Психоанализи на форумџии, аватари, потписи...

[GoD.HateUSaLL]

Сакаш моја психоанализа или ...?

Е ај да неќам
Прави!
Ама нека биде добра! Длабинска
Не како изгледам, туку каков сум!
<3

 

[dark warrior™]

Ај мене да видам некој да ме анализира ако може ?

 

[КвикСилвер]

Може и мене некој да ме скенира

 

[Сатори]

Затоа што го познавам Стефан лично, нема да се обидувам да бидам комплетен фејкер кој што прави анализи врз база на аватарите, мислењата или потписот, затоа што тоа се прави единствено и во случај кога не ја познавате персоната па се водите по она што го добивате од нејзината експресија на форум која што е секогаш молдирана и никогаш реална.

Веројатноста да ти си навистина една од оние личности кои што го мразат светот или како и да требаше да биде логото на бамперстикерот е слатка, идејата е онака забавна, беше исто така кул еднаш одамна, но кога ќе ти легне некоја улога, не ја пушташ па да е последната работа на светот која што можеш да ја истрампаш со ѓаволот.А тебе ти се допаѓаат тие метафори и чувството на wanna be cool by being bad, така што нема да те обвинуваме за психолошката превара, океј е, млад си, на сите им се случува во пубертет.Тука доаѓаме до главната поента, значи искрено, ти си единствената личност која што сум ја запознала која мрази повеќе млади луѓе (вклучително и себе) од мене и не само затоа што колку и да се обидуваш да те сфатат сериозно нема, туку и филмот на I don't give a shit дека е тоа така е повеќе од провиден, не, не затоа што си лош глумец, знам дека мислиш дека си добар и си реално, you got a lot of them fooled, туку затоа што премногу силно се трудиш да го истакнеш тоа колку добар хипотетичар си на толку млади години.Секогаш она што ти е најголемата слабост да се претвори во предност, барем онаму каде што може тоа да пројде и тоа те прави паметен, не целата редица на литературно лошо поставени зборови кои претендираат да бидат оформено мислење.Дури и кога излегуваат од твојата уста.

Потоа, која способност да се импресионираш од сите и од се што делува барем малку интересно и различно од средината (да се разбереме, не мислам на дечко ми) и тоа е последица на годините.Навистина не сакам да го потенцирам тоа премногу, но да се изостави е практично невозможно, затоа што иако се обидуваш да го контролираш текот на мислите кога си во друштво и намерно се насочуваш кон теми за разговор кои што само добро ги познаваш, имаш огромен проблем со авторитети, не затоа што се неспособни фигури (голем дел од нив), туку во твоите очи на млад и сериозно непромислен човек се просто ... глупи. А тоа е нишка на несозреана ароганција и желба за супериорност која што не можеш да ја оправдаш ако не си направил всушност нешто во животот.
Под тоа не мислам на искуствата со психотропија или теоретската набилданост и праксата на сите погрешни места.Категориите на искуството се без чувствување празни и да, емоциите, јок, многу лоша страна, не е дека ги немаш, ама се многу ретки.

Длабоко опседнат со сам себе, како средината го перцепира неговото постоење, како тој сака средината да го перцепира, како да го направи тоа, како да се качи на имагинарниот врв, на реалниот врв, како да ги импресионира луѓето, како да се добие се тоа во најбрз можен рок ... зашто, подобро да умрам него да ми биде досадно.
Тука може да се додаде и подобро да умрам него да бидам обичен, па после подобро размислување, да бидам посебен ама поради тоа сите да ме сакаат зашто морам да бидам дел од средината за да имам на кого да вежбам во моментите на параноја.Кои што и кога ги имаш секогаш се со што ако не го добијам она што го сакам...

Секако, јас само таксативно ти набројувам дел од маните кои што се приметливи после разговор, не ти ласкам, зошто не дајте Богови тоа ќе ти ја расипе репутацијата и + овие типови на анализи 10 пати повеќе ти го полнат егото.

 

[GoD.HateUSaLL]

Затоа што го познавам Стефан лично, нема да се обидувам да бидам комплетен фејкер кој што прави анализи врз база на аватарите, мислењата или потписот, затоа што тоа се прави единствено и во случај кога не ја познавате персоната па се водите по она што го добивате од нејзината експресија на форум која што е секогаш молдирана и никогаш реална.

