- Член од
- 17 ноември 2014
- Мислења
- 201
- Поени од реакции
- 244
- Возраст
- 46
Власта е криминална, градот од тоа трпи штети урбанистички и економски, за тоа што стално се зборува е мање-више очигледно.
Премногу малку се зборува за
Сега ќе појаснам.
1) Јапонски робот од сто милиони $ ќе се акне во ѕид и престане да функционира, или ќе се најде во друг куршлус од кој ќе престане да функционира. Човечко суштество ќе истрпи стресови многу повеќе. Дури и оној во запоставено гратче македонско. Дури и оние кои се болни или ретардирани, се поефтини од гледна точка на производство и одржување.
Луѓето се генерално поспособни и поефтини од некои од најсофистикуваните технологии, погледајте ги од тој аспект.
Хуманистичко-ренесансен и емотивен поглед настрана, луѓе се извонредно вредни и од ултра-материјалистички аспект.
Во дискусии за економија човечкиот фактор се маргинализира. Тоа е лудост.
Кај нас, само да минеш низ улица, ќе видиш, ми се чини, натпросечен процент на очигледно инвалидизирани лица. Страшно.
Можда една од причините зошто се зборува помалку за народот како огромен капацитет, е што таков фокус би одвел до навредливата тема на одговорност на народот за неговото пропаѓање
2) Луѓето се одговорни за оваа ситуација со самото тоа што главите и натаму им стојат на раменици, што значи имаат некоја сијаличка во свеста да разликуваат добро од зло и да реагираат на она второно.
И реагираат, - така што се придружуваат на злото. Се однесуваат со одсуство на вера ... во било што.
Да тргнеме од општо прифатена / присутна теорија:
Тоа е чест поглед на нашите околности. Тој поглед е и мој, често пати така помислувам. И, имам и искуство на контакти, комуникација и соработка со оние кои важат за
маргинализирани
вредни
вонпартиски
докажани професионалци на нивните полиња,
и тогаш станувам сведок како -
Тие .... токму ТИЕ ги урнисуваат меѓучовечките односи и стандарди на однесување, за
ситен ќар
задоволување импулс на грабање
задоволување лични суети.
Значи теоријата ни е бушна. Во грешка сме. Мораме да се гледаме повнимателно - во огледало.
Тоа важи општо за нас, знатно пошироко од границите на Македонија; во југоисточна Европа да речеме.
А за одговорноста на народот во Охрид специфично:
* Охриѓани многу знаат да се гордеат што биле наследници на голема култура и духовност.
Помалку духовен свет од Охриѓани ретко каде се сретнува.
Скотјани - јас сум од Скопје, знам што зборувам. - се заникаде. И покрај тоа, би рекол и Скотјани имаат нешто повеќе внимание и почит кон апстрактни вредности.
Во одсуство на манири на однесување, Охриѓани се понапредни и од огавното Скотје.
Конкретни случаи:
Ajде, ќе речеш - пензионер, видел сешто, му се смачило од се’, - може тоа е објаснението.
Се чувствуваш како да си во Зона на самракот, во филм каде луѓе се произведуваат вештачки, телесно оформени совршено здраво, а без елементарна социјализација.
Телата се движат, духот умрен.
Мртви души.
Власта ја трпат, тебе те подгазуваат - со нивната безвера.
Кога нешто се бара,. „Ние сме си наши“, „Што!“ А ако се најдеш во невоља, - „Ее!“ „Не знам ТВОЈ проблем. “
Контрапродуктивно и глупо.
Ајде малку да резонираме како еволуциони психолози: Под кои услови такви однесување би можело да даде повеќе корист од штета? Под мали тирани - мали и во сила, и во интелект и морал. Веројатно под мали тирани и се развило.
Прашање: Каква зла сила можела да произведе таков ефект? Прашање право, искрено и отворено.
....
И принц на бел коњ да ја води земјава, као вие мислите да Охрид се развива со такви само-ретардирани граѓани?
