Буда проповедал во некое село. Се собрале многу луѓе
- сосема малку трагачи, многу повеќе љубопитници. До-
шол Буда: се собрале да го видат и да го слушаат - но, не
искрено. Кога Буда ќе кажел нешто, сите ракоплескале, но
тој многу се натажил и престанал да зборува. Ананда, не-
говиот ученик, го прашал: „Зошто престана да зборуваш и
зошто се натажи?". Буда му одговорил: „Сигурно сум ре-
кол нешто погрешно, како инаку би можеле овие луѓе да
ракоплескаат? Мора да сум рекол нешто неточно - зашто
овие погрешни луѓе не можат да ја разберат вистината.
Нивното ракоплескање покажува дека ме разбрале. Сигур-
но јас сум згрешил некаде, инаку, како би можеле тие да
разберат?".
Велат дека Буда рекол, да се бара почитување од лич-
ности кои се речиси целосно несвесни, е исто како да се ба-
ра почит од камења, дури и тоа е подобро. Вашиот опште-
ствен идентитет мора да се загуби, сте биле познат како
духовен човек и ако ја откриете својата стварност, луѓето
ќе знаат дека сте ист како нив, дури и полош. Истрпете го
тоа! Тоа е цената која мора да се плати.
И запомнете: само губењето на илузиите може да ве
подготви за следниот чекор. Всушност, ако целосно сте ги
загубиле илузиите кон животот што сте го воделе и кон
она какви што сте биле, сте поминале речиси половина од
патот. Ако човекот може лажните работи да ги препознае
како лажни, го достигнал увидувањето и сега е подготвен
да ја спознае вистината како вистина. Првиот чекор е да се
препознае лажното како лажно. Тогаш и вториот чекор
автоматски станува возможен. Да се спознае вистината ка-
ко вистина. Вистината не може директно да се спознае.
Прво мора да знаете што е невистина, зашто вие во неа се
наоѓате. А патувањето можете да го започнете само од ме-
стото каде што сте. Барајте, набљудувајте ги вашите пре-
правања и отфрлете ги. Таков би требало да биде чесниот,
вистинољубивиот, автентичниот човек - искрен кон себе-
си. Каква и да е цената, платете ја, мора да се плати. Ако
не сте сакале, добро спознајте дека не сте сакале. И каже-
те му на својот љубовник или на „саканата" личност дека
никогаш не сте сакале, дека вашата љубов била само еден
префииет процес на експлоатација, дека вашата љубов не
била ништо друго освен трик, дипломатски трик за да до-
минирате, дека вашата љубов не била ништо друго освен
фасада за вашите сексуални желби, дека вашата љубов не
била ништо друго освен амбиција на вашето его. Откријте
што е и кажете си го тоа себеси, но кажете им го тоа и на
другите.
Таков би требало да биде санвасинот: да ги отфрли си-
те илузии, да остане искрен кон своето битие, какво и да е
тоа. Тогаш, ненадејно, многу работи за вас стануваат воз-
можни. Кога еднаш ќе бидете откриени, вистината е от-
криена, зашто вистината никогаш не била прекриена со
превез.
Погледнете го овој настан.
Еден човек дошол кај Бајазид...
Бајазид од Бистам е еден од најголемите суфи-мајсто-
ри...
Човекот дошол кај него и му рекол дека постел и се
молел триесет години, а се уште воопшто не се прибли-
жил до разбирањето на Бога.
Човекот имал погрешен став уште од почетокот. Си-
гурно бил мошне пресметлив и итар човек, инаку како мо-
жете да ги броите миговите на љубов и на молитва? Како
можете да кажете: „Се молев триесет години?". Таа калку-
лација покажува ум на деловен човек. Триесет години - тој
пресметува. Сигурно бил овоземен човек: алчен, пресмет-
лив. Отишол во друг свет, но неговиот став останал непро-
менет: „Постев толку и толку денови, кажав толку и толку
молитви - а ништо не се случи!".
Всушност, ако знаете што е молитва, резултатот не е
важен. Молитвата само по себе е резултат. Вредноста е
внатрешна, се молите и тоа е доволно, зашто молитвата е
радост, молитвата е екстаза. Доволна е сама по себе и ни-
што повеќе не е потребно. Но, ако не се молите вистински,
тогаш вие чекате некаков резултат. Тогаш молитвата ста-
нува средство за постигнување на нешто - разбирање на
Господа, реализација на Господа или нешто друго. Но, мо-
120
Пашош до срцешо
литвата не може никогаш да стане средство за постигнува-
ње на „нешто". Самата молитва е тоа „нешто". Се што е
убаво - љубовта, молитвата, медитацијата - сето тоа си е
цел самото за себе, а не средство за постигнување на не-
што друго. Ако ги преобразите во средство, сте ја пропуш-
тиле суштината. Уживајте во нив!
Како наутро кога одите на прошетка - сонцето излегу-
ва, новиот ден се раѓа и животот повторно воскреснува.
Животот секогаш е готовина, а не обврзница, ништо не
ви ветува во иднината. Животот е како парите во готово,
кеш - веднаш, овде и сега ви го дава она што може да ви го
даде. Среќни сте, пеете и играте - правите ли тогаш прес-
метки? Водите ли дневник во кој велите: „Триесет години
играв и пеев, а се уште не ја сфаќам суштината на Бога"?
--- надополнето ---
http://www.4shared.com/file/Fkukzc1L/___.htm
Ошо, Патот до срцето