Веројатноста да ти си навистина една од оние личности кои што го мразат светот или како и да требаше да биде логото на бамперстикерот е слатка, идејата е онака забавна, беше исто така кул еднаш одамна, но кога ќе ти легне некоја улога, не ја пушташ па да е последната работа на светот која што можеш да ја истрампаш со ѓаволот.А тебе ти се допаѓаат тие метафори и чувството на wanna be cool by being bad, така што нема да те обвинуваме за психолошката превара, океј е, млад си, на сите им се случува во пубертет.Тука доаѓаме до главната поента, значи искрено, ти си единствената личност која што сум ја запознала која мрази повеќе млади луѓе (вклучително и себе) од мене и не само затоа што колку и да се обидуваш да те сфатат сериозно нема, туку и филмот на I don't give a shit дека е тоа така е повеќе од провиден, не, не затоа што си лош глумец, знам дека мислиш дека си добар и си реално, you got a lot of them fooled, туку затоа што премногу силно се трудиш да го истакнеш тоа колку добар хипотетичар си на толку млади години.Секогаш она што ти е најголемата слабост да се претвори во предност, барем онаму каде што може тоа да пројде и тоа те прави паметен, не целата редица на литературно лошо поставени зборови кои претендираат да бидат оформено мислење.Дури и кога излегуваат од твојата уста.

Потоа, која способност да се импресионираш од сите и од се што делува барем малку интересно и различно од средината (да се разбереме, не мислам на дечко ми) и тоа е последица на годините.Навистина не сакам да го потенцирам тоа премногу, но да се изостави е практично невозможно, затоа што иако се обидуваш да го контролираш текот на мислите кога си во друштво и намерно се насочуваш кон теми за разговор кои што само добро ги познаваш, имаш огромен проблем со авторитети, не затоа што се неспособни фигури (голем дел од нив), туку во твоите очи на млад и сериозно непромислен човек се просто ... глупи. А тоа е нишка на несозреана ароганција и желба за супериорност која што не можеш да ја оправдаш ако не си направил всушност нешто во животот.
Под тоа не мислам на искуствата со психотропија или теоретската набилданост и праксата на сите погрешни места.Категориите на искуството се без чувствување празни и да, емоциите, јок, многу лоша страна, не е дека ги немаш, ама се многу ретки.

Длабоко опседнат со сам себе, како средината го перцепира неговото постоење, како тој сака средината да го перцепира, како да го направи тоа, како да се качи на имагинарниот врв, на реалниот врв, како да ги импресионира луѓето, како да се добие се тоа во најбрз можен рок ... зашто, подобро да умрам него да ми биде досадно.
Тука може да се додаде и подобро да умрам него да бидам обичен, па после подобро размислување, да бидам посебен ама поради тоа сите да ме сакаат зашто морам да бидам дел од средината за да имам на кого да вежбам во моментите на параноја.Кои што и кога ги имаш секогаш се со што ако не го добијам она што го сакам...

Секако, јас само таксативно ти набројувам дел од маните кои што се приметливи после разговор, не ти ласкам, зошто не дајте Богови тоа ќе ти ја расипе репутацијата и + овие типови на анализи 10 пати повеќе ти го полнат егото.

Мх, мислев ќе ме пробиеш -.-
Пред да почнам да те корегирам, сакам да ти напоменам дека како личност "oпседнат сам со себе" многу добро се познавам, па ме прави стварно компетентен да те поправам
Незнам колку е цврста твојата слика за мене, не сакам ни да ти ја мењам, само, ако ништо друго, искрен сум, а работиве немам како да ти ги докажам освен да ми веруваш на збор

Прв пасус: WRONG.
Само една работа мразам искрено. Глупи луѓе што настојуваат да се прават паметни.
Значи таков човек би убил без око да ми трепне. Буквално. Сериозно.
Али тоа е се. Не мразам млади луѓе, искрено, повеќе ме нервираат пензионери. Не мразам никого. Неам таква моќ, искрено. Простувам работи што никој не би ги простил. Се стремам да љубам, зашо за тоа требаат мадиња. Да мрази може секој. Оh... wait.
Но, не ти кријам дека имам страшни стереотипи во мене и претежно се ослонувам на глобализации кои и сам знам дека се догми. Али, едно големо "али" стои тука, размислувам стварно надвор од кутијата и секогаш, секому оставам шанса да ми се докаже, иако не значи дека треба да ти верувам само зашо така ми викаш. За нешто да ми докажеш треба да е стварно издржано. За секого имам мое мислење уште на прв поглед, најчесто базирано на стереотипиве шо ти ги спомнав, али тоа мислење е колку да биде и без проблем прифаќам личност со слика сосема различна од онаа што сум ја замислил првично.
Што се однесува до bad guy муабетот. Го глумам, и го глумам добро, немој да сереш.
И го правам тоа од една единствена проста причина. Што сакам да имам константен круг на стварно блиски луѓе, а таквите ги селектирам според тоа кој успеал стварно да загребе под таа bad guy површина и ме процени каков сум стварно внатрешно. Сум ужасно емоционален, и не го кријам тоа.
Мислам дека коа зборам ми се осеќа и гнев и љутина и љубов и нежност. Depends. Оставам таква слика не зашо ги кријам емоциите, туку затоа што не давам љубов на некој што не заслужил.
Ме перцепираат можеби како badass не зашо сум вулгарен, груб и "непотребно" искрен, туку зашо имам стварно екстремни радикални ставови. Све ми е црно бело. Све што правам го носам од крајност до крајност. Односно, или го праам најдобро, или ич не го правам. Или е многу грубо, или е многу нежно. Или е многу темно, или е многу светло. За мене нема сива зона. Сиво гледам само кога е "неизбежно".
(Можеби затоа што се трудам да размислувам надвор од кутијата, а некои работи колку и да неќам да ги признаам се сиви..)
I don't give a shit муабетот. Нема да ми веруваш. Али стварно брат, не се преоптеретувам со ништо.

Втор пасус: Комплетно точен.
Дефинитивно иам проблем со авторитети, и баш од таа причина што ја наведе.
Ги сметам за глупи. Немам искрено никаков проблем да слушам некого, да почитувам, чак што више и да му се клањам, ама ако заслужува! И стварно се ретки таквите луѓе кои ми наметнале авторитет. Затоа и го иам тој стереотип по дифолт кога некој што ми се наметнува и ми наредува, го сметам за дифтар. Бар на старт
Сети се со колку ентузијазам ти зборев коа зборевме за правен на пиволенд Ми доминираше мислата у глава "YES! Конечно ќе ми предаваат паметни луѓе!" Зашо во средно, како и во секое друго, имав дали 3 професорки на кои им се клањав пошо стварно беа спремни како што треба за професијата шо ја имаат.

Трет пасус:

Опседнат со себе. Да. Дефинитивно. И го глеам ко добра ствар. Опседнат у смисла на тоа дека верувам во себе и ги ценам своите квалитети а работам на своите маани, кои, да, без срам ги признавам.
И не се грижам за тоа каков впечаток оставам пред другите, (што ми е всушност маана) туку каков впечаток оставам пред себе си. Најбитно ми е сам да си се бендисувам, а коа сам ќе си се бендисам, bitches love me. <3
Едно со друго иде. Незнам.
Инаку, да! I always get what I want. И да, се стремам кон напредување низ тие социјални слоеви or call em as you wan't, али никогаш, никогаш не би направил нешто поради кое сам себе си нема да се сакам, само за да ме сакаат другите.

Свесен сум дека делувам арогантно и нарцисоидно. Али не е по моја ебана вина. Луѓево денес за арогантен го сметаат секој кој знае дека знае и кон вистината инсистира.
Нарцисоидно делувам зашо делувам самоуверено. Луѓево денес не праат разлика меѓу двата поима, и не требат добро од лошо.
Кога си ме слушнала да кажам добар збор за себе си?
Никад.
I know I'm awesome, али правиот фраер, никад не признава дека е фраер...
Во суштина, во корен, сум скромен, стварно ми треба да осетам некоја блискост со некого за да можам пред истиот да си се пофалам за нешто ситно.

Се надевам и корекцијава нема да ти делува како курч
Поштуем што се нафати да ми праиш анализа, сум разочаран што не ме проби за првата ствар, али во целост сум задоволен и благодарен!
Mwa мафи! <3
--- надополнето: Jun 11, 2011 8:27 PM ---
У пизду матер, големо излезе ова -.-

 

[RocknRolaa]

Се пријавувам по прв пат за анализа овде. Баш ме интересира дали некој ќе загребе по површина..

 

[Сатори]

Не се лутам сонце, сите имаат право на одговор и реплика кога некој коментира за нивната персона.

 

[dark warrior™]

Мене никој не ме анализира

 

[Лајто]

Anyone?!

 

[Torchyrus]

Ме мрзи да дааам анализиии ајде некој мене нека ме анализира па ја после ќе анализирам некој друг ...

 

[_Rocky_]

Кога веќе на големо се прават психоанализи на членови на форумот, ајде да пробам и јас, со тоа што ќе се обидам подлабоко да навлезам во психата и персоналитетот на еден член од форумот, а тоа е никој друг туку нашата драга Аnne Rice, или Ане Ориз како што знам да ја наречам.
Ако прашам од кај да почнам, знам дека одговорот е од почеток, па немам ништо против, така и да направам.

Прво што можам да кажам е дека според мене многу малку вистински ја познаваат, па со сигурност не можам ни јас да се вбројам во таа мала група, а тоа најверојатно ќе го дознаам после оваа анализа, ако всушост може така да се нарече.

Ане Ориз, е личност која што е релативно млада на возраст, студент на Економски факултет од Скопје, со импресивни резултати, што е секако за пофалба. Но она што ја истакнува ја окарактеризирува и ја прави различна од сите други студенти и личности на таа возраст, плус минус некоја година е што таа е неколку нивоа погоре во поглед на нејзината ментална созреаност. Животот не е само денес, а светот не е само Македонија. Никаде не тече мед и млеко, па зошто овде би било поразлично. Прилично, амбиционзна на професионален план, со надеж и верба за богата кариера во областа на финансиите.

Лично јас ја доживував како што веќе спомнав созреана личност, со изграден, цврст карактер и со свој поглед, кон животот и светот. Стабилна, личност во секој поглед и во секој однос, како на деловено - професионален, така и на неформален т.е. пријателски. Личност за која сите луѓе се еднакви, без разлика на пол, изглед, верска припадност, материјална положба (пред се) и ред, други работи. Верувајте според овие критериуми луѓето кај нејзе се поправедни, отколку пред законот. Единствена поделба прави на веќе познатите добри и лоши луѓе, или да се изразам поинаку на коректни и толерантни и помалку или некоректни и нетолерантни луѓе. Со првите постапува на еден начин, со друѓите на сосема друг ( спротивен ) начин. Некогаш е способна да отиде и до крајност, иако во повеќе случаеви тоа го смета за "испод ниво". Сака дискреција, и верува во неколку луѓе што ја окружуваат, ама кои се тие, само таа си знае. Не поднесува личности кои сакаат да бидат во центар на внимание и кои прават се за да бидат забележани од други. Едноставно ја иритираат шмизлите и фраерчињата што за жал ги има се повеќе во нашето окружување. Ако се нафати да прави, нешто го прави и тоа како треба, а она што мисли дека не може да се направи, не го ни почнува.

Ретко прифаќа сугестии и често работите ги извршува онака како што таа знае ( мисли дека ако не ја изврши самата, работата нема да биде извршена онака како што треба). Убаво, според мене кога би имале само една работа која денес или во блиска иднина треба да ја сработиме. Во спротивен случај... Знае да каже "фала", но не ретко очекува и да го добие. Ако нешто посебно мрази е бирократија.

Колку успеав да доловам од личноста на Anne Rice, во ова мој мошне кратко излагање, ќе знае само таа самата. Откако ова ќе стане видливо за сите најверојатно ќе ми дојдат на памет уште милион работи, од кој некои далеку поважни од напишаните, но што е тука. Повеќе во некоја наредна анализа.
Критика од секаков вид е добредојдена. Поздрав.

 

[Anne.]

Кога веќе на големо се прават психоанализи на членови на форумот, ајде да пробам и јас, со тоа што ќе се обидам подлабоко да навлезам во психата и персоналитетот на еден член од форумот, а тоа е никој друг туку нашата драга Аnne Rice, или Ане Ориз како што знам да ја наречам.
Ако прашам од кај да почнам, знам дека одговорот е од почеток, па немам ништо против, така и да направам.

Најпривин, Ане Ориз би сакала да каже големо фала за издвоеното време.
Ај накратко збор-два

Прво што можам да кажам е дека според мене многу малку вистински ја познаваат, па со сигурност не можам ни јас да се вбројам во таа мала група, а тоа најверојатно ќе го дознаам после оваа анализа, ако всушост може така да се нарече.

Па... може да се каже дека сум прилично затворена личност, која ретко открива работи за себе, па може затоа се добива таков впечаток.

Ане Ориз, е личност која што е релативно млада на возраст, студент на Економски факултет од Скопје, со импресивни резултати, што е секако за пофалба. Но она што ја истакнува ја окарактеризирува и ја прави различна од сите други студенти и личности на таа возраст, плус минус некоја година е што таа е неколку нивоа погоре во поглед на нејзината ментална созреаност. Животот не е само денес, а светот не е само Македонија. Никаде не тече мед и млеко, па зошто овде би било поразлично. Прилично, амбиционзна на професионален план, со надеж и верба за богата кариера во областа на финансиите.

Што убаво ме испофали, ни ја вака не се фалам Ај сериозно, како што кажа-не тече секаде мед и млеко, во таква средина бев па бев и тоа влијаеше побрзо да созреам.

Лично јас ја доживував како што веќе спомнав созреана личност, со изграден, цврст карактер и со свој поглед, кон животот и светот. Стабилна, личност во секој поглед и во секој однос, како на деловено - професионален, така и на неформален т.е. пријателски. Личност за која сите луѓе се еднакви, без разлика на пол, изглед, верска припадност, материјална положба (пред се) и ред, други работи. Верувајте според овие критериуми луѓето кај нејзе се поправедни, отколку пред законот.

Баш така... не ми е важно од кај си, колку пари имаш на сметка, што кола возиш.... се додека си коректен кон мене, секогаш ќе ја имаш мојата почит и можеш да сметаш на мене.

Единствена поделба прави на веќе познатите добри и лоши луѓе, или да се изразам поинаку на коректни и толерантни и помалку или некоректни и нетолерантни луѓе. Со првите постапува на еден начин, со друѓите на сосема друг ( спротивен ) начин. Некогаш е способна да отиде и до крајност, иако во повеќе случаеви тоа го смета за "испод ниво".

Со тие другите... си има начин за справување со нив. Никогаш не навредувам прва, ама ако некој ме навреди-не останувам должна. Јас не сум ништо подоле од некој друг, како што ни друг не е подоле од мене-сите сме луѓе, секој заслужува почит, секој заслужува да биде третиран праведно.

Сака дискреција, и верува во неколку луѓе што ја окружуваат, ама кои се тие, само таа си знае. Не поднесува личности кои сакаат да бидат во центар на внимание и кои прават се за да бидат забележани од други. Едноставно ја иритираат шмизлите и фраерчињата што за жал ги има се повеќе во нашето окружување.

Да... не сакам attention whores, не сакам луѓе што по секоја цена се трудат да привлечат внимание... едноставно не ми е пријатно да сум во нивна околина.

Ако се нафати да прави, нешто го прави и тоа како треба, а она што мисли дека не може да се направи, не го ни почнува.

Па реалист сум, си ги знам можностите, па ако за нешто не ме бива, признавам и воопшто не се ни нафаќам на тоа. За она што ќе го почнам, се посветувам максимално.

Ретко прифаќа сугестии и често работите ги извршува онака како што таа знае ( мисли дека ако не ја изврши самата, работата нема да биде извршена онака како што треба). Убаво, според мене кога би имале само една работа која денес или во блиска иднина треба да ја сработиме. Во спротивен случај... Знае да каже "фала", но не ретко очекува и да го добие. Ако нешто посебно мрази е бирократија.

Епа... не сум баш тимски играч. Сепак, полека научив да верувам во другите, да прифаќам и нивни ставови, пошто нели... не можам да знам се

Колку успеав да доловам од личноста на Anne Rice, во ова мој мошне кратко излагање, ќе знае само таа самата. Откако ова ќе стане видливо за сите најверојатно ќе ми дојдат на памет уште милион работи, од кој некои далеку поважни од напишаните, но што е тука. Повеќе во некоја наредна анализа.
Критика од секаков вид е добредојдена. Поздрав.

Фала уште еднаш... никаде не прочитав нешто што не е типично за мене, ама па ти си еден од ретките што ме знаат и приватно, па може да се рече дека ова е и анализа што најблиску била до она што сум јас.