Погледајте ја една Италија. Јасно, ја земам за пример зашто е слична на Охрид по извонредно културно и природно богатство, поднебје, а и по општествени околности. Мафијашко општество – исто како Охрид. Со полуписмени, сиромашни и обесправени – исто како Охрид. Голема разлика од Охрид - таму и обесправените луѓе уживаат во културата и природата на нивната земја; шофер во камион слуша опери по цел ден.
Ете тоа е мојот поглед. Мислете што сакате.
Премногу малку се зборува за
1) Штетата која од тоа го трпат луѓето, жителите на Охрид, и
2) Колку тие жители, народ и луѓе се самите кривци за тоа, во еден феномен на колективно историско самоубивање.
2) Колку тие жители, народ и луѓе се самите кривци за тоа, во еден феномен на колективно историско самоубивање.
Сега ќе појаснам.
1) Јапонски робот од сто милиони $ ќе се акне во ѕид и престане да функционира, или ќе се најде во друг куршлус од кој ќе престане да функционира. Човечко суштество ќе истрпи стресови многу повеќе. Дури и оној во запоставено гратче македонско. Дури и оние кои се болни или ретардирани, се поефтини од гледна точка на производство и одржување.
Луѓето се генерално поспособни и поефтини од некои од најсофистикуваните технологии, погледајте ги од тој аспект.
Хуманистичко-ренесансен и емотивен поглед настрана, луѓе се извонредно вредни и од ултра-материјалистички аспект.
Во дискусии за економија човечкиот фактор се маргинализира. Тоа е лудост.
Кај нас, само да минеш низ улица, ќе видиш, ми се чини, натпросечен процент на очигледно инвалидизирани лица. Страшно.
Можда една од причините зошто се зборува помалку за народот како огромен капацитет, е што таков фокус би одвел до навредливата тема на одговорност на народот за неговото пропаѓање
2) Луѓето се одговорни за оваа ситуација со самото тоа што главите и натаму им стојат на раменици, што значи имаат некоја сијаличка во свеста да разликуваат добро од зло и да реагираат на она второно.
И реагираат, - така што се придружуваат на злото. Се однесуваат со одсуство на вера ... во било што.
Да тргнеме од општо прифатена / присутна теорија:
Земјата ја упропастија властите од сите главни партии, и вовлекувачите во власта .... За тоа време, оние вистински вредните, оние докажани и со признанија се присилени да се иселат во странство или животарат на маргините.
Ќе се случи ли, додека сме живи, да оние вистинските луѓе, вредните, докажаните, дојдат на вистинските места?!!
Ќе се случи ли, додека сме живи, да оние вистинските луѓе, вредните, докажаните, дојдат на вистинските места?!!
Тоа е чест поглед на нашите околности. Тој поглед е и мој, често пати така помислувам. И, имам и искуство на контакти, комуникација и соработка со оние кои важат за
маргинализирани
вредни
вонпартиски
докажани професионалци на нивните полиња,
и тогаш станувам сведок како -
Тие .... токму ТИЕ ги урнисуваат меѓучовечките односи и стандарди на однесување, за
ситен ќар
задоволување импулс на грабање
задоволување лични суети.
Значи теоријата ни е бушна. Во грешка сме. Мораме да се гледаме повнимателно - во огледало.
Тоа важи општо за нас, знатно пошироко од границите на Македонија; во југоисточна Европа да речеме.
А за одговорноста на народот во Охрид специфично:
* Охриѓани многу знаат да се гордеат што биле наследници на голема култура и духовност.
Помалку духовен свет од Охриѓани ретко каде се сретнува.
Скотјани - јас сум од Скопје, знам што зборувам. - се заникаде. И покрај тоа, би рекол и Скотјани имаат нешто повеќе внимание и почит кон апстрактни вредности.
Во одсуство на манири на однесување, Охриѓани се понапредни и од огавното Скотје.
