки кои се плаќаат со душа,
цена која ретко кој може да ја плати,
љубов овој ден,
за сите мои пријатели,
последниот ден.
 
Мили боже,
ама мразам да станувам вака на сабајле,
наутро, наеднаш, намирисан, немиен.
Немиен од сонот, од лигите, од гурелавоста
од мозокот кој ми пушташе грозни слики,
минативе саати.
Туш кабина,
лева рака, релаксација.
Ги вадам влакната,
ги пуштам во шоља, пуштам вода,
пушам цигара на балкон со мокра коса.
Сакам ангина,
воздивнувам,
грип.
Прдам симболички,
и заминувам.
Да гледам ТВ.
 
Разиграни канти
на улицата,
пеат, потскокнуваат
во име на репродукцијата.
Јас немам
каде да го фрлам
мојот отпадок.
Од премногу
-изми, не остана
место за него.
Скокни од зградата
петкатница е таа,
скокни во ѓубрето,
скокни!
 
Mimic Symetry

I wanna hide
I wanna know
The beauty of simplicity
so complicated...

I watch
I spy
I look
I seek
I listen, I think...
But I never learn
to mimic symetry

I have to bend the mirror
to see myself clear
I have to shut the door
to let someone in.

I feel the urge,
I feel the need
But I don`t seem to know
how to mimic symetry.

It does not have to be
split down the middle
to be 2 equal halves
the axis can be bent.
 
Дијагноза на болниот знак

Секоја вечер истото се случува
седам во соба и на дрогата помислувам
таа ме мрази и ужасно се чуствувам
сонот ме гази но не можам да заспијам

Колку ми е заносно кога сум до неа
но целата е облечена во антитела
не можам повеќе да живеам без неа
затоа те колнам спаси ме сега

Земи ми го животот
запали ми ја крвта
сакам да бидам
поблиску до смрта

Не сака ни во очи да ме погледне
во последно време ме игнорира
очите ме болат како прободени вени
чуството на очај ме иритира

Оваа е составена од 3 акорда-хамол-дедур и цисмол,затоа што кога ја пишував се уште учев да свирам и само основни акорди мавав.
 
Уште само денес

уште само денес од утре ќе молчам
уште само денес јас те сакам тебе
уште само денес се убивам без причина
о боже уште само денес утре ќе биде исто

уште само денес ја гледам темнината
уште само денес ја виткам вистината
уште само денес се убивам без причина
о боже уште само денес утре ќе биде исто

уште само денес си ги гледам очиве
уште само денес си ги мразам коските
уште само денес ја делам идилата
уште само денес...
 
Психа

Ако не си способен да ме имаш,
да ме контролираш,
да ме сонуваш,
да ме дишеш,
немој ни да се осудуваш да ми се обраќаш,
да пишуваш за мене,
да зборуваш.
Разори се што има во мене,
секој дел од психата,
секој дел од телото,
од мислата.
Зошто ако јас почнам да разорувам,
нема да биде љубов, љубов,
ќе биде само меланхолија,
тага,
за едно време кога бев доволно млада за него.
 
Се будам тебе те нема,
очекувам допир,нежност,
сакам да те осетам,
тебе те нема.
Очите ми се затворени,
телото ми се трепери од студот,
сакам да ме згрееш,
да ми подариш топлина,
да ме прегрнеш,
да ми кажеш по некој нежен збор,
тебе те нема.
Тагата ме облива,
срцето плаче,
како некое малечко девојче
ја гушкам перницата,
се надевам дека ќе те осетам,
се лажам дека тоа е твоето тело,
се лажам дека е тоа твојата топлина,
тебе те нема.
Незнам дали е болка,
дали е само лажно чустсво поради кое се осеќам така,
не прекинува,ме облива целиот,
очекувам спас,
тебе те нема.
Станувам,
се облекувам,
си ја палам првата цигара,
собата е слична на мене,
запоставена,напуштена,
заборавена,
во неа само јас,
креветот,ѕидовите,
перницата што ме потсеќа на твојата топлина,
мирисот твој,
тебе те нема.
​
 
Хармонија на одблесок
непознат јунак
меч на сонцето
Го бара спасот на утрото кое се дави
Ноќта која го јаде светот
се посилна со секој бебешки крик
Размножување на злото
гнасни нови створови го гаснат Амон
не смее ова да продолжи
Тој нема да дозволи
Тој е мечот на утрото
Сечилото на денот
Тој е Избран

Отворен прозор
порта кон спасот
влегува
Ги гледа
тоа се Тие
Штотуку го проколнаа светот
Го убија балансот
Го фрлија во мрак
мечот на светлината игра
црвени пламени создаваат убавина на постелата
поезија,врисок,мир
парчиња останати од она што порано беше зло
Тој е среќен,уште малку и сонцето ќе се врати
Само уште малку

Лулашка
мало суштество
Невино лице
-"Лага!
Лику на смртта
убиецу на цвеќето
Нема да потклекнам
Ти си дело на темнината,
И во темнината оди!"
Величенствен е мечот
Гладен,гордо го чека моментот
да зарие во оваа илузија на невиност
во ова зло на утрешниот ден

Истрел
Агенти на темнината
Дојдоа премногу брзо
неможе да го држи мечот
Паѓа
Смрт
Им се смее
Ноќта победи,ја задржаа овојпат
Но многу има уште
Исти како него
Херои
Деца на сонцето
Тие нема да се предадат
Ноќта нема да победи
на крајот денот ќе блесне силно
среќата ќе се врати на челата на избраните
кои заслужиле сонцето да ги гушка
облиени во крв
 
Јаже
Изеди ја
трошката патетика
што ја сервираа вчера.
Денес соџвакај ја
и плукни ги в лице.
Ќе бараат уште.
Собери го
ѓубрето зад нив
и фрли го пред нив
пронајдок ќе им стане
небаре Ел -Дорадо.
Напиши стихови
редови пет-шест
со крикот очај
прелетај
низ морето срања.
Спасувај принцези,
слави го името
на проклетата Дама.
Веќе продаден
подари го целиот Свет.
Или пак
стуткај се в ноќта
и жали
за далечниот миг.
Пред да се удавиш
самиот,
поштеди ме од
јажето врзано
на дебелата греда.
Обеси се самиот
не мене.
 
THE RIGHT THINGS


Come on now baby ... and talk to me
can't you see...
I just can't be your enemy
I don't want to ask you about the things unseen
and I don't want to scream and shout

You should know by now
that's easier to get forgiveness, than permission
we could keep on keeping the distance
spend our whole lives wishing, when its
easier to get forgiveness than tenderness


Honesty, sincerity, tenderness and trust...

Is all I've got so say to you
because you've touched my heart, right from the start
I've had enough of all, so listen baby...
I've got something to say...

Honesty, sincerity, tenderness and trust...

...kisses each morning...and pure love at night...just like it meant to be...in paradise.
 
Дрвени топчиња

Кога ќе стигнам на крајот од патеката на мртвите
ќе одам по дрво,
полно со пукнатини и шајки.
Ќе патам од болки,
од премногу крв низ прстите,
од премногу мртви коски.
Вртоглаво ќе и верувам на агонијата,
на сите тие темни дупки во градите,
одамна шиени кога ми припаѓаше телото
и ќе молчам
покрај цела таа нелагодност.
Ќе ги заслужам дрвените топчиња.
 
Марко

Твоја бев,
целосно, со се што можев некогаш да имам,
секој дел од телото,
секоја воздишка на душата,
знаеше се,
и повеќе.
Бев твојата малечка,
причината за живот,
ти мојата муза,
за која се трудев да се борам,
најголемиот сон.
Сега сум среќна, спокојна,
некаде далеку од тебе,
можеби,
и заборавам на себе,
но барем запалив се што беше твое
за да се вратам
и да те видам тебе,
во гужвата од стаклото во автобусот,
мојот мал дечко,
првиот кој ме допра.
Немам повеќе право да ја ставам твојата рака на моите гради,
не ни смеам,
зошто ми кажуваш дека си ме сакал,
кога се трудам да бидам среќна.
Мојот мал принц ...
 
The missing piece

A life begins here
My life begins here
An egg
A cell
The perfection of simplicity
What a beautiful view
Reach it
Touch it
Look at the water
Look in the water
You are in
We are in
Dive into the water of life
Dive and forget

When reality is so cruel
Then life is not enough
Still seeking
Restless
Why all that wrath?
Time is ticking out
It’s up to you
It’s up to us
Dive into the water of life
Dive and forget

When sorrow becomes your greatest joy
When hatred becomes your greatest love
When solitude comes whispering silently
Then look for me
Find me
Find me in you
Dive into the water of life
Dive and forget
Forget you
Forget me
Forget us

None of this is real
There’s nothing to forget
I’m just a missing piece
The missing piece… of you.
 
Нишки на осаменост,
малку повеќе страв од желбата за него
и цветови во кошница,
кога одам на излет без ролерки.
Мрвици тага на колачето полно со среќа,
пена и воздух
за едно мало детенце.
Но не е возможно да се објасни,
трагедијата на депресијата
кога јас сум со него,
а тебе те нема.
Се е излевање на бои,
пастели со тркалца,
дрвени боици како перца.
Ние бевме преубава слика,
во рамка која не ни припаѓаше.

* За скејтерот...
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom