Член на раководството
Форевер тугедер
- Член од
- 15 март 2006
- Мислења
- 698
- Поени од реакции
- 20
За да се чита светото писмо, треба да се знае и познава историјата на тие места, обичаите и законите кои владееле во тоа време. Изреки кои денес ни звучат на одреден начин, во тоа време значеле нешто друго. Кај Матеј 22:21, она што денес ни личи за повикување за почитување на царскат власт со плаќање на даноци, во тоа време во окупираниот Израел беше повикување на бунт. Имено, царот Римски, не беше цар на Израелците, тие го очекуваа својот цар, од Давидовата лоза, кој ќе ги протера паганите и ќе седни на престолот Израелски и ќе биди првосвештеник на Израел, на ветената, на БОЖЈАТА земја. Со повикот да му се даде на царот царското, а на бога Божјето, Исус повикува, повторно да се ослободи Јудеја и цел Израел, да му се врати на бога онака како што е запишано во старозаветните книги, и онака како што прорекуваат пророците. Божјето на бога е отргнување на светата Израелска земја од Римските раце и нејзино враќање на Бога, не духоовно туку и материјално. А за да се оствари тоа треба со меч да се протера неприателот “Немојте да мислите дека дојдов да донесам мир на земјата, не дојдов да донесам мир туку меч“ Матеј 10:34, “Јас дојдов да фрлам оган на земјата и колку би сакал да се беше веќе разгорел“ Лука 12:49, “Мислите дека сум дошол да донесам мир на земјата? Не, ви велам туку, раздвојување“ Лука 12:51, “И им рече, Но сега, кој има ќесе нека си го земе, исто така и торба, а кој нема, нека си го продаде облеклото и нека си купи нож“ Лука 22:36...... Значи за Евреите Месијата беше пред и се воин - крал кој ќе го порази неприателот со меч и на бог ќе му ја врати божјата земја. Исус, Пилат не го суди за богохулење туку дека за себе велел дека е Крал Јудејски (што е политички а не верски престап), значи за Крал кој бара свое кралство и ја донесува под прашање Римската власт во таја земја. И под тоа обвинение е распнат. Евангелијата (и др. новозаветни книги) ни кажуваат доста за самите борби и расколи во раното христијанство, на борба на воинствените ортодоксни јудеохристијани со Павловите хеленистички орјентирани, на струјата на милитантните со струјата на пацифистите, на мислењето за овоземен Исус, крал и воин со мислењето за Исус како духовен крал.
.
.