Денес е Илинден па си помислив каков говор би имал Апасиев таму на Мечкин камен.
Ако му затреба некогаш, го частам еден говор
"Сестрички и братчиња,
Денес не сме се собрале тука за да си правиме селфи со знамиња или да слушаме фолклор со звучници до даска. Денес сме тука за да се потсетиме - не за да заборавиме.
Илинден не е само датум. Тоа е нож в срце на империите. Тоа е викот на селанецот од Крушево, што зел пушка, и решил да биде слободен - или мртов. И тоа без дозвола од Брисел, без поддршка од Вашингтон, и без никаква „рамковна спогодба“.
Нашите илинденци - тие беа револуционери, а не НВО активисти. Не земаа грантови, не правеа работилници по хотели, и не пишуваа „повеќе инклузивни наративи“. Земале пушка, барут и срце - и на планина!
Тие не преговараа со султани и комисии за историја. Не молеа за признавање на идентитет. Го запишаа во крв, во камен, во песна! И не го менуваа името на државата за да добијат безвизно.
Денес, на 2 Август, некои ќе ви кажуваат за ЕУ, други за НАТО, трети за братство и единство. Ама ретко кој ќе се осмели да каже: ние сме народ кој со векови не прифаќа диктат - ни од Исток, ни од Запад.
Нема веќе кој да нè окупира - сами се окупиравме. Нè водат подлизурковци со дипломи од Сорос и лажат оти сме „мали, ама важни“. Ама ние сме важни само ако се исправиме и кажеме: „Доста е!“
Илинден не е празник за одмор, туку за бунт. Не е за јадење грав на Мечкин Камен, туку за потсетување дека сме потомци на Карев, Делчев и Ченто - а не на комесари, комесарици и партиски ботчиња.
Затоа, нека е вечна револуционерната мисла! Да го славиме Илинден не како туристи, туку како потомци на востаници. Со чест, со инат и со глава крената.
Смрт за стравот - Слобода за народот!"
Нема на што.