Богочовекот Исус Христос, за Ког сведочат најнапред Неговие Апостоли а потоа и Неговата Црква, не може да биде никаква апстракција...Sekoe vozsiganje na Isus kako zasebna individua a ne metafora, parabola... nedostuzen primer poshto samo toj e sin bizji e mi se cini opravduvanje i uteha za nashata disfunkcija namesto toj kako arhetip da bide ideal za homosapiensot....
Автоматски споено мислење:
Христос, како сезнаен, нема(л) потреба од оставање никаки записи, оти едноставно не Му ни требаат....го чиниме тоа само по потреба,и кога сакаме да се покажеме пред другите колкави верници сме
...понекогаш помислувам дека Исус намерно не оставил напишано слово, оти знаел дека нема да служи за добро
Затоа пак, ги имаме Апостолите и нивните записи од Новиот Завет, така да тие (записи) се сосема доволни за наша поука и насочување кон (по)праведен и Богоугоден живот.