Billa Bong
I love Basketball
- Член од
- 14 август 2006
- Мислења
- 6.590
- Поени од реакции
- 11
Оф низ какви стравови сум поминувал кога бев во градинка....
Секој ден сум плачел пред да одам во градинка..ама татко ми дека строг у кола и
ајт ке ме шутне таму
..мајка ми не мајка ми дојди мило не ми плачи а гугу гага
итн..
Ај што ке ме остаеше татко ми ке ме остаеше и одма од оградата со солзи во очи го гледав..ама ај се сопирав малце незнам како само...јадев за јадење се беше ок ама коа ке требаше да се легнува пак почнував со квичење...и 2 3 пати така и и татко ми попушти...после дедо ми секој ден во 11.00 ме зимаше за да не спијам..ама стравот остана да не ме остават пак така...
тоа беше се до 6 години после бев поопуштен...и почнаа глупирањата...
Коа ке ми текне дека тоа другарчето
и го.... од фаца на едно девојче
тоа нема да го заборавам и оваа немој бе петаар немој ја гледам ко муле си викам што прави овој бе 
...потоа исто во градинка коа јадевме палента и коа на тоа другарчето
.му летна палента....меѓу цицки на учителката
..абе што не....циркузи...во 2-ро другар ми ме ѓњавеше ме тераше да му пишувам домашни иначе ке ме тепал и ја пишуев на одмори бегав по скали седев пред канцеларија и чекав наставничката да излезе за да и кажам ама оваа мува не ја лазеше
и ја си пишувам си пишувам еднаш ми скурчи и му пукнав шамар и овој почна да плаче
..ама и тоа не му беше доста пак ме тераше ја трпам трпам и на крај го викам татко ми доаѓа и вика кој е тој ја му покажуем на тато
и му вика уште еднаш ако си закачнал саше ке те дигнам на клоци...а пред тоа тој другарот и рече на баба ми мрш мори ....и баба ми ке ти викнам Милиција
и заради тоа и така изреагира татко ми....и од тогаш другари другари ....
Тие работи никогаш нема да ги заборавам
....
Секој ден сум плачел пред да одам во градинка..ама татко ми дека строг у кола и
ајт ке ме шутне таму

итн..
Ај што ке ме остаеше татко ми ке ме остаеше и одма од оградата со солзи во очи го гледав..ама ај се сопирав малце незнам како само...јадев за јадење се беше ок ама коа ке требаше да се легнува пак почнував со квичење...и 2 3 пати така и и татко ми попушти...после дедо ми секој ден во 11.00 ме зимаше за да не спијам..ама стравот остана да не ме остават пак така...

Коа ке ми текне дека тоа другарчето












Тие работи никогаш нема да ги заборавам
