Не сакам да ја изгубам мајка ми

  • Креатор на темата Креатор на темата darida
  • Време на започнување Време на започнување
Член од
12 февруари 2011
Мислења
11
Поени од реакции
0
темава можеби на многумина ќе ви е чудна,но јас морав да ја отворам
проблемот е :
мајка ми имаше вода на плуќата и половина година имаше преседено во болница. Беше на степен пред умирање. Тоа беше пред 4-5години,но никогаш повторно таа не отиде на лекар за да ги прави потребните анализи. И беше страв,а и на некој начин ја сфаќам
Сега,дојде до степонот на кој се наоѓаше и порано .. а можеби и на полош степен стигна.
Отиде и ги направи сите потребни прегледи и што се не и пронајдоа,уште рак или леукемија да и кажаа дека има НЕ ДАЈ БОЖЕ
вака:
левиот бубрег и е спуштен под нормалата,а и двата и се полни со цисти
јајниците и се оштетени, а и во внатрешноста има некое топче кое кога би пукнало би можело да предизвика крварење.
Во главата и пронашле некои жили кои се во големина на показелецот и се зголемуваат со нервоза ( поради ова се чустувам и јас виновно бидејќи знам дека ја имам честопати изнервирано )
јас сум само средношколка а мајка ми е млада жена.. има само 39години.
незнам да ви објаснам убаво,бидејќи некои работи таа ми ги нема кажано и ги крие од мене..
објаснив како знаев и умеев
а сега барем совет од вас .. што да правам за да помогнам?
се чустувам уништено, не би знаела што ќе правам ако не дај боже ја изгубам ..
можеби мојава тема ќе ја прочита и некој лекар,па ќе ми даде и стручно мислење..
едноставно,секој совет добро ќе ми дојде .
ве молам коментирајте,
бидејќи секој што ја сака својата мајка ќе ме сфати зошто го правам ова.
благодарам однапред
 
се чустувам и јас виновно бидејќи знам дека ја имам честопати изнервирано )


:nenene::nenene::nenene:Несмееш да се окривуваш за ова во никој случај.Понекогаш кога сме беспомошни да помогнеме на некого ни доаѓаат некои идеи дека можеби на некој начин и ние сме довеле да дојде ситуацијата до тој степен но го прочитав твојот пост и не смееш да се окривуваш себе си зашто ти си најмалку крива овде.Многу е тешко да седиш од страна и да гледаш а да неможеш да му помогнеш на некој што толку многу го сакаш и за кого животот би го дал/а ама во оваа ситуација ти и неможеш многу да ги смениш работите.Покажи и само колку ја сакаш и биди со неа во тешките моменти зашто и во среќа и во болка љубовта и поддршката од најблиските е многу битна и може да ја смири барем малце.Тоа нема да ја смени нејзината здраствена состојба ама ке и биде важно да ве види барем како позитивно размислувате.Во овој момент само докторите и бог можат да помогнат и кој и да го прочита твојот пост не верувам дека некој ке помогне но доколку има некој лек и доколку може некако да се излечи со некаква операција биди сигурна дека има хумани луѓе на форумот и надвор од него па ке помогнеме како луѓе кој колку може но ништо повеќе од тоа неможеме да направиме.Не помагам со ова ништо ама те молам послушај ме и немој да се обвинуваш самата зошто ние не можеме да ја промените судбината.Обичните караници се дел од животот и како што има време за смеење и радост така мора да има и за тага и за болка и сите тие работи поминуваат и не смееме да се обвинуваме за тоа.Не вреди да размислуваш така сега, зашто ако нешто можеш ти на направиш од овој момент тоа е да бидеш со неа и да и бидеш поддршка и да и покажеш многу љубов.Другото е божја работа и на лекарите се разбира...
 
:nenene::nenene::nenene:Несмееш да се окривуваш за ова во никој случај.Понекогаш кога сме беспомошни да помогнеме на некого ни доаѓаат некои идеи дека можеби на некој начин и ние сме довеле да дојде ситуацијата до тој степен но го прочитав твојот пост и не смееш да се окривуваш себе си зашто ти си најмалку крива овде.Многу е тешко да седиш од страна и да гледаш а да неможеш да му помогнеш на некој што толку многу го сакаш и за кого животот би го дал/а ама во оваа ситуација ти и неможеш многу да ги смениш работите.Покажи и само колку ја сакаш и биди со неа во тешките моменти зашто и во среќа и во болка љубовта и поддршката од најблиските е многу битна и може да ја смири барем малце.Тоа нема да ја смени нејзината здраствена состојба ама ке и биде важно да ве види барем како позитивно размислувате.Во овој момент само докторите и бог можат да помогнат и кој и да го прочита твојот пост не верувам дека некој ке помогне но доколку има некој лек и доколку може некако да се излечи со некаква операција биди сигурна дека има хумани луѓе на форумот и надвор од него па ке помогнеме како луѓе кој колку може но ништо повеќе од тоа неможеме да направиме.Не помагам со ова ништо ама те молам послушај ме и немој да се обвинуваш самата зошто ние не можеме да ја промените судбината.Обичните караници се дел од животот и како што има време за смеење и радост така мора да има и за тага и за болка и сите тие работи поминуваат и не смееме да се обвинуваме за тоа.Не вреди да размислуваш така сега, зашто ако нешто можеш ти на направиш од овој момент тоа е да бидеш со неа и да и бидеш поддршка и да и покажеш многу љубов.Другото е божја работа и на лекарите се разбира...

убаво кажано,на некој начин..и самата го знам тоа. Но премногу е тешко да ја гледаш својата сопствена мајка како од ден на ден пропаѓа
нејзините збориви: еден ден можеби и ќе ти умрам.. и те како ме заболеа, незнам како да ја објаснам ситуацијава..едноставно,секам да си ги искажам маките и бареем да пронајдам некој овде што ќе ме сослуша..ќе ми каже нешто.
се надавам полесно дека ќе ми е..затоа го правам ова :/
 
убаво кажано,на некој начин..и самата го знам тоа. Но премногу е тешко да ја гледаш својата сопствена мајка како од ден на ден пропаѓа
нејзините збориви: еден ден можеби и ќе ти умрам.. и те како ме заболеа, незнам како да ја објаснам ситуацијава..едноставно,секам да си ги искажам маките и бареем да пронајдам некој овде што ќе ме сослуша..ќе ми каже нешто.
се надавам полесно дека ќе ми е..затоа го правам ова :/
Кажи си се што ти лежи да душата доколку ти е полесно преку тастатура.Никој овде нема да лоши намери и ако може некој ке ти помогне и ке те посоветува ке го направи тоа на најдобар можен начин.За жал тоа е она што можеме да го направиме за тебе во моментов.Судбината е во рацете на бог, но има работи за кои само меѓу себе можеме да си помогнеме.Бог нема да дојде да не гушне и да не ислуша кога ке ни треба тоа, но затоа не сме сами на земјата и не има многу и за тие работи секогаш и во секое време можеме да си помагаме.Понекогаш дури и кога се ни е јасно и кога знаеме што можеме и што треба да направиме потребно е некој трет да ни го каже тоа и да не охрабри.Немој да се срамиш и ако ти е полесно вака пишувај, немора да постираш на кајгана пиувај каде ке ти дојде и бриши после ако сакаш тагата не смее да остане во тебе и мораш да размислуваш за утре секогаш.Сега или за 30-50 години родителите наши ке си отидат.Сите си одат и никој не останува вечно на земјата но не смееме да мислиме на тој момент зашто ке го пропуштиме животот а тој е на средината.Тоа е битното и тоа е она за кое се раѓаме.Да живееме..Искрено се надевам дека ке и биде подобро на мајка ти, колку и да е тешко мораш да веруваш и немој да губиш верба никогаш зашто луѓе се ваделе и од потешки ситуации и успевале да се вратат во живот дури и подобро од порано, но немој ни да се разочаруваш ако не се случи тоа зашто секое лошо за добро е како што пее владо јаневски.Кога ке ни се затвори некоја врата се отвораат две нови бидејки животот како што зема така и дава.
 
