Вонземјани, НЛО...

[Human]

Со дужно поштовање, али ова мора да е еден од најглупите постови што сум ги прочитал.

Накратко, се што човекот не знае, не гледа и не слуша = не постои или не е возможно.

Ако добро прочиташ, јас го кажувам баш спротивното.

Логичкиот заклучок е дека на толкав временски период, при толку многу места и можности, не можеме да најдеме траги од интелегентен живот. Или галаксијава ќе вриеше од вонземјани или ние сме првите. Одбери си.

 

[zmej gorjanin]

Ако добро прочиташ, јас го кажувам баш спротивното.

Логичкиот заклучок е дека на толкав временски период, при толку многу места и можности, не можеме да најдеме траги од интелегентен живот. Или галаксијава ќе вриеше од вонземјани или ние сме првите. Одбери си.

Тоа е проблемот, ти правиш претпоставки и ги земаш ко апсолутна вистина.

Ние уште не сме успеале да отпатуваме до соседна планета, ама не можеме да најдеме траги од интелигентен живот...

Исто ко што претпоставуваме за теоретски концепти ко црвоточини, антигравитација и слично ама не сме ни блиску до креирање на нешто слично, што не значи дека некој друг не знае за такво нешто.

 

[Human]

Тоа е проблемот, ти правиш претпоставки и ги земаш ко апсолутна вистина.

Ние уште не сме успеале да отпатуваме до соседна планета, ама не можеме да најдеме траги од интелигентен живот...

Исто ко што претпоставуваме за теоретски концепти ко црвоточини, антигравитација и слично ама не сме ни блиску до креирање на нешто слично, што не значи дека некој друг не знае за такво нешто.

Логичен заклучок е доколку се појави интелегентен живот, истиот да се прошири се додека физичките закони не го ограничат. Во превод, со доволно време, тоа би била нашата галаксија, па и околните.
Бидејќи галаксијата во која сме постои со билиони години, тоа е време доволно за било кој интелегентен живот да се прошири низ цела галаксија.
Имаме доволно добри инструменти да детектираме состав на атмосфера на планета оддалечена стотици светлосни години, што значи дека досега ќе можевме да детектираме основен живот (бактерии), камоли цивилизација која е способна за меѓу - ѕвездено патување.

Значи, каде се вонземјаните?

 

[zmej gorjanin]

Логичен заклучок е доколку се појави интелегентен живот, истиот да се прошири се додека физичките закони не го ограничат. Во превод, со доволно време, тоа би била нашата галаксија, па и околните.
Бидејќи галаксијата во која сме постои со билиони години, тоа е време доволно за било кој интелегентен живот да се прошири низ цела галаксија.
Имаме доволно добри инструменти да детектираме состав на атмосфера на планета оддалечена стотици светлосни години, што значи дека досега ќе можевме да детектираме основен живот (бактерии), камоли цивилизација која е способна за меѓу - ѕвездено патување.

Значи, каде се вонземјаните?

Не е логичен воопшто. И пак правиш претпоставки дека составот на нашата атмосфера би бил соодветен за некој што живее на стотици светлосни години од тука.
Пак неточни работи.

Кои инструменти ги имаме за да дететктираме состав на атмосфера на планета која не е лоцирана во наш сончев систем?

Вчитување…

www.skyatnightmagazine.com

The two stars, Zeta 1 (ζ1) Reticuli and Zeta 2 (ζ2) Reticuli are located just over 39 lightyears from Earth and are separated from each other by a distance of at least 3,750 Astronomical Units (AU), where 1 AU is the average distance between Earth and the Sun.

The stars orbit a common centre of gravity over a period that is likely more than 170,000 Earth years, and are thought to be between 1.5 and 3 billions years old.

What makes these stars really interesting is that, relatively speaking, they are much like our own Sun, making them so-called solar analogs and of interest to astronomers who can compare them to our Solar System's host star.

Zeta 1 Reticuli has a mass equal to about 96% that of the Sun, and a radius about 92% of the Sun.

Because the stars are similar to our Sun, if an Earth-like planet were in orbit around the stars at the right distance, liquid water might be able to pool on that planet's surface, and the conditions might be right for life as we know it to flourish.

In 1996, astronomers announced the potential presence of a so-called 'hot Jupiter' exoplanet - a gas giant similar to Jupiter but much closer to its star than Jupiter is to the Sun - in orbit around Zeta 2.

It had seemingly been detected due to observations of the star's wobble (which can often be attributed to the gravitational pull of a planet in orbit around a star), but this was eventually retracted.

 

[The Savior]

Значи, каде се вонземјаните?

Само на оваа тема постојат

 

[callejón de la muerte]

Веројатно околу секоја ѕвезда постои планета или сателит на планета кој содржи течна вода.
Во нашиот Сончев систем ги има неколку: Земјата, Европа, Енцеладус и Марс во минатото.

Условите за одржување живот се тука. Ако ги има нив, веројатно тука некаде се и истите за создавање живот, даден доволно голем број на години.
Самите ние сме сведоци за интелегентен живот (освен Ронче и Ванлоче), што значи, дури и да постои некоја пречка или филтер, даден доволно голем број на системи кои веќе имаат живот, веројатно ќе се појави и интелегентен живот.
Даден доволно голем број на време, истиот би се проширил низ цела галаксија (да зборуваме локално).

Но сепак, нема ни трага од интелегентен живот.
Ако беше така, досега ќе вриеше вонземјани, или барем ќе наидевме на некаква трага на интелегентен живот. Но ништо.

Има објаснувања зошто е така, едното е дека тие што се доволно интелегентни се кријаат, но моментално ние постоиме во толку мал временски период, што досега ќе се појавеше доволно моќна цивилизација што би ја освоила цела галаксија.

Има неколку објаснувања, најлогичните од нив се дека постои некој филтер кој не може да биде поминат и е пред нас или ние сме првите интелегентни суштества.

Тоа е Ферми парадоксот (ако ги има вонземјаните каде се тогаш?), но тоа е крајно антропоцентрично гледање на ситуација, не знам како хомо сапиенс очекува дека во близина би имало вонземска цивилизација со горе долу исто ниво на развој. Што ако нивна цивилизација има одредено ниво на развој но никогаш немале дигитална револуција, све им е аналогно?
Животот на земјата започнал таму некаде околу пред 4 милијарди години (4,6 целосна старост на Земјата) и после илјадници милениуми пред скромни 226К години се појавува Хомосапиенс-сапиенс како врста која може да направи глобална цивилизација и тоа само во последниве неколку стотици години. Така би било и со блиските егзопланети, кој знае кога би се појавил живот таму, кога би се створиле самосвесни битија (ако и воопшто) или цивилизација развиена доволно за да пушта сигнали наоколу.

Ние сме како некои дивјаци кои со чун запловуваат на 200 метра од брегот на океанот кој се простира уште 6000км понатаму и се чудиме зошто не гледаме нешто повеќе од водата. Двете Војаџер сонди го напуштија Сончевиот систем и сеуште праќаат сигнали, но тоа е толку споро и неефикасно што не знам дали има некакво значење. Тоа се тие 200м и чунот, засега.
Ги заборавив егзосателитите (ако таков поим постои лол) кои би ги имало повеќе од трилион во Млечен Пат. Особено гасни гиганти од планети кои имаат по сто месечини околу нив би биле интересни.
Мислам дека луѓето ќе наидат на конечен доказ за постоење на вонземски живот in our lifetime нешто повеќе од оној WOW сигналот кој е можна вонземска порака.

 

[Human]

Не е логичен воопшто. И пак правиш претпоставки дека составот на нашата атмосфера би бил соодветен за некој што живее на стотици светлосни години од тука.
Пак неточни работи.

Кои инструменти ги имаме за да дететктираме состав на атмосфера на планета која не е лоцирана во наш сончев систем?

Вчитување…

www.skyatnightmagazine.com

The two stars, Zeta 1 (ζ1) Reticuli and Zeta 2 (ζ2) Reticuli are located just over 39 lightyears from Earth and are separated from each other by a distance of at least 3,750 Astronomical Units (AU), where 1 AU is the average distance between Earth and the Sun.

The stars orbit a common centre of gravity over a period that is likely more than 170,000 Earth years, and are thought to be between 1.5 and 3 billions years old.

What makes these stars really interesting is that, relatively speaking, they are much like our own Sun, making them so-called solar analogs and of interest to astronomers who can compare them to our Solar System's host star.

Zeta 1 Reticuli has a mass equal to about 96% that of the Sun, and a radius about 92% of the Sun.

