- Член од
- 1 јули 2012
- Мислења
- 21
- Поени од реакции
- 16
На патот кој ги поврзува градовите Гостивар и Дебар,во живописниот предел на долината на реката Радика,близу Дебарското езеро манастирскиот комплекс познат под името Бигорски манастир.
Со сета убавина,пред него се прсотира планината Кораб,а во негова непосредна близина се наоѓаат малореканските села од каде потекнуваат најдобрите и набројните градители,зографи и копаничари на 19 век во Македонија.
Културното и духовно влијание на Бигорскиот манастир зафаќа поголем дел од територијата на Македонија и дел од Албанија (Елбасан), каде се наоѓале манастирски метоси (имоти).
Црквата односно манастирот е посветен на Претечата,Св.Јован Крстител,последниот библиски лик кој ги поврсува Стариот и Новиот завет.
Податоците за основање на манастирот датираат уште во 1020 година каде се врежани на Бигоскиот споменик од 1833 година,составен од игуменот Арсение,на записот на старата икона посветена на Св.Јован Крстител и брз ликовнниот иконостас на овој светец.
Според верувањето на монасите од минатиот век,манастирот бил подигнат од страна на монахот Јован,последнот поглавар на охридската црква во Самоуловата држава.Тој го подигнал манастирот на местото каде според легендата се сметало дека се појавила чудотворна икона на Св.Јован Претеча.
Самото присуство на оваа доволно прославена личност,дебарскиот монах Јован,која меѓу другото се споменува и е опишано во Грамовите на византискиот цар Василие од 12 век,само дополнително јазголемува вредноста и самопотврдувањето на Бигорскиот манастир во историски и духовек контекст.
Според други подоцнежни поменици и други пишани извори овој пресветен манастир се поврзува и со легендите,како на пример името на познатиот македонски властелин Волкашин,како и најпознатиот јунак во македонската историја Крале Марко и неговиот брат Андреаш (двајцата синови на Волкашин),
од кој особено вториот од нив имал свои имоти и поседи на овие простори.
За време на туркократијата,почнувајќи од 14 век па до 19 век,манастирот Св.Јован Бигорски станал еден од најпознатите духовни центри во Македонија,со својот скрипториум и библиотека,каде се негувале словенската писменост и култура.
Со сета убавина,пред него се прсотира планината Кораб,а во негова непосредна близина се наоѓаат малореканските села од каде потекнуваат најдобрите и набројните градители,зографи и копаничари на 19 век во Македонија.
Културното и духовно влијание на Бигорскиот манастир зафаќа поголем дел од територијата на Македонија и дел од Албанија (Елбасан), каде се наоѓале манастирски метоси (имоти).
Црквата односно манастирот е посветен на Претечата,Св.Јован Крстител,последниот библиски лик кој ги поврсува Стариот и Новиот завет.
Податоците за основање на манастирот датираат уште во 1020 година каде се врежани на Бигоскиот споменик од 1833 година,составен од игуменот Арсение,на записот на старата икона посветена на Св.Јован Крстител и брз ликовнниот иконостас на овој светец.
Според верувањето на монасите од минатиот век,манастирот бил подигнат од страна на монахот Јован,последнот поглавар на охридската црква во Самоуловата држава.Тој го подигнал манастирот на местото каде според легендата се сметало дека се појавила чудотворна икона на Св.Јован Претеча.
Самото присуство на оваа доволно прославена личност,дебарскиот монах Јован,која меѓу другото се споменува и е опишано во Грамовите на византискиот цар Василие од 12 век,само дополнително јазголемува вредноста и самопотврдувањето на Бигорскиот манастир во историски и духовек контекст.
Според други подоцнежни поменици и други пишани извори овој пресветен манастир се поврзува и со легендите,како на пример името на познатиот македонски властелин Волкашин,како и најпознатиот јунак во македонската историја Крале Марко и неговиот брат Андреаш (двајцата синови на Волкашин),
од кој особено вториот од нив имал свои имоти и поседи на овие простори.
За време на туркократијата,почнувајќи од 14 век па до 19 век,манастирот Св.Јован Бигорски станал еден од најпознатите духовни центри во Македонија,со својот скрипториум и библиотека,каде се негувале словенската писменост и култура.