Кажи си се што ти лежи да душата доколку ти е полесно преку тастатура.Никој овде нема да лоши намери и ако може некој ке ти помогне и ке те посоветува ке го направи тоа на најдобар можен начин.За жал тоа е она што можеме да го направиме за тебе во моментов.Судбината е во рацете на бог, но има работи за кои само меѓу себе можеме да си помогнеме.Бог нема да дојде да не гушне и да не ислуша кога ке ни треба тоа, но затоа не сме сами на земјата и не има многу и за тие работи секогаш и во секое време можеме да си помагаме.Понекогаш дури и кога се ни е јасно и кога знаеме што можеме и што треба да направиме потребно е некој трет да ни го каже тоа и да не охрабри.Немој да се срамиш и ако ти е полесно вака пишувај, немора да постираш на кајгана пиувај каде ке ти дојде и бриши после ако сакаш тагата не смее да остане во тебе и мораш да размислуваш за утре секогаш.Сега или за 30-50 години родителите наши ке си отидат.Сите си одат и никој не останува вечно на земјата но не смееме да мислиме на тој момент зашто ке го пропуштиме животот а тој е на средината.Тоа е битното и тоа е она за кое се раѓаме.Да живееме..Искрено се надевам дека ке и биде подобро на мајка ти, колку и да е тешко мораш да веруваш и немој да губиш верба никогаш зашто луѓе се ваделе и од потешки ситуации и успевале да се вратат во живот дури и подобро од порано, но немој ни да се разочаруваш ако не се случи тоа зашто секое лошо за добро е како што пее владо јаневски.Кога ке ни се затвори некоја врата се отвораат две нови бидејки животот како што зема така и дава.

тоа е тоа што ми треба во моментот.
само да пишувам,да пишувам..да ги штракам буквите на тастатурата и да испишам се што ми лежи на срцето. благодарам многу за зборовите,го ценам ова,навистина ..
сепак,не ја знам твојата возраст..но ја сам средношколка и не би можела да поднесам загуба,на овие години највеќе од се што ми треба,тоа е МАЈКА
 
Олесни си ја душата пред мајка ти кажи и се што ти лега на срцето, во случај да ја изгубиш (не дај боже) нема толку да ти е тешко...
 
Олесни си ја душата пред мајка ти кажи и се што ти лега на срцето, во случај да ја изгубиш (не дај боже) нема толку да ти е тешко...

имаме зборувано со мајка ми на оваа тема, и неможеш ни да замислиш колку беше тешка таа ситуација.. до сега сеуште се немам соочено со толку тешки и потресни зборови, но како ми вели таа : не дозволи другите да градат споменик на среќа на нашава несреќа.
секако дека ќе ја послушам,
највеќе од се..не би сакала да паднам во депресија и таа да ме гледа таква,
мислам дека со тоа ќе направам да се чуствува виновно..а јас едноставно сакам таа да е среќна,без разлика на нејзините болести
 
тоа е тоа што ми треба во моментот.
само да пишувам,да пишувам..да ги штракам буквите на тастатурата и да испишам се што ми лежи на срцето. благодарам многу за зборовите,го ценам ова,навистина ..
сепак,не ја знам твојата возраст..но ја сам средношколка и не би можела да поднесам загуба,на овие години највеќе од се што ми треба,тоа е МАЈКА

Мајките ни требаат во секој период од животот.Девојче си и средна школа и навистина мајакта ти треба тука највеќе но ако не друго барем биди добро девојче и направи ја мама да биде горда на тебе.Луѓе доаѓаат си си одат од нашите животи постојано.Сепак родителите се оние кои не подржуваат во се и секогаш се тука за нас и нависитна е тешка помислата да изгубиш еден родител и незнаеш што после посебно на оваа возраст-никој неможе да ги замени нив и нивната улога.Но и ние како нивни деца имаме многу важна улога во нивните животи.Тебе ти е тешко но помисли дека таа е онаа на која и е најтешко сега во моментов.И таа мисли на тебе како што и ти мислиш на неа сега но таа за жал ја нема тастатурата и да напише се што и лежи на душата и да се ослободи од товарот.Таа те има тебе и затоа е многу битно да бидеш со неа во овие моменти и да и дадеш шанса да биде со тебе и да ти каже што нејзе и лежи на душата.Тешко е да слушаш човек кој се наоѓа во таква состојба верувај ми знам, не по родители мои но сепак сум бил и сум слушал и не е лесно но тие зборови излегуваат од нивната душа и не е фер да ги запреме и да не им дозволиме да го кажат тоа.Колку и да ти е тешко биди со неа и ислушај ја ке го цени тоа и ке и олесни многу.Така најмногу ке и помогнеш
 
убаво кажано,на некој начин..и самата го знам тоа. Но премногу е тешко да ја гледаш својата сопствена мајка како од ден на ден пропаѓа
нејзините збориви: еден ден можеби и ќе ти умрам.. и те како ме заболеа, незнам како да ја објаснам ситуацијава..едноставно,секам да си ги искажам маките и бареем да пронајдам некој овде што ќе ме сослуша..ќе ми каже нешто.
се надавам полесно дека ќе ми е..затоа го правам ова :/