Because the stars are similar to our Sun, if an Earth-like planet were in orbit around the stars at the right distance, liquid water might be able to pool on that planet's surface, and the conditions might be right for life as we know it to flourish.

In 1996, astronomers announced the potential presence of a so-called 'hot Jupiter' exoplanet - a gas giant similar to Jupiter but much closer to its star than Jupiter is to the Sun - in orbit around Zeta 2.

It had seemingly been detected due to observations of the star's wobble (which can often be attributed to the gravitational pull of a planet in orbit around a star), but this was eventually retracted.

Детекцијата се врши кога планетата поминува пред матичната ѕвезда во линија со Земјата.
Не мора да знаеме дали има различни услови за живот, доволно е да се знае дека има атмосфера различна од таа што постои кај планетите без жив свет.
Со други зборови, доколку има живот, атмосферата ќе биде изменета и комплетно лесна за детекција.
На пример нашата атмосфера не може да постои без живот.

За вториот дел, пишав претходно, само во нашиот Соларен систем има најмалку 3 небесни тела кои имаат течна вода и четврто што можеби имало во минатото. Не е тоа проблемот, услови за настанување на живот веројатно постојат околу секоја ѕвезда.
Прашањето е, покрај толку многу услови за живот, каде е животот?

Тоа е Ферми парадоксот (ако ги има вонземјаните каде се тогаш?), но тоа е крајно антропоцентрично гледање на ситуација, не знам како хомо сапиенс очекува дека во близина би имало вонземска цивилизација со горе долу исто ниво на развој. Што ако нивна цивилизација има одредено ниво на развој но никогаш немале дигитална револуција, све им е аналогно?
Животот на земјата започнал таму некаде околу пред 4 милијарди години (4,6 целосна старост на Земјата) и после илјадници милениуми пред скромни 226К години се појавува Хомосапиенс-сапиенс како врста која може да направи глобална цивилизација и тоа само во последниве неколку стотици години. Така би било и со блиските егзопланети, кој знае кога би се појавил живот таму, кога би се створиле самосвесни битија (ако и воопшто) или цивилизација развиена доволно за да пушта сигнали наоколу.

Ние сме како некои дивјаци кои со чун запловуваат на 200 метра од брегот на океанот кој се простира уште 6000км понатаму и се чудиме зошто не гледаме нешто повеќе од водата. Двете Војаџер сонди го напуштија Сончевиот систем и сеуште праќаат сигнали, но тоа е толку споро и неефикасно што не знам дали има некакво значење. Тоа се тие 200м и чунот, засега.
Ги заборавив егзосателитите (ако таков поим постои лол) кои би ги имало повеќе од трилион во Млечен Пат. Особено гасни гиганти од планети кои имаат по сто месечини околу нив би биле интересни.
Мислам дека луѓето ќе наидат на конечен доказ за постоење на вонземски живот in our lifetime нешто повеќе од оној WOW сигналот кој е можна вонземска порака.

Да, ама нашава галаксија е стара 10+ билиони години (Земјата со Сонцето се околу 4).
Многу ѕвезди и планети постоеле претходно, постојат сега. Бидејќи временскиот период е страшно голем (интелегентниот живот тука се мери во стотици илјади години, а комплексниот живот во стотици милиони), би требало да се појави нешто при толку многу можности за живот.

Дури и да постои некој интелегентен живот, што се шири со 0,1% од брзината на светлината низ галаксијава, за десетина милиони години ќе ја освоеше цела галаксија. Десетина милиони години се ништо во споредба со постоењето на галаксијата, или една ѕвезда. Диносаурусите биле активни скоро 100 милиони години.

Ферми парадоксот е логичен заклучок дека најверојатно сме сами. Имаме доволно инструменти за да детектираме било каков живот околу нас (да речеме до кај 100-1000 светлосни години) и уште повеќе доколку некоја цивилизација се шири некаде околу нас.

 

[callejón de la muerte]

Детекцијата се врши кога планетата поминува пред матичната ѕвезда во линија со Земјата.
Не мора да знаеме дали има различни услови за живот, доволно е да се знае дека има атмосфера различна од таа што постои кај планетите без жив свет.
Со други зборови, доколку има живот, атмосферата ќе биде изменета и комплетно лесна за детекција.
На пример нашата атмосфера не може да постои без живот.

За вториот дел, пишав претходно, само во нашиот Соларен систем има најмалку 3 небесни тела кои имаат течна вода и четврто што можеби имало во минатото. Не е тоа проблемот, услови за настанување на живот веројатно постојат околу секоја ѕвезда.
Прашањето е, покрај толку многу услови за живот, каде е животот?


Да, ама нашава галаксија е стара 10+ билиони години (Земјата со Сонцето се околу 4).
Многу ѕвезди и планети постоеле претходно, постојат сега. Бидејќи временскиот период е страшно голем (интелегентниот живот тука се мери во стотици илјади години, а комплексниот живот во стотици милиони), би требало да се појави нешто при толку многу можности за живот.

Дури и да постои некој интелегентен живот, што се шири со 0,1% од брзината на светлината низ галаксијава, за десетина милиони години ќе ја освоеше цела галаксија. Десетина милиони години се ништо во споредба со постоењето на галаксијата, или една ѕвезда. Диносаурусите биле активни скоро 100 милиони години.

Ферми парадоксот е логичен заклучок дека најверојатно сме сами. Имаме доволно инструменти за да детектираме било каков живот околу нас (да речеме до кај 100-1000 светлосни години) и уште повеќе доколку некоја цивилизација се шири некаде околу нас.

Не значи дека некоја цивилизација ќе биде насочена кон преселба од планета до планета. До пред 20-30 години немаше начин да знаеме дека постоеле егзопланети! Далеку сме сеуште од детектирање живот, барем оној кој е сличен на нас, во Соларис на Станислав Лем беше мислам некаков океан на некаква планета кој беше сентиент суштество Крајно језиво би било да сме сами во познатиот универзум ако се погледне што се случува на планетава. Но сепак СЕТИ или Војаџер се само скромни зачетоци, во иднина ќе биде пронајден начин за поинаков мод за праќање сигнали, може сосема различен од денешниве системи. Не треба да се занемари можноста за самоуништување на цивилизацијата, како кај нас така и околу Просима Кентаури или било каде. Сеуште сме премногу мали и зелени

 

[Human]

Не значи дека некоја цивилизација ќе биде насочена кон преселба од планета до планета. До пред 20-30 години немаше начин да знаеме дека постоеле егзопланети! Далеку сме сеуште од детектирање живот, барем оној кој е сличен на нас, во Соларис на Станислав Лем беше мислам некаков океан на некаква планета кој беше сентиент суштество Крајно језиво би било да сме сами во познатиот универзум ако се погледне што се случува на планетава. Но сепак СЕТИ или Војаџер се само скромни зачетоци, во иднина ќе биде пронајден начин за поинаков мод за праќање сигнали, може сосема различен од денешниве системи. Не треба да се занемари можноста за самоуништување на цивилизацијата, како кај нас така и околу Просима Кентаури или било каде. Сеуште сме премногу мали и зелени

Да да, разбирливо.
Не секоја цивилизација би била насочена кон ширење, има еден куп причини зошто цивилизации не би го правеле тоа.

Јас само сакам да покажам дека на толку долг временски период, при толку многу услови за живот и развој на истиот, ќе се најдеа барем неколку цивилизации (ако интелегентниот живот е чест, многу повеќе) што ќе се проширеа низ галаксијава.

 

[Ireal]

 

[callejón de la muerte]

Да да, разбирливо.
Не секоја цивилизација би била насочена кон ширење, има еден куп причини зошто цивилизации не би го правеле тоа.

Јас само сакам да покажам дека на толку долг временски период, при толку многу услови за живот и развој на истиот, ќе се најдеа барем неколку цивилизации (ако интелегентниот живот е чест, многу повеќе) што ќе се проширеа низ галаксијава.

И тоа правиме муабет само за една, средна по големина галаксија од милијардите кои постојат. Квинтилиони егзопланети и сателити, кој знае што све може да постои но залудно е да се замислува што има надвор од Млечниот пат засега. Се прашувам колку цивилизации се самоуништиле со војни, нешто кое на неколку наврати можеше да се случи и со нашава цивилизација (Куба, Станислав Петров, погрешната лента итн) Никогаш не е касно за нуклеарна зима

 

[Kangchenjunga]

Има еднa теза Rare Earth Hypothesis која се надоврзува на Фермиевиот парадокс и практично пробува да го одговори прашањето Where is everybody? Mене засега најмногу смисла ми има. Да не препишувам, на Википедија е добро објаснето, ќе ги копирам главните поенти.

