- Член од
- 22 август 2022
- Мислења
- 742
- Поени од реакции
- 2.111
Па токму тие некои општествени условувања придонесуваат човек да се разочара од други луѓе.Не ти мења пошто не разбираш... А како до сега сеуште не разбираш, тоа ти си знаеш.
Веројатно затоа што намерно затвараш очи за ова што се случува: Менување на сите нормални и традиционални вредности.
Ама најбитно да не сме хејтери и да мафтаме со virtue signalling. Остај слободно нека прават филмови колку е покул да се има џукела наместо деца, и дека е нормално децата да ги попедepчуваат со истите забегувања дека е кул да си педepче и лгбт култист.
Ништо не ти мења? Додека да трепнеш ќе дојде време децата на школо да ти ги „едуцираат“ за фините вредности на лгбтп култот и генитално сакатање (освен ако не чуваш кучиња наместо деца), а кога ќе дојде време да се пензионираш се поверојатно е дека ќе се соочиш со пропаднати пензиски фондови затоа што наталитетот е отиден у кypaц... Ти можеш да се лажеш дека ништо не ти менува, ама и тоа како ти менува. На сите сѐ ни се менува, и тоа на полошо. На многу полошо.
Автоматски споено мислење:
Малку отиде офтопик (а можеби и не) ама лајк за ставот.
Маката не е стриктно толку во тоа што го пишуваш, колку што е во социјалниот инжинеринг кој ги форсира работите натаму накаде сега одат. Не е случајно што работите се толку позабегани отколку во животите на нашите родители и претци. Мислам одувек имало забегувања и промискуитет, ама тоа било кај поединци и не се промовирало како меинстрим вредности... Како ова чувањево џукели наместо создавање семејство.
Еве и некои мажи, полесно им е да пуштат порно или да купат кукла отколку да се потрудат околу некоја врска. Епа фамилија не паѓа од оџак во пакетчето на дедо Мраз. Како што куче не може да замени деца ни филм или играчка не можат да заменат жена. Оти не е исто со некого да си играш како со дете со родителство, како што не е ни грубо подражавање на пенетрациски и фриктивни движења исто со тоа да си искусиш некоја блискост со тој што го сакаш. Но, во општествена условеност во која сме лишени од истото, мора да се најде нешто друго. Ние имаме потреба од блискост, нежност, споделување. Тоа е.
Ко шо вика еден другар, прво штом влезам низ врата прво да ми замириса вечерата, после косата на жена ми, толку треба за спокојство.
Сите тие се многу убави работи и до нивна ерозија доведоа глупостите и на мажите и на жените. Ние сме една страна, ова не е војна. Колку побрзо земеме работи во свои раце да оправиме ова што остана, толку подобро.