 

[Вондерфул]

Океј, ова дојде непотребно долго but you asked for it (even though, you didn’t).

gladius. гладиус. Гладиус.​

​

Кај тебе се започнува од детали. Амбициозен си. Премногу. Секогаш сакаш да се подобрувашво секоја област, да знајш се, те интересират многу работи. Она шо си на форум во однос на дискусии си ист и во живо. Сакаш да дебатираш и да завлегуваш во секакви дискусии, за секоја тема имаш мислење и имаш став. Можиш да збораш за се и сешто, од најбесмислено како новиот спот на Лејди Гага (yes, I said it) преку актуелни политички настани до ултра мега научни теми. Ама зато знајш да се замараш и за најмали стиници. Не се обидвај да му докажиш на сите се. Не вреди бе. Мислиш дека се глупи, move on.​

Океј, сите шо те имат барем еднаш видено во живо те знат како that cute little fluffy smiley guy кој едноставно не можиш да го неќиш. Нешто како машка верзија на hot blonde girl with big boobs. И ти то многу добро знајш да го искористиш. Лицемерен си. Можиш да ги убедиш сите дека ги обожаваш, па дури и да ги надвредваш в лице ќе мислат едноставно дека си пресладок. И то го користиш во твоја полза. Ова го забележав уште на почетокот и стварно не знам како никој не можи да го согледа то зад таа твоја огромна насмевка. Дволичен си и ги искористуваш другите за да го добиеш то шо го сакаш. Ама, и ова е големото ама, го прајш то без да бидиш злобен, без да му наштетиш на никој.Едноставно сакаш да си поминиш лесно во животот. Помагаш ко ќе можиш, најважно ко ќе сакаш. Ама и то најчесто го прајш со та цел, да ги придобиеш луѓето. Ги потценваш другите многу. Мислиш и сакаш да покажиш дека си попаметен. И за разлика од поќето случаи каде би се рекло дека то иди од внатрешна несамодоверба, овде ама ич не вервам дека е така. Ти си личност која е премногу сигурна во себе. Зато ги потценваш сите. Самодовербата не ти е лажна и барем за то немаш внатрешни проблеми.


Можеби го имаш сфатено животот премногу сериозно од премногу рано. И зато имаш една маска на 10 годишно детенце и голем дел од времето исклучваш и се однесваш така за да избегаш од тие твој возрасни мисли и од тој свет. Не покажваш емоции, вистински емоции. Ти имаш една особина шо многу ретко ја имам забележано кај некој. Буквално цел живот можи да ти се срушва, ама ти ќе бидиш насмеан и флафи како и секогаш и никој нема ни да се посомнева дека нешто ти се случва. Мора да имаш некој сериозни issues од мал. Мајка ти не те гушкала доволно. А озбилно, твојте биле ептен воздржани и не покажвале емоции. Иако со оглед на то шо си разгален и секогаш мора да го добиеш то шо го сакаш има и друга опција – да претервале со сакањето и да ти дошло преку гла од то и да мислиш дека доволно е другите да те сакат, ти нив не мора. Јас би одела со првата. Шо и да е шо те напрајло ваков да потиснуваш чувства, сега самиот си го прајш животот комплициран. Чоек, исфрли бе нервозата од време на време, земи вреќа и тепај ја ако неќиш да му се дериш на луѓето ама не мојш да живејш со сите тие мисли во себе. Се плашиш дека ако му кажиш на некој отворено шо ти смета ќе изгубиш кај него поени. A slap from reality – не можат сите да те сакат. Како шо твоето сакање можи да биди лажно, така можи и на другите. Пробај да му шлакниш се в лице на некој шо мислиш дека ти е добар другар и види дали ќе се смени нешто. Hint, така се познават оние вистинските. Ама за жал, од тие две опции, да имаш куп луѓе шо ќе ти се смешкаат и не знајш на кој стварно можиш да се потприш и малку луѓе на кој знајш дека можиш да му го довериш животот ама со то и неколку непријатели, ти го одбираш првото. Ризикувај. Она малку шо ќе го добиеш вреди поќе од многуто шо ќе го изгубиш. Ама ти никогаш нема да го напрајш то. Ти треба внимание од сите. Зависен си од другите. А тешко е чоек да ти пристапи. Неретко озбилен муабет го претвораш во мајтап. Биди малце поотворен, прифаќај критики. И уште нешто, ако ти не си целосно искрен,како очекуваш другите да ти верват и да знат дали спаѓаат во она мала група на луѓе на кои му верваш или на оние другите?


