Бесконечност

[Божино]

Секојдневно се среќаваме со овој поим кој што во праксата тешко е да се докажи дека навистина постои.

Останува неодговорено прашањето :
-Дали постои бесконечноста?
-И ако постои дали ние со ова ниво на интелегенција можеме да ја замислиме и да ја доловиме нејзината суштина...

"Докажано" е дека Универзумот е бесконечен и сите ние тоа го знаеме, и веруваме во тоа.

Но сигурен сум дека ниеден од нас не може да замисли како би изгледал еден бесконечен простор(нема големина, нема крај...).

А ако не можеме да го замислиме тогаш како може да тврдиме дека постои бесконечен простор и "слепо" да веруваме во тоа...

Ако некој мисли дека постои бесконечноста, тогаш нека кажи и како ја замислува истата... бидејќи јас сигурно не можам да ја замислам и не верувам во неа. Сметам дека се има свој почеток и свој крај...

(не бев сигурен каде да ја сместам темата, но ја сместив тука бидејќи сметам дека е погодна за филозофирање)

 

[The_Grim]

Dali beskonecnosta postoi?

Krugot e na primer, primer za beskonecnost...samo beskonecen e se dodeka se povtoruva over and over again...moze da e taka i so prostorot i vremeto (kako so se veli deka se beskonecni) samo da se povtoruvaat...over...and over....and over.....and over....again.

 

[Antagonist]

Вакви теми околу бесконечноста има.
ама више коа си праша,
бесконечноста на универзумот можеш да ја гледаш во две насоки
- дека е бесконочно многу голем и да го разгледуваме на се поголема скала
- и дека може да го разгледуваме на се помало и помало

е сега ...за помалото , убеден сум дека тука не е бесконечен, еден од решенијата на зеновиот парадокс ми е и повеќе од добар когнитивен доказ....а тоа ме тера да мислам дека може и инверзно да се докаже,

....ај ако има некој заинтересиран можам и да опишам еден многу интересен и прост пример во теоријата на веројатност каде што може да се види таа конечност.

и уште нешто ....изгледа дека во еден временски интервал секогаш може да определиме почеток и крај на истиот и момент кој се наоѓа во средината....и така да продолжиме да делиме до бесконечност.....и ако постојат такви бесконечно многу интервали...тогаш ни времето неможе да ја пројде бесконечноста...следува дека интервалот кој сме отпочнале да го набљудуваме дека никогаш нека да заврши......

ова е само една аналогија која ја имам направено од зеновиот парадох, .....се повеќе и повеќе сум убеден дека не е можно да постои бесконечност.


имам и една друга теза поврзано со ова...ама за неа ми треба нешто што ќе ме подржи дека универзумот не е бесконечно голем, ...ќе мора да смислам начин и тоа како да го изведам .

 

[Antagonist]

Dali beskonecnosta postoi?

Krugot e na primer, primer za beskonecnost...samo beskonecen e se dodeka se povtoruva over and over again...moze da e taka i so prostorot i vremeto (kako so se veli deka se beskonecni) samo da se povtoruvaat...over...and over....and over.....and over....again.

е баш за ова ми е тезата, да докажам дека нема да врти кругот бесконечно дека ќе мора да прекине кога тогаш...ама здравје може некој ден ќе ми штукне у памет, ама може и не....кога можеше решението на зановиот парадокс да го смислам пред да научам како се вика истиот,...зошто да не и ова

едит...решението ми текна после 3 години ако не и повеќе

 

[+_Inception_+]

Тоа што имаме свест за бескоечноста е доволен пример да веруваме дека таа постои.
Пример: Доколку имаме за задача некое парче материја да го делиме на се поситни и поситни делови, нашиот разум едноставно не може да разбере како може да се дојде до парченце материја, кое не може понатака да се дели. Нашиот разум е склон да верува во бесконечноста, а ако истата таа бесконечност се јавува во стварите околу нас, нормално е да мислиме дека постои.
Истото е и со времето и просторот. Нема разум кој ќе го замисли просторот како конечен (пример, од тука до таму), него секогаш ќе се распрашува, а што има после тоа таму итн.
Способноста на мозокот да размислува му дава бесконечни можности, а тоа што се е изложено на почеток и крај, па така и човековиот живот, не ни дава за право да сметаме дека се си има почеток и крај, од проста причина што, и целиот тој систем на случувања т.е. раѓање и умирање на нештата, повторно човекот не може да си го претстави како да почнало, и како да мора да заврши, зашто и после тоа од кога би завршило, човекот би се запрашал, што од кога ќе заврши?

 

[Antagonist]

Тоа што имаме свест за бескоечноста е доволен пример да веруваме дека таа постои.
Пример: Доколку имаме за задача некое парче материја да го делиме на се поситни и поситни делови, нашиот разум едноставно не може да разбере како може да се дојде до парченце материја, кое не може понатака да се дели. Нашиот разум е склон да верува во бесконечноста, а ако истата таа бесконечност се јавува во стварите околу нас, нормално е да мислиме дека постои.
Истото е и со времето и просторот. Нема разум кој ќе го замисли просторот како конечен (пример, од тука до таму), него секогаш ќе се распрашува, а што има после тоа таму итн.
Способноста на мозокот да размислува му дава бесконечни можности, а тоа што се е изложено на почеток и крај, па така и човековиот живот, не ни дава за право да сметаме дека се си има почеток и крај, од проста причина што, и целиот тој систем на случувања т.е. раѓање и умирање на нештата, повторно човекот не може да си го претстави како да почнало, и како да мора да заврши, зашто и после тоа од кога би завршило, човекот би се запрашал, што од кога ќе заврши?