Ова е нејзина вина. Сака да ја сожалувате, сака да се излечи и се живее,ама кармички све се враќа. Нејзина вина, е особено што ти си во ваква состојба очајно сакаш да се излечи. Мајка ти сака да скрене поеќе внимание него ли што е болна па автосугестивно саматаси прави да е болна толку. Ти вика “Еден ден можеби ќе ти умрам“ не знае како да привлече внимание па ајде со умирачка ќе се вадиме а знае дека секое дете си ја сака мајка му ама ете таја да привлечи поеќе внимание тоа ти го вели што највеќе те боли. Јас ич не ја оправдувам жената оти чоек што е на умирање не ти го вика тоа туку ти вели се најубаво и ти вели дека ќе живее уште 100 години за да не се замараш, а тебе мајка ти ти прави што? Те уништува внатрешно едноставно не ти дава позитивна енергија а не сфаќа дека и сама се уништува со тоа зборување. Лоша работа.
Мој совет- Сите ќе умрат една ноќ. Никој не останал да живее вечно, но сепак не обрнувај внимание на човек кој ти вика да му обрнеш внимание со зборовите “ќе ти умрам сакај ме“.
Едностравно биди таа што си не и ја влошувај ситуацијата, биди смирена по скромна со неа, но сепак глеадај си го и животот. Не вреди да пропадниш заради нечија смрт. Сите тоа го дочекуваме еден ден, родителите не раѓаат па еден ден ги закопуваме.
Природна работа е тоа, едноставно живеј го животот полни се со позитивна енергија и не мисли на лоши работи. Тоа е клучот на успехот.
 
темава можеби на многумина ќе ви е чудна,но јас морав да ја отворам
проблемот е :
мајка ми имаше вода на плуќата и половина година имаше преседено во болница. Беше на степен пред умирање. Тоа беше пред 4-5години,но никогаш повторно таа не отиде на лекар за да ги прави потребните анализи. И беше страв,а и на некој начин ја сфаќам
Сега,дојде до степонот на кој се наоѓаше и порано .. а можеби и на полош степен стигна.
Отиде и ги направи сите потребни прегледи и што се не и пронајдоа,уште рак или леукемија да и кажаа дека има НЕ ДАЈ БОЖЕ
вака:
левиот бубрег и е спуштен под нормалата,а и двата и се полни со цисти
јајниците и се оштетени, а и во внатрешноста има некое топче кое кога би пукнало би можело да предизвика крварење.
Во главата и пронашле некои жили кои се во големина на показелецот и се зголемуваат со нервоза ( поради ова се чустувам и јас виновно бидејќи знам дека ја имам честопати изнервирано )
јас сум само средношколка а мајка ми е млада жена.. има само 39години.
незнам да ви објаснам убаво,бидејќи некои работи таа ми ги нема кажано и ги крие од мене..
објаснив како знаев и умеев
а сега барем совет од вас .. што да правам за да помогнам?
се чустувам уништено, не би знаела што ќе правам ако не дај боже ја изгубам ..
можеби мојава тема ќе ја прочита и некој лекар,па ќе ми даде и стручно мислење..
едноставно,секој совет добро ќе ми дојде .
ве молам коментирајте,
бидејќи секој што ја сака својата мајка ќе ме сфати зошто го правам ова.
благодарам однапред

И било страв? Затоа не отишла? Луѓе бидете бе редовни на контроли и кога ќе ви речат лекарите ТОГАШ одете ако сакате терапиите да вродат со плод а не вака, не идеме па потоа лекарот е крив.
И зошто си пишала дека ја сфаќаш? Си требало да ја седнеш во кола и ти да ја однесеш, со здравје нема играње.

--- надополнето ---

Сега, правете тоа што ќе ви кажат докторите, и автосугестијата е најважна, нека не запаѓа во депресии и нека оди на советување ако има проблеми со тоа, друго нема.
 
И било страв? Затоа не отишла? Луѓе бидете бе редовни на контроли и кога ќе ви речат лекарите ТОГАШ одете ако сакате терапиите да вродат со плод а не вака, не идеме па потоа лекарот е крив.
И зошто си пишала дека ја сфаќаш? Си требало да ја седнеш во кола и ти да ја однесеш, со здравје нема играње.

--- надополнето ---

Сега, правете тоа што ќе ви кажат докторите, и автосугестијата е најважна, нека не запаѓа во депресии и нека оди на советување ако има проблеми со тоа, друго нема.
ја сфаќам,бидејќи периодот во кој таа беше во болница.. беше еден од најтешките во нејзиниот живот.
лекарите,не сакам да ги кривам...но се однесуваа како да е сеедно,
легаше во болница половина година,а тие секојдневно и ја вадеа водата од плуќата..а таа пропаѓаше и пропаѓаше.
таму гледаше како умираат луѓе баш поради таа вода и неодговрноста на лекарите..
по некое време,одкако водата и беше извадена незнам тамо за колку посто.. таа сама си бареше дозвола да си оди дома,
животот за таа пола година ја направи друга личност,
има претрпено многу трауми во животот.
и не верувам во тоа дека таа сака да ја сожолуваме..
едноставно ситуацијата беше таква што таа ги кажа тие зборови,
во нашето семејсто гледаме повеќе денот да ни е исполнет со смеа..
кога ќе си кажеме вакви зборови и кога ќе плачеме - тогаш ситуацијата е навистина тешка
 
ја сфаќам,бидејќи периодот во кој таа беше во болница.. беше еден од најтешките во нејзиниот живот.
лекарите,не сакам да ги кривам...но се однесуваа како да е сеедно,
легаше во болница половина година,а тие секојдневно и ја вадеа водата од плуќата..а таа пропаѓаше и пропаѓаше.
таму гледаше како умираат луѓе баш поради таа вода и неодговрноста на лекарите..
по некое време,одкако водата и беше извадена незнам тамо за колку посто.. таа сама си бареше дозвола да си оди дома,
животот за таа пола година ја направи друга личност,
има претрпено многу трауми во животот.
и не верувам во тоа дека таа сака да ја сожолуваме..
едноставно ситуацијата беше таква што таа ги кажа тие зборови,
во нашето семејсто гледаме повеќе денот да ни е исполнет со смеа..
кога ќе си кажеме вакви зборови и кога ќе плачеме - тогаш ситуацијата е навистина тешка

Обратете се на психијатар и побарајте помош. Не е ова зафрканција ниту па нешто срамно, не живејте во оквир на стереотипи. Автосугестијата и те како помага кај пациенти полесно да пребродуваат болести, значи од вистински склучки ти кажувам. Но кај мајка ти таа е сведена на нула како што можам да си претпоставам, затоа мој совет е да побараш помош. Лошото расположение ќе ја дотепа. Ама ти погоре кажа дека од водата на плуќата се излечила па потоа кога требала да оди на терапија пак не отишла, но сепак и помогнало. Се запазуваат термини кога да се оди на терапија, без разлика како се понашале лекарите, ако и помогнало и помогнало, јасно е дека подобро здравство не можеме да добиеме.
 
Обратете се на психијатар и побарајте помош. Не е ова зафрканција ниту па нешто срамно, не живејте во оквир на стереотипи. Автосугестијата и те како помага кај пациенти полесно да пребродуваат болести, значи од вистински склучки ти кажувам. Но кај мајка ти таа е сведена на нула како што можам да си претпоставам, затоа мој совет е да побараш помош. Лошото расположение ќе ја дотепа. Ама ти погоре кажа дека од водата на плуќата се излечила па потоа кога требала да оди на терапија пак не отишла, но сепак и помогналн. Се запазуваат термини кога да се оди на терапија.
да,сега ја нема таа вода на плуќа..но затоа се појавиле милион други работи кои ги има предизвикано истата таа вода.
за психијатар,и добра е идејата... благодарам за тоа
 
Мој совет е да не дозволуваш мајка ти да се почувствува дека ја сожалуваш. Тоа би ја обесхрабрило и нема да се бори за да и биде подобро. Во овој и периодот што претстои ќе и треба стабилна личност покрај неа, некој што ќе ја храбри и од која ќе црпе сила за да го победи злото што ја снашло. Биди покрај неа, храбри ја и давај и верба! Биди и мотив да го продолжи животот! Друго што е важно, никогаш немој да се обвинуваш себеси. Го правиш тоа зошто не можеш да најдеш начин да и помогнеш. И нормално е да не можеш ти да ја излекуваш, ја нема секој таа дарба... Јас се надевам дека во брзо време ќе биде се во ред! :smir:
 
Добро дечки, темата ипак е за здравје, а не за психологија.
Ако можете нешто да помогнете на девојчето на здравствен план помогнете и,ако не, не се правете тука психолози зашто животот не е како на РАМБО филм, да се најдете у таква ситуација сигурно не е лесно.
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom