Huzzy Gurl
Animal Lover
- Член од
- 14 септември 2008
- Мислења
- 307
- Поени од реакции
- 128
Ха па јас не те натерав на сила да мe читаш. Можам да кажам дека ти ме замараш мене со тоа што ми пишуваш па заради тоа имав едно непотребно известување.
Кирил Поп-Христов (КИЛИ)
- Креатор на темата ТојодТаму
- Време на започнување
Ха па јас не те натерав на сила да мe читаш. Можам да кажам дека ти ме замараш мене со тоа што ми пишуваш па заради тоа имав едно непотребно известување.
Рудници и
ООЗТ Рудници и железарница - Скопје
Многу ,многу точно.Штета само шо во некои случаи претерале...
Инаку за Кили...немам некоја ептен пофалба спрема него ,ниту па го мразам ,ама обично интересен е на моменти со неговите филозофски муабети.Единствена замерка ,бавното зборување.
Тој од Таму
најголем сеирџија на мапа!
брат ми дојде оваа прееска дома и немав кредит а да ти ѕвонам дома у 11 си викам не твоите спијат... љуби те деда.
Forrest Gump
низа1
- Член од
- 12 ноември 2009
- Мислења
- 7.038
- Поени од реакции
- 29.619
Ми се свиѓа неговата филозофија на живеење, али само не знам како и колку тоа се рефлектира на неговите блиски ... Си го носи тој андерграун нерв ( у било која форма) у себе и ни малце не ми е несфатен уметник пошо Кили збори брутално искрено за тој шо сака да го слуша. Во однос на дрогата, жал ми е само шо да не беше таа проклетница 
неговиот раскошен талент ќе пустошеше низ Европа. Али јбг хедонистичко андерграунд блузерското живеење си го направи своето.
неговиот раскошен талент ќе пустошеше низ Европа. Али јбг хедонистичко андерграунд блузерското живеење си го направи своето.
Fantom
Chikara
- Член од
- 4 јуни 2006
- Мислења
- 11.453
- Поени од реакции
- 812
Mark Renton
I live by the tune, I die by the book
- Член од
- 12 ноември 2009
- Мислења
- 5.391
- Поени од реакции
- 4.987
Камо сите џанаци да ги третиравте ко Кили. Ама овај славна личност демек и го величите.
Forrest Gump
низа1
- Член од
- 12 ноември 2009
- Мислења
- 7.038
- Поени од реакции
- 29.619
Незнам дали е баш за Чек дис аут интервјуто, ама нека стои тука. У негов стил искрено, храбро, дрско. И да колку и да е претенциозно од негова страна сепак стварно ми личи на Салвадор Дали на сликиве
Ф: Што те поттикна да се запишеш на факултет? Како се одлучи да студираш?
К: Ме поттикна ужасната необразованост на мојата генерација. Факултетите што се во Скопје, во Македонија, и студентите што ги завршуваат тие факултети, за жал остануваат оскудни, бедни, необразовани, примитивни и полупрофесионални во своите области. Запишувајќи се на овој факултет сакав да продрам во нешто што се’ уште не сум го открил. Драмската уметност е толку длабока и безобразна, што еве ме мачи веќе триесет години и никако да ја дооткријам. Затоа се запишав.
Ф: Каков студент беше?
К: Според мене добар, а според критериумите на моите професори – лош.
Ф: Каков ти беше односот со професорите?
К: Коректен, многу коректен. Односот кај нас на факултет е повеќе фамилијарен отколку однос професор-студент во вистинска смисла на зборот. Мора да живеете како фамилија за да создадете таков продукт каков што го бара факултетот за драмски уметности. Меѓутоа, професорите што беа во мое време, додека јас студирав, а ги гледам и сега дека се скоро сите, се на друга бранова должина во однос на мене, затоа не соработувавме баш добро.
Ф: Каков беше твојот студентски живот? Дали беше класична бубалица и беше редовен на предавања или повеќе се забавуваше?
К: Па, кај нас на факултет нема бубање, не постои тој термин. Дури и текстот што мора да го научиш на памет не се буба. Уметноста не се буба, таа или се сака или не се сака. Тие што не ги бивало за театар и за уметност а ги завршија тие факултети, еве денеска се добри политички полтрони и се на завидни, според нивните мерила, високи функции, за кои јас никогаш во животот не би прифатил, не би се борел за такво нешто.
Ф: Можеш ли да ми кажеш некоја случка која ти се случила на факултет, а ќе ја паметиш целиот твој живот?
К: Мене ми се случуваат случки секој ден. Животот мој се состои од случки, така да јас не ги помнам моите случки. Другите ги помнат и предат приказни за нив. Моите животни случувања секој ден се различни. Не ми останало ништо специјално во глава додека сум бил студент.
Ф: Дали би променил нешто доколку студираш сега? Дали би бил поинаков студент?
К: Никако.
Ф: Би се запишал ли на истиот факултет и сега?
К: Да. Само што би се запишал и на нешто друго, бидејќи гледам дека студирањето драмска уметност на нашиот факултет е оскудна и плитка. Ако ти сам не се зафатиш со себе и да работиш на себе, и да се откриеш каква личност си и што Бог ти дал, затоа што таа глупава теорија што се провлекува низ студиите дека е 90% работа, 10% талент, јас не се сложувам со тоа. Јас мислам дека е обратна варијанта. Затоа е потребно сам да работиш на себе и да се проучуваш затоа што факултетот тоа нема да ти го понуди, ниту пак ќе се бави со тебе, како што ниеден друг факултет не се бави ако не е ептен специјализирана област и ако ептен студентот не го бара тоа од професорот. Меѓутоа, вистинската потреба на студентот што треба да ја чувствува за да се надополни како личност и да се изгради како актер, професорите на нашиот факултет немаат време да ти го понудат.
Ф: Значи, ќе се согласиш дека факултетот не е главен предуслов за успех?
К: Не, никако.
Ф: Дали е важен факултетот за младите денес?
К: Па, толку е битен да 90% од младите студираат, односно 99% студираат. Денеска си казнет ако не студираш, државата ќе те казни. А, што тие деца кутри кога ќе завршат факултет? Денеска секој абдал може да заврши факултет. Ќе одиш, ќе платиш на приватен факултет, ќе му дадеш пари, ќе ги појачаш професорите со пари и тие се должни да те завршат. И што станува со тој човек?
Инвалид, ти си го осакатил човекот за сите времиња. Нити ја научил својата професија, он бил татино и мамино мезимче кое добило се’ на послужавник во живот и кое завршило факултет за да може да се вработи. Гледајќи ја денешнава ситуација, како сите се вработуваат во области во кои нити ги знаат, нити па ги сакаат. Најголема битка е да се вработиш во администрација, најголем фраер си ако се вработиш во администрација. Администрација и такви професии, тие се некреативни и го отапуваат човековиот дух и желба за знаење. Што ќе ти е тебе тој факултет, за да работиш во администрација?
Или утре да бидеш политички полтрон и пион за да можеш да се убаво ожениш и оформиш фамилија. Затоа сум јас гневен на денешнава политика што секој мора да заврши средно школо и секој мора да заврши факултет. Не мора секој, факултет треба да завршува само 5% од луѓето. Не може да легнеш и да му дадеш да те оперира некој приучен лекар, односно кој завршил факултет затоа што тато и мама му ги купиле испитите.
Ф: Кога би можел, што би променил во начинот на студирање во Македонија?
К: Би променил, да не постојат приватни факултети. Тоа би го променил. Би променил, да постои толку ригорозен приемен испит за секоја област и да студираат само тие луѓе кои чезнеат да станат професионалци во таа област, а не да студира затоа што треба нешто да се студира. Запишал економски факултет, нема појма со што ќе се бави. Мисли дека економија е само бизнис и правење пари, како да ги удвостручиш, од десет денари да направиш дваесет. Новокомпонираниве фазони и закони за студирање воопшто не ми се допаѓаат, тоа го млитави и го прави деградирачки ова друштво.
Се’ помалку и помалку налетувам на луѓе кои се мајстори во својата професија. Све се приучени дилетанти, затоа сум гневен и лут. Затоа што не може секој да биде учен. Не може. Не може. Некој треба и да копа канали. Некој треба да чисти канализација. Тој што ќе го заврши факултетот затоа што програмата е таква да мора да се завршуваат факултети, компјутер за секое дете... Што стана со тоа компјутер за секое дете? Научија сите деца да работат на компјутери? Сите деца ги немаат компјутерите.
Сакам да кажам дека не може секој да студира. Може да студира само 5% од младината. Тоа би променил. Би ги вовел тие ригорозни приемни испити.
Се сеќавам на медицински факултет, кога се полагаше приемен испит, се полагаше во Универзална Сала, затоа што не постоеше амфитеатар кој можеше да собере толкав број на студенти. Се јавуваа две илјади кандидати за приемен испит а примаа само 150. И тоа како ги примаа, мораа да имаат совршен приемен испит, а не ова е дете на доктор „тој и тој“ па затоа што е негов син треба да биде примен на тој факултет. Тоа не постоеше кога јас бев студент. Затоа го сакав тој начин на студирање. А сега кога ќе видам сека ми се к*рчи некој абдал кој не знае ниту една реченица да создаде, не знае што е прирок, што е подмет, што е придавка, а тој ќе ми се фали дека е магистар. Кога ќе ги видам овие магистри на приватни факултети кои за пари станале магистри и доктори на наука, утробата ми се превртува. И кога ќе ве видам вас млади студенти со кого ќе имате после борба и конкуренција за вашето вработување на крај, и напредок во кариера, ве сожалувам.
Ф: Каков професор на факултет би бил?
К: Не би бил професор.
Ф: Зошто?
К: Затоа што тоа што јас го знам и тоа што сум го научил, не би знаел како да го предадам на другите студенти, на подмладокот. Затоа што мислам дека ми е повеќе дадено од Бога отколу што може од негде да се научи. Затоа сметам дека не би бил добар професор. И не сакам да се бавам со професорска работа.
Не може секој да биде професор, тоа е многу страшна и одговорна професија. Кога некој би ме казнил и би ме натерал да морам да бидам професор, јас не би можел да спијам навечер, затоа што утредента ќе се чувствувам како лажго пред тие студенти. Јас можам да држам предавање, три саати уста да не затворам во мојата област, за било која тематика, дали теоретски или практично во областа на театарот. Но, што со тоа? Да се правам добар говорник и добар теоретичар кој знае добро да прикаже на студентите добра приказна? Алатот го поседувам, ама тој алат треба да го имаат и они. Не може алат да се предаде со прикаски. Алатот ти го дава Бог. После од тебе зависи колку ти со тој алат ќе сработиш добро.
Ф: Имаш ли некој совет до студентите?
К: Да земат да работат нешто поконкретно и да не се залажуваат да губат време ако не ги бива за тоа што студираат.
Преземено од Факултети.мк
Ф: Што те поттикна да се запишеш на факултет? Како се одлучи да студираш?
К: Ме поттикна ужасната необразованост на мојата генерација. Факултетите што се во Скопје, во Македонија, и студентите што ги завршуваат тие факултети, за жал остануваат оскудни, бедни, необразовани, примитивни и полупрофесионални во своите области. Запишувајќи се на овој факултет сакав да продрам во нешто што се’ уште не сум го открил. Драмската уметност е толку длабока и безобразна, што еве ме мачи веќе триесет години и никако да ја дооткријам. Затоа се запишав.
Ф: Каков студент беше?
К: Според мене добар, а според критериумите на моите професори – лош.
Ф: Каков ти беше односот со професорите?
К: Коректен, многу коректен. Односот кај нас на факултет е повеќе фамилијарен отколку однос професор-студент во вистинска смисла на зборот. Мора да живеете како фамилија за да создадете таков продукт каков што го бара факултетот за драмски уметности. Меѓутоа, професорите што беа во мое време, додека јас студирав, а ги гледам и сега дека се скоро сите, се на друга бранова должина во однос на мене, затоа не соработувавме баш добро.
Ф: Каков беше твојот студентски живот? Дали беше класична бубалица и беше редовен на предавања или повеќе се забавуваше?
К: Па, кај нас на факултет нема бубање, не постои тој термин. Дури и текстот што мора да го научиш на памет не се буба. Уметноста не се буба, таа или се сака или не се сака. Тие што не ги бивало за театар и за уметност а ги завршија тие факултети, еве денеска се добри политички полтрони и се на завидни, според нивните мерила, високи функции, за кои јас никогаш во животот не би прифатил, не би се борел за такво нешто.
Ф: Можеш ли да ми кажеш некоја случка која ти се случила на факултет, а ќе ја паметиш целиот твој живот?
К: Мене ми се случуваат случки секој ден. Животот мој се состои од случки, така да јас не ги помнам моите случки. Другите ги помнат и предат приказни за нив. Моите животни случувања секој ден се различни. Не ми останало ништо специјално во глава додека сум бил студент.
Ф: Дали би променил нешто доколку студираш сега? Дали би бил поинаков студент?
К: Никако.
Ф: Би се запишал ли на истиот факултет и сега?
К: Да. Само што би се запишал и на нешто друго, бидејќи гледам дека студирањето драмска уметност на нашиот факултет е оскудна и плитка. Ако ти сам не се зафатиш со себе и да работиш на себе, и да се откриеш каква личност си и што Бог ти дал, затоа што таа глупава теорија што се провлекува низ студиите дека е 90% работа, 10% талент, јас не се сложувам со тоа. Јас мислам дека е обратна варијанта. Затоа е потребно сам да работиш на себе и да се проучуваш затоа што факултетот тоа нема да ти го понуди, ниту пак ќе се бави со тебе, како што ниеден друг факултет не се бави ако не е ептен специјализирана област и ако ептен студентот не го бара тоа од професорот. Меѓутоа, вистинската потреба на студентот што треