A
anaveno
Гостин
“Југословенството” на комунистите - доблест,“Бугарштината” на вмровците – маана
Оваагодина, запрввоисторијатана Македонија, 23 октомврикакоден наосновањенаВМРО, ќесеслави какодржавенпразник, иако усвојувањето на Законот 3а Собранието помина низ најмалку неколку стотини пречки поставени oд СДСМ и ДУИ.
Зошто наследниците на комунистите толку се противеа на споменувањето на празникот и зошто, впрочем, ова е за првпат 23 октомври слободно и отворено да се слави?
Штo е тоа што е толку спoрно во оснавањето на ВМРО и ва самата Организација? Зошто Даме Груев не е спорен, а Иван Хаџи Николов или Христо Татарчев се безмалку поттурнувани, иако е сосема очигледно дека ако тие имале којзнае какви разлики во ставовите, немало заеднички да ја основаат Организацијата?
Уште во Ресен, растев под туѓо угнетување, постојано под терор, исчекувајќи со трепет да се врати жив некој од нашите кога одеше на пат. Овој терор го правеа особено Албанците. Mајка ми од уплав и поради губење на голем дел од богатството се разболе и почина. Албанците беа дојдени откај Охрид и заминувајќи за Битола беа навлегле во Ресен. Пискотници по поистакнатите куќи.
Сакаа да бидат сместени на конак. Тоа значеше дека на своите коњи ќе кренат се што е вредно од тие куќи, па дури со себеси во Албанија ќе одвлечат и луѓе.
Беа запреле пред нашата куќа. Нивниот главатар, со барјак, беше дојден пред нашата куќа. Дома голем страв, затоа што имавме многу пари. Нашите ја затворија портата, за да има време во соседните куќи да се префрлат парите и другите вредности. Албанците почнаа да ја кршат портата и, најпосле, ја скршија, влегоа и ја најдоа внатре само баба ми, а сите други - мајка ми, стрина ми и др., беа поминале во соседната турска куќа. Co вжештено железо извлекуваа пари, со запалени гламни, со ќотек. Штом ќе влезат, бараат да се јават мажите. Бидејќи немаше други, ја мачеле старата да ги повика мажите.
Соседот Турчин дојде кај нив, ги скротуваше, велејќи им дека мажите од куќата не се во Ресен. Се разбира, им носеа гозби од соседните куќи - пилиња, слатки.
Тоа се случуваше во куќата што сега ја има чичко ми Андреја (татко на Божидар). Бидејќи не се појавил никој од нас, се затворија во куќата, да пребаруваат. Се поскапо, бакарно и др. натоварија на коњи и однесоа. По 24 часа си отидоа и ние се вративме дома.
Мајка ми, штом се враќа, оди право кон сандаците, каде имаше нејзини пари, што заборавила да ги земе во бркотницата, го наоѓа сандакот отворен, си ги скубе косите и со силно испиштување паѓа во несвест. По седум дена паѓа во постела, и во текот на три месеци (кашлање, бодежи, оган) починува.
Оваагодина, запрввоисторијатана Македонија, 23 октомврикакоден наосновањенаВМРО, ќесеслави какодржавенпразник, иако усвојувањето на Законот 3а Собранието помина низ најмалку неколку стотини пречки поставени oд СДСМ и ДУИ.
Зошто наследниците на комунистите толку се противеа на споменувањето на празникот и зошто, впрочем, ова е за првпат 23 октомври слободно и отворено да се слави?
Штo е тоа што е толку спoрно во оснавањето на ВМРО и ва самата Организација? Зошто Даме Груев не е спорен, а Иван Хаџи Николов или Христо Татарчев се безмалку поттурнувани, иако е сосема очигледно дека ако тие имале којзнае какви разлики во ставовите, немало заеднички да ја основаат Организацијата?
Уште во Ресен, растев под туѓо угнетување, постојано под терор, исчекувајќи со трепет да се врати жив некој од нашите кога одеше на пат. Овој терор го правеа особено Албанците. Mајка ми од уплав и поради губење на голем дел од богатството се разболе и почина. Албанците беа дојдени откај Охрид и заминувајќи за Битола беа навлегле во Ресен. Пискотници по поистакнатите куќи.
Сакаа да бидат сместени на конак. Тоа значеше дека на своите коњи ќе кренат се што е вредно од тие куќи, па дури со себеси во Албанија ќе одвлечат и луѓе.
Беа запреле пред нашата куќа. Нивниот главатар, со барјак, беше дојден пред нашата куќа. Дома голем страв, затоа што имавме многу пари. Нашите ја затворија портата, за да има време во соседните куќи да се префрлат парите и другите вредности. Албанците почнаа да ја кршат портата и, најпосле, ја скршија, влегоа и ја најдоа внатре само баба ми, а сите други - мајка ми, стрина ми и др., беа поминале во соседната турска куќа. Co вжештено железо извлекуваа пари, со запалени гламни, со ќотек. Штом ќе влезат, бараат да се јават мажите. Бидејќи немаше други, ја мачеле старата да ги повика мажите.
Соседот Турчин дојде кај нив, ги скротуваше, велејќи им дека мажите од куќата не се во Ресен. Се разбира, им носеа гозби од соседните куќи - пилиња, слатки.
Тоа се случуваше во куќата што сега ја има чичко ми Андреја (татко на Божидар). Бидејќи не се појавил никој од нас, се затворија во куќата, да пребаруваат. Се поскапо, бакарно и др. натоварија на коњи и однесоа. По 24 часа си отидоа и ние се вративме дома.
Мајка ми, штом се враќа, оди право кон сандаците, каде имаше нејзини пари, што заборавила да ги земе во бркотницата, го наоѓа сандакот отворен, си ги скубе косите и со силно испиштување паѓа во несвест. По седум дена паѓа во постела, и во текот на три месеци (кашлање, бодежи, оган) починува.