Колку убаво звучи напишаново, за момент помислив дека збориш за Германија, наместо за Македонија.
Прост пример: Законски е пропишано дека можеш да му ја заплениш робата, доколку фактурата во договорениот рок не е подмирена. Си одиш по закони му ја запленуваш робата и ја складираш во склад. Он со три телефони дознава во кој склад му е робата и си ја зема во пропишаниот рок од 5 дена дека потоа можеш да ја продадеш. Со твојот пропишан закон и правилник го даваш на суд. Судот те казнува тебе со казна за задржување на робата плус трошоци. Имало недоречености во законот на хартија. Се разбира ти се дуплирале две фактури неплатени. Фирмата е со блокирана сметка долго време, наплатата ја врши од другата фирма, обврските од блокираната.
Би сакала да те прашам по кои закони и правилници функционира дејноста која ја вршиме?
Јас знам дека сме криви ние самите, првенствено оти сме отвориле фирма во државата па потоа за се останато.
Ама мора некогаш да го стигнеме германскиот систем, нели? Макар и третина.
Дупки во законите секогаш постојат, ама за да се најдат треба прво да се прочитаат. Сепак, џабе ќе се читаат ако законите се несинхронизирани. Не е сјајно. И мене ми пречи тоа што фактурите ми се исплаќаат по 100-160 дена, ама па од друга страна ако си во некој бизнис, треба секогаш да бидеш подготвен да можеш да издржиш минимум година дена од сопствени средства за да почне да се случува обртот како што треба. Така е кај нас во сите дејности и нема бегање од тоа. Сите знаеме дека не треба така, ама верувам дека претпоставуваш чии фирми практикуваат да исплаќаат фактури после шест месеци.
Конкретно мојот бизнис функционира и се регулира со над 20 закони и уште толку правилници. Во поголемиот дел од нив и самиот сум бил дел од работната група што ги изработувала, во времето пред да напуштам државно за да работам свој бизнис (веројатно според наши стандарди сум глуп). Кај нашите SME се игра „Тешкото“ од единствена причина што дејностите функционираат според заедничките закони со ЕУ, кои се само преведени, препишани и со сменети вредности и валути.
И сега, како може да имаме европски закони, а сепак да ни трокира бизнис заедницата? Епа, така што тие закони се конструирани според „чергата“ на тамошните стопанства, не според нашите.
Еден конкретен пример за тоа е Законот за земјоделство. Се испењавија да го препишеме од Хрватска (иако сугестијата беше да биде од Словенија како земја со идентичен земјоделски систем на Македонскиот пред да почнат да воведуваат реформи) и владата го прифати. И сега имаме еден куп земјоделци со стагнација во развој, со неприменување на нови технологии, со поскапи репроматеријали и непроменети пазари цени. Само, сега им се исплаќаат субвенции за да им се оправда мрзеливоста.
Заклучок: Колективната неорганизираност ќе не изеде сите индивидуално, еден по еден. Малите претпријатија сакааат да им се среди ситуацијата, а не сакаат од годишниот буџет да одвојат ни еден процент за организација/лоби група/правно тело кој ќе ги анализира маките, нелогичностите и нефункционалните членови во законите и правилниците и ќе поднесува предлог измени на законите до владата/собранието.
Затоа, убаво реков претходно. Сами се криви. Не ги читаат законите. Не знаат како да ги променат во своја корист, а не сакаат да се организираат и да платат некој што знае и може.
