Ipsissimus
P.I.
Религиите како што се Јудеизмот, Христијанството и Исламот, своите вредности ги темелат на две основни критериуми кој се сметаат за неприкосновени и апсолутни.
Тие два критериуми се моралот, и безусловната покорност кон врховниот авторитет дефиниран како "бог" кај овие религии.
Фанатичноста оди до таму, што дури и казнувањето со смрт не е исклучено за непочитување на правило или закон кој се темели на овие вредности.
Но дали моралот како социолошка појава е "божја" или човечка творба? Религиозните без исклучок ќе речат дека е божја, но тогаш зошто мора да се учи? Зошто сите луѓе немаат ист морал? Зошто на семоќно и сезнајно битие му е потребна книга, за да им го "испорача" моралот на луѓето? Зошто едноставно не ги создал со вграден - идентичен морал?
Мојот заклучок е дека моралот не е никаква божја творба, туку културолошка последица.
Што е со другиот критериум - безусловната покорност кон авторитетот бог?
Врз овој втор "столб" на кој стојат религиските вредности, се темелат принципите за добро и зло, праведност и неправедност. Или со други зборови, за праведно се смета само она кое е наложено и заповедано од овој врховен авторитет. Но проблемот е што во тие наложени правила, се забрануваат и дел од основните човечки особини (особини што ги имаат сите луѓе, без исклучок). Зошто овој врховен авторитет не создал со тие особини воопшто ако сега ни ги забранува? Ако не бил способен да предвиди што можат да сторат тие особини, тогаш зошто да го сметаме тоа битие за совршено? Дали некој што е совршен го казнува или уништува тоа што го создал?! Тогаш како може да биде совршен? И со кое право некој им се наметнува на луѓето како господар? Дали јас или било кој друг човек напиша молба да биде создаден? Тогаш со кое право е приморан да има господар?
Почитта се заслужува, не се наметнува со закон или заповед! Ако луѓето го знаат тоа, како совршено битие не би го знаело?
За секој со просечна интелегенција и слободоумност, и повеќе е од јасно дека семоќното, сезнајното и сеприсутното битие познато како бог, во овие религии е само бледа слика на човечката суета и глад за моќ и контрола. Човечка креација која му наметнува грижа на совест на човештвото со милениуми и која ги користи стравот и надежта како главно оружје да опстои врз грбот на патетичноста и лицемерието.
Што мислите вие?
Тие два критериуми се моралот, и безусловната покорност кон врховниот авторитет дефиниран како "бог" кај овие религии.
Фанатичноста оди до таму, што дури и казнувањето со смрт не е исклучено за непочитување на правило или закон кој се темели на овие вредности.
Но дали моралот како социолошка појава е "божја" или човечка творба? Религиозните без исклучок ќе речат дека е божја, но тогаш зошто мора да се учи? Зошто сите луѓе немаат ист морал? Зошто на семоќно и сезнајно битие му е потребна книга, за да им го "испорача" моралот на луѓето? Зошто едноставно не ги создал со вграден - идентичен морал?
Мојот заклучок е дека моралот не е никаква божја творба, туку културолошка последица.
Што е со другиот критериум - безусловната покорност кон авторитетот бог?
Врз овој втор "столб" на кој стојат религиските вредности, се темелат принципите за добро и зло, праведност и неправедност. Или со други зборови, за праведно се смета само она кое е наложено и заповедано од овој врховен авторитет. Но проблемот е што во тие наложени правила, се забрануваат и дел од основните човечки особини (особини што ги имаат сите луѓе, без исклучок). Зошто овој врховен авторитет не создал со тие особини воопшто ако сега ни ги забранува? Ако не бил способен да предвиди што можат да сторат тие особини, тогаш зошто да го сметаме тоа битие за совршено? Дали некој што е совршен го казнува или уништува тоа што го создал?! Тогаш како може да биде совршен? И со кое право некој им се наметнува на луѓето како господар? Дали јас или било кој друг човек напиша молба да биде создаден? Тогаш со кое право е приморан да има господар?
Почитта се заслужува, не се наметнува со закон или заповед! Ако луѓето го знаат тоа, како совршено битие не би го знаело?
За секој со просечна интелегенција и слободоумност, и повеќе е од јасно дека семоќното, сезнајното и сеприсутното битие познато како бог, во овие религии е само бледа слика на човечката суета и глад за моќ и контрола. Човечка креација која му наметнува грижа на совест на човештвото со милениуми и која ги користи стравот и надежта како главно оружје да опстои врз грбот на патетичноста и лицемерието.
Што мислите вие?