Се тоа океј , останува да се чудиме на крај крајта.....
Ама не ми се свиѓа тоа што како да се потпираш на реченицата..."Се што може човековиот ум да замисли дека е возможно"

Ај вака малку хипотетички да ја разглабаме.....ај да речеме дека универзумот е конечен....и дека има одредена и конечна количина на материја и енергија во него .....ОК....да речеме само.,
Ај во таков случај замисли ја бесконечноста,.....или почни да броиш до бесконечност, или ќе наддаваме броеви , кој ќе каже поголем број....Дали нашата игра ќе трае до бесконечност????

 

[Black LiLy]

Универзумот е целина, но и хаотичност. Ограниченост, но и бескрајност. Димензија, или бесконечност од димензии за кои нашата свест во затвореност на смислата на постоењето (дадена којзнае зошто-можеби за да не ја откриваме тајната прерано) не може да се најде во фокусот на чувствување. Па, се се сведува на тоа дека тој простор, се претпоставува БЕСКРАЕН, (но повторно поведени од затвореноста), сфатен како таков е можеби сосема заобиколен со граници. Се додека мислата нема граници, се додека просторите до кои таа може да стаса се такви, зошто нешто се уште не до крај откриено како универзумот на исто ниво со мислата (неспознаено) би имало? Идеално, нели?

Мое веќе постоечко мислење.

 

[kat.<3]

се има свој почеток и свој крај, се што се раѓа, како луѓето и како чувствата, но за некои чувства веруваме дека се вечни, дека никогаш нема да завршат. Ги има и во мене, но не сакам тие да ги замислувам како бесконечни, има нешто плашливо во бесконечноста, можеш да сакаш еден човек така, искрено и чисто и со целата душа, но не е тоа бесконечност, едноставно е нешто од тебе посилно. не верувам дека бесконечноста постои.

 

[filipmakedonski]

Бесконечноста теоретски за мене постои , но во практиката е тешко да се објасни.Се е поврзано со човековото поимање на светот.Демостен во антиката за најмала честичка е атомот , па во 18 век дознале дека има јадро со протони и неутрони и електронска обвивка , па сега во 21 век дознаваат дека во протонот има позитрони ......
Бесконечноста не постои , како што не постои безвременоста и беспросторноста.

 

[Strider]

Ограниченоста е за простите, необразовани луѓе.
Паметните луѓе не познаваат граници.

 

[GarDiaN]

Бесконечност ни постоело ни ќе постои.

Најблиску нешто што ако декларираме или ајде за момент да поверуваме дека постои бесконечност е самата енергија и ништо друго. Иако секое тело има енергија не е бесконечно, затоа што само чистата енергија може да се нарече бесконечност, затоа што ако нешто го делиш и делиш што сакаш прај му на крај ќе се претвори во енергија и ништо друго, a ако не се претворило не си го поделил доволно . По основа дека го бараме нештото од што све е создадено-основата на све. По мене е енергијата ако не е тоа ондак што и да е тоа само тоа може да е бесконечно, затоа што во што и да се претвора секогаш ќе се врати на основата. Но ако го наречеме дека тоа е циклус значи временски е ограничен не е бесконечен оти има временски почеток и крај на тој циклус.

Прашањето е дали повторувањата на тие циклуси ќе завршат ?

По мене све си има почеток и крај и по тоа и верувам дека нема бесконечност иако ова прашање ме копка .

 

[statusQuO]

мај поинт оф вју....
негде на форумов го прочитав ова...

“Јас мислам дека има две бесконечности во светот. Универзумот и човековата глупост...кога подобро ќе размислам, универзумот и не е баш бесконечен....“ -Алберт Ајнштајн.....

 

[*Каталонец*]

“Јас мислам дека има две бесконечности во светот. Универзумот и човековата глупост...кога подобро ќе размислам, универзумот и не е баш бесконечен....“ -Алберт Ајнштајн.....

Ми го зеде зборот од тастатура

 

[Winston]

Cim sme nie energija a energija ne se gubi preoga od edna forma u druga normalno e deka ima beskonecnost ...ako nesto ne gledas poveke ne znaci deka si go videl krajot na toa nesto nego deka ne gledash poveke ... mnogu prosto

 

[Сатори]

Останува неодговорено прашањето :
-Дали постои бесконечноста?
-И ако постои дали ние со ова ниво на интелегенција можеме да ја замислиме и да ја доловиме нејзината суштина...

Се додека се ограничуваме на обичната перцепција на животот ќе трагаме по бесконечното за да не избави од незнаење и ќе ни даде нови, неограничени пространства за бегање.
Субјективно, јас сметам дека тоа е само поим, уште еден начин за да се избегне крајот кој што им следува на сите суштества и работи, дури и на вечноста која што сама по себе треба да биде бесконечна.
Да се долови суштината?
Зарем она што нема почеток и крај е неопходно да содржи суштина за да биде длабоко?
Не би рекла.
Но сепак, ако јас не верувам во неа, не можам ниту да и ја видам поентата, не значи дека некој друг, кој сепак верува, нема да и ја пронајде во својот ум и да ја оправда.