Веројатно довербата доаѓа со искуството, колку повеќе го запознаваш партнерот толку повеќе имаш доверба во него, но според мене никогаш неможеш да имаш 100% доверба во никого (дури ни во себе), значи некогаш треба да имаме и доза на сомневање(во границите на дозволеното =1%) за после да не се
(чукаме во ѕид)Му верував од првиот момент кога го сретнав што беше многу чудно за некој како него довербата да доаѓа од некој како мене, но покасно се испостави дека сум ја направила најдобрата одлука на светот.
Комплетно идентичен случај.
Ам ај да веруваш со недоверба ако не па
А кој рече дека му веруваме?
Стопроцентна доверба ни во мајка ми, а не па во партнерот, кој многу е веројатно да испадне миновен.
Да не бидам сфатена погрешно, не дека сум опседната со мисла дали ме вара кога не сме заедно, напротив-воопшто не ни размислувам за тоа додека не добијам некаков индикатор што би ме навел.
Ама секогаш и на секого треба да се гледа со доза резерва, никогаш целосна доверба. Зошто колку што сме опуштени дур веруваме, толку ќе плаќаме во разочарување кога ќе не извиси.
Доверба, да, ама со резерва и секогаш спремни на опцијата да бидеме изиграни.
Ам ај да веруваш со недоверба ако не па
ftopic:
Woow просто немам зборови, прво како тоа општо познато го нарекуваш женскиот род
, а ко второ што не спушташ на ниво на животни кои си се раководат само со природниот сексуален нагон без притоа да можат да размислат дали тоа сакат или не да го направат, а замисли ние сме луѓе со чувства и одредени ставови што би направиле, а што не!
