Како за кого, пак ти викам.. Ако се вратиш назад, јас реков дека работев за 40к плата, своја климатизирана канцеларија, платена храна во ресторан. Голема обврска имав на глава но ми беше соодветно компензирано. Се откажав од таков благодет за да можам да си бркам мои соништа. И таму работев со компјутери (телероботика и автоматика додуша) ама мојата љубов е во 3Д дизајнот. Попрво ќе работам за 400 евра нешто што го сакам од што за 700 нешто што не ми го прави меракот. Во моите очи, животот е премногу краток за да се троши на работи кои не го исполнуваат човека. Причина за тоа е што се сеќавам како вчера да беше кога бев копиљ, кога се пентарев по дрвја и акав по шуми со друштво. Денес види ме, 26 години. Си терам бизниси, си размислувам за семејство, си градам дом. Времето летна молскавично а јас сеуште не можам да се свестам за тоа, премногу често се фаќам себеси гледајќи играчки по интернетот, нешто интересно да си нарачам. Сеуште ко мало дете си играм со хели на далечинско и си правам петарди.
Затоа ти викам, не сакам драгоценото време да го трошам на работи кои не ме прават среќен. Џабе ми 700 евра ако дома се враќам уморен и депресивен. А 400 евра, право да ти кажам, сосема убаво изгледаат во паричник. Не патам јас за голема куќа, скап автомобил, злато на вратот. Топла постела за мене и драгата, некое количе да се тркала до продавница и назад и многу слободно време за среќни моменти со неа. Тоа е мојот сон, и тој сон не зависи многу од пари. Среќен сум што во моментов го живеам и се надевам дека ќе потрае.
Башка, некако темпераментот не ми дава да трпам газди и командувања.