За тука ли сум?

[~BlueBerry~]

повеќе како констатација него ли прашање...
...
колку само не сум за тука... ...

 

[MIL]

Ми се случило да си го поставам тоа прашање , особено ако не ми се допаѓа нешто околу мене и ме нервира и тоа да го кажам еве пример една година коа бев на мај , моите другари почнаа да прават некој детски работи од типот мавање змии , прскање со пиво , лудување со мотори сето тоа беше од пиење и си го изговорив тоа пред сите ЗА ТУКА ЛИ БЕВ ЈАС ?!? ЈЕБИ ГА !

 

[theTinule]

Филозофирање. И себичност.

Многу често ми се случува тоа. Поготово поради фактот што учам во музичко и си викам: „Јас не сум за во музичко, ќе се отпишам од тука! Незнам да свирам! И онака сакав во гимназија да се запишам.“
Пренемагање. Па ако е така, не треба да живеам на планетава земја. Нема никој компатибилен во потполност со мене, со моите сфаќања, со моите размислувања, со моето однесување. Не се вклопувам со никој! Изрод сум!! -.-

На работите треба да се гледа во глобала понекогаш. Не велам дека треба да се претвориме во нешто што не сме само заради фактот да се вкопиме во средината. Не.
Едноставно само, да не навлегуваме во работите толку длабоко, да не филозофираме.

Што ако заклучиме дека не се вкопуваме некаде? Ќе паѓаме во депресии? Нема никаква полза од тоа.
Ќе бидеме во потрага по средина во која би можеле да се вклопиме? Толку сме неспособни?
Абе ајде...
Тука си, во таа средина, меѓу тие луѓе. Снајди се!