Конкретни случаи:
* Имаш сосед во зграда близу до центар, постар човек. Се сретнувате и гледате еден на друг во очи. И тој отвора уста. И ја отвора уште повеќе, и повеќе. Се проѕева. Без да покрие уста.
Ajде, ќе речеш - пензионер, видел сешто, му се смачило од се’, - може тоа е објаснението.
* Гледаш убава млада жена на нејзино работно место. И таа те гледа. Во очи. И - отвора уста... се проѕева, – без да покрие уста.
* Охриѓанец средовечен и убаво дотеран седи пред влез на луксузен хотел. И, зар е можно - прстот му е длабоко пикнат в нос. И те гледа во очи. Прстот му е сеуште во носот, го задржува.
Се чувствуваш како да си во Зона на самракот, во филм каде луѓе се произведуваат вештачки, телесно оформени совршено здраво, а без елементарна социјализација.
Телата се движат, духот умрен.
Мртви души.
Власта ја трпат, тебе те подгазуваат - со нивната безвера.
* Се тргнуваш настрана од тие и таквите. Седнуваш некаде на место кое е за релаксација и никој нема што да ти пречи. И од зад грб некој те прашува „Што правиш?“ „Што ти е тоа?!“ Подигаш поглед. над глава ти застанал седокос човек, со кој нит лук јал нит лук мирисал.
Ај да изоставам име. Човекот е културен работник, присутен на локална телевизија. И односот на тој човек е оваков: „ АЈДЕ! Те прашав! Чу ли?! АЈДЕ кажи. “ - без помисла како можеби пропуштил да каже „Здраво“ „Дали може те прашам,“ и сл.
Ај да изоставам име. Човекот е културен работник, присутен на локална телевизија. И односот на тој човек е оваков: „ АЈДЕ! Те прашав! Чу ли?! АЈДЕ кажи. “ - без помисла како можеби пропуштил да каже „Здраво“ „Дали може те прашам,“ и сл.
Кога нешто се бара,. „Ние сме си наши“, „Што!“ А ако се најдеш во невоља, - „Ее!“ „Не знам ТВОЈ проблем. “
* И покрај сета нивна посетеност против усталени правила на понашање, и сета нивна безбожност, многу Охриѓани имаат сочувано еден табу.
Тој табу се однесува на признавање било каква сопствена грешка.
Ако и за најмало нешто се згреши, наместо да се даде признание & извинување – за да се продолжи дијалогот, човек ќе лаже, ќе менува тема, - ќе се правиме будали - се’, се’ - само да се избегне најбанално признание.
Тој табу се однесува на признавање било каква сопствена грешка.
Ако и за најмало нешто се згреши, наместо да се даде признание & извинување – за да се продолжи дијалогот, човек ќе лаже, ќе менува тема, - ќе се правиме будали - се’, се’ - само да се избегне најбанално признание.
Контрапродуктивно и глупо.
Ајде малку да резонираме како еволуциони психолози: Под кои услови такви однесување би можело да даде повеќе корист од штета? Под мали тирани - мали и во сила, и во интелект и морал. Веројатно под мали тирани и се развило.
* Во град со богата културна историја и извонредна природна околина, жителите се скоро без никаков интерес и за култура и за природа.
Прашање: Каква зла сила можела да произведе таков ефект? Прашање право, искрено и отворено.
....
И принц на бел коњ да ја води земјава, као вие мислите да Охрид се развива со такви само-ретардирани граѓани?
Погледајте ја една Италија. Јасно, ја земам за пример зашто е слична на Охрид по извонредно културно и природно богатство, поднебје, а и по општествени околности. Мафијашко општество – исто како Охрид. Со полуписмени, сиромашни и обесправени – исто како Охрид. Голема разлика од Охрид - таму и обесправените луѓе уживаат во културата и природата на нивната земја; шофер во камион слуша опери по цел ден.
Ете тоа е мојот поглед. Мислете што сакате.