In planetary astronomy and astrobiology, the Rare Earth hypothesis argues that the origin of life and the evolution of biological complexity, such as sexually reproducing, multicellular organisms on Earth, and subsequently human intelligence, required an improbable combination of astrophysical and geological events and circumstances. According to the hypothesis, complex extraterrestrial life is an improbable phenomenon and likely to be rare throughout the universe as a whole.

The Rare Earth hypothesis argues that the evolution of biological complexity anywhere in the universe requires the coincidence of a large number of fortuitous circumstances, including, among others, a galactic habitable zone; a central star and planetary system having the requisite character (i.e. a circumstellar habitable zone); a terrestrial planet of the right mass; the advantage of one or more gas giant guardians like Jupiter and possibly a large natural satellite to shield the planet from frequent impact events; conditions needed to ensure the planet has a magnetosphere and plate tectonics; a chemistry similar to that present in the Earth's lithosphere, atmosphere, and oceans; the influence of periodic "evolutionary pumps" such as massive glaciations and bolide impacts; and whatever factors may have led to the emergence of eukaryotic cells, sexual reproduction, and the Cambrian explosion of animal, plant, and fungi phyla. The evolution of human beings and of human intelligence may have required yet further specific events and circumstances, all of which are extremely unlikely to have happened were it not for the Cretaceous–Paleogene extinction event 66 million years ago removing dinosaurs as the dominant terrestrial vertebrates.

In order for a small rocky planet to support complex life, Ward and Brownlee argue, the values of several variables must fall within narrow ranges. The universe is so vast that it might still contain many Earth-like planets, but if such planets exist, they are likely to be separated from each other by many thousands of light-years. Such distances may preclude communication among any intelligent species that may evolve on such planets, which would solve the Fermi paradox: "If extraterrestrial aliens are common, why aren't they obvious?"

Според мене, имајќи ја предвид неограниченоста на Универзумот, некако е арогантно да се тврди дека сме сами, меѓутоа исто така треба се земат предвид потребните (пред)услови за содздавање живот. Веројатно постои, иако тоа може да значи во некој сосем друг галактички кластер или група (за нас исто како да не постои...). Пред 10-тина години некаде по интернетов налетав на многу интересна дискусија на оваа тема, сѐ уште се пцујам што не ставив bookmark на страната...

 

[callejón de la muerte]

Има еднa теза Rare Earth Hypothesis која се надоврзува на Фермиевиот парадокс и практично пробува да го одговори прашањето Where is everybody? Mене засега најмногу смисла ми има. Да не препишувам, на Википедија е добро објаснето, ќе ги копирам главните поенти.

In planetary astronomy and astrobiology, the Rare Earth hypothesis argues that the origin of life and the evolution of biological complexity, such as sexually reproducing, multicellular organisms on Earth, and subsequently human intelligence, required an improbable combination of astrophysical and geological events and circumstances. According to the hypothesis, complex extraterrestrial life is an improbable phenomenon and likely to be rare throughout the universe as a whole.

The Rare Earth hypothesis argues that the evolution of biological complexity anywhere in the universe requires the coincidence of a large number of fortuitous circumstances, including, among others, a galactic habitable zone; a central star and planetary system having the requisite character (i.e. a circumstellar habitable zone); a terrestrial planet of the right mass; the advantage of one or more gas giant guardians like Jupiter and possibly a large natural satellite to shield the planet from frequent impact events; conditions needed to ensure the planet has a magnetosphere and plate tectonics; a chemistry similar to that present in the Earth's lithosphere, atmosphere, and oceans; the influence of periodic "evolutionary pumps" such as massive glaciations and bolide impacts; and whatever factors may have led to the emergence of eukaryotic cells, sexual reproduction, and the Cambrian explosion of animal, plant, and fungi phyla. The evolution of human beings and of human intelligence may have required yet further specific events and circumstances, all of which are extremely unlikely to have happened were it not for the Cretaceous–Paleogene extinction event 66 million years ago removing dinosaurs as the dominant terrestrial vertebrates.

In order for a small rocky planet to support complex life, Ward and Brownlee argue, the values of several variables must fall within narrow ranges. The universe is so vast that it might still contain many Earth-like planets, but if such planets exist, they are likely to be separated from each other by many thousands of light-years. Such distances may preclude communication among any intelligent species that may evolve on such planets, which would solve the Fermi paradox: "If extraterrestrial aliens are common, why aren't they obvious?"