Премногу брзо се откажваш од луѓето и си прајш самиот стереотипи. Не ти успеало нешто кај еден, двајца, пет души, сто души, ама то сепак не е доволно за да прајш генерализации. Заради то имаш и trust issues. Има исклучоци. И вреди да се измачиш со миљон луѓе за да стигниш до нив. На моменти мислам дека го имаш сфатено светов и луѓето и знајш шо да прајш, во други сфаќам дека премногу ти влијаат другите во то. Секогаш збораш дека сакаш да го живееш животот по твој правила, дека нема да дозволиш ништо да влијај на твоите одлуки. На пример, за професијата – свесен си дека во Македонија не е то многу просперитетно ама то е то шо го сакаш и не се откажваш, не дозволваш околината на која не можиш ти да влијајш да влијај на тебе. Го прифаќаш она шо не можиш да го смениш ама зато ќе смениш се друго шо можиш за да го постигниш то шо го сакаш. Ама не е баш така како шо се обидваш да мислиш, дека не ти е баш гајле за тоа шо мислат другите. Ти е, и тоа многу. Да, нема да ти влијае то на твојата одлука да го живејш животот како сакаш ама ти е потребно одобрување и разбирање од околината.


Love crap. Ова ми е комплицирано. Како постојано да си наоѓаш рачки. Бараш нешто совршено. И многу внимаваш на ситници. Некој мал детал можи да те напрај да скокаш во облаци или да се депресираш два дена. Многу мислиш и анализираш секоја ситуација. За еден погрешен збор ќе се самоанализираш и ќе напишиш 5 мислење Во врска со љубовта. Гледаш, сепак има дел во тебе шо сака да се истури на нешто, да исфрлиш се то од тебе, да се искажиш. Само шо го прајш на погрешен начин. Кажи му на тој кон кој е наменето то. Ништо нема да ти функционира ако се преправаш дека е се во ред.



Never-ending е ова. Прекинвам тука. Да, се вртам во круг и самата сум контрадикторна, знам. И ова е поќе какодасигоживејшживото од анализа. Deal with it <3

 

[Гладиус]

@Вондерфул

Малку работи не ми одговараат на она што јас го имам како себе за слика и не би ги ни поправал пошо донекаде, во одредени ситуации се има случувано да испаднат онака како што ги имаш опишано.
За делот за генерализацијата: Ми боде очи, ама максимално Она што јас кај себе го гледам во таквите ситуации е само претпазливост, но не и создавање на стереотип дека поради претходно искуство нештото ќе се повтори. Што и да се случува со мене, колку работи и да ми се сменат во животот, никогаш нема да генерализирам од причина што за тоа е потребно искуство кое не може да се стекне во просечен човечки век

За делот со ризиците за откривање на the true friends... Полека, пробувам да ризикувам и до сега некако океј ми иде. Само работата е што преземањето на таков вид на ризик, ме натера малку подрастично да започнам со ризикување во секоја област - како ете на пример the love crap part...

За тоа дека ми е гајле што мислат другите. Гајле ми е доколку се блиски луѓе. Во спротивно, не е дека не би придал значење, меѓутоа ќе биде минимално колку да не помине без ич нешто поврзано со мене))

И на крај:

Го прифаќаш она шо не можиш да го смениш ама зато ќе смениш се друго шо можиш за да го постигниш то шо го сакаш.

Ни сам себе не би се опишал вака добро.

All in all, анализава излезе далеку подобра отколку што ми ја претстави пред да ја постираш. Ветувам дека ќе се потрудам да добиеш една назад, иако сум у hibernate mode периодов

 

[Вондерфул]

Океј, нема до го викаме генерализација, лош избор на зборој Ама то е главно она шо сакав да го кажам. Заради то шо некоја Џ работа не ти успеала со некои луѓе после тешко да можиш да поверваш дека со други можи да ти успеј. И се откажваш. Сеа don't give me the -Нели е малце преголемо искуство да кажиш дека сите машки се исти- crap. Не е во та смисла. Да речиме дека твојата претпазливост се граничи со генерализациите. Не е баш то ама опасно блиску. Е така.

За другите. Без разлика дали ти е "наложено" то заради други Џ причини или не, пак ти влијај околината. И да неќиш да ти е гајле за другите не можиш да живејш слободно без то. Од каде произлегва претходното. Пример има луѓе шо сакат да живеат на малце поинаков начин од останатите. Едната група ќе си најди соодветна околина каде нема да бидат гледани како freaks за да можат нормално да живеат. Другата група е Лејди Гага. (Да омилена ми е) Сфаќаш дека поќето луѓе спаѓат во првата. Е такво гајле.

И за ризиците мило ми е. Ќе биди чоек од тебе