Според мене, имајќи ја предвид неограниченоста на Универзумот, некако е арогантно да се тврди дека сме сами, меѓутоа исто така треба се земат предвид потребните (пред)услови за содздавање живот. Веројатно постои, иако тоа може да значи во некој сосем друг галактички кластер или група (за нас исто како да не постои...). Пред 10-тина години некаде по интернетов налетав на многу интересна дискусија на оваа тема, сѐ уште се пцујам што не ставив bookmark на страната...

Оваа хипотеза како и фермиевиот парадокс датираат пола век и повеќе пред да биде потврдено постоењето на егзопланети и сателити кои би можеле да подджуваат живот каков што го знаеме. Не сметајќи ги можностите за вонземски живот да биде тотално различен од нашата претстава, сепак може да се каже дека горенаведените хипотези иако интересни, не го поминаа тестот на времето.
Замисли до 1992 или пред 32 години човештвото немало потврда за постоење на егзопланети.

Да да, разбирливо.
Не секоја цивилизација би била насочена кон ширење, има еден куп причини зошто цивилизации не би го правеле тоа.

Јас само сакам да покажам дека на толку долг временски период, при толку многу услови за живот и развој на истиот, ќе се најдеа барем неколку цивилизации (ако интелегентниот живот е чест, многу повеќе) што ќе се проширеа низ галаксијава.

Голема е шансата да постојат цивилизации кои се прошириле низ нивното космичко маало но само нашава галаксија е 110К светлосни години. Тип-2 цивилизација би имала можност за такво нешто но и да е така, немаме начин да го знаеме тоа. Може планета околу Проксима Кентаури да биде колонизирана а ние да не знаеме ништо околу тоа.
Нашава цивилизација е тек на зачетоци на тип-1, низ сите 7 милениуми бевме тип-0 т.е. варварска цивилизација. Но мора да се тргне еден ден, време е да човечка нога стапне барем на Марс, технологијата постои за тоа уште таму од 1983 но засега ништо освен муабетите на Илон Маск околу тоа.

 

[Kangchenjunga]

Оваа хипотеза како и фермиевиот парадокс датираат пола век и повеќе пред да биде потврдено постоењето на егзопланети и сателити кои би можеле да подджуваат живот каков што го знаеме. Не сметајќи ги можностите за вонземски живот да биде тотално различен од нашата претстава, сепак може да се каже дека горенаведените хипотези иако интересни, не го поминаа тестот на времето.
Замисли до 1992 или пред 32 години човештвото немало потврда за постоење на егзопланети.

Од 2000-та е тезата, книгата Rare Earth: Why Complex Life Is Uncommon in the Universe каде што ја постулира е издадена 2000-та година.

 

[callejón de la muerte]

Од 2000-та е тезата, книгата Rare Earth: Why Complex Life Is Uncommon in the Universe каде што ја постулира е издадена 2000-та година.

Па добро тоа е пред егзопланетите да станат сериозен феномен, како што кажува теоријата за ретката земја дека треба да постојат мал милион услови за да се развие живот тоа е точно, но точно е и дека само во нашава галаксија имаме трилион планети и барем неколку трилиони сателити и планетоиди.
Во нашиов сончев систем во голдилокс зоната се Венера, Земјата и Марс. Освен што се во таа зона тие се цврсти планети а не гасовити творевини како Јупитер, Сатурн, Нептун, Уран (Плутон е цврст планетоид кој има своја месечина но пред некоја година испадна во втора лига).
Тоа се тешко замисливи бројки и точно е дека животот би бил екстремно ретко појава во галаксијава, можеби одвај 0,001% од сите небески тела би имале развиено живот на нив. Тоа пак укажува и на еден друг факт а тоа е дека мораме како луѓе, како врв на животот за кој знаеме досега = сериозно да го измениме нашето однесување. Баш бидејќи животот е толку редок и скапоцен треба да се однесуваме кон него како кон најголемиот Божји дар што воопшто постои во универзумот, да го наголемуваме животниот век, квалитетот на живот и секако да вложуваме во Психонаутика и Астрономија/Астронаутика наместо во оружје и остали средства за убивање и сакатење. Време е.
Јас како активен Психонаут кој се бави со духовни патешествија барем 25 години се чувствувам должен да пренесам свои искуства на други луѓе Секој би можел да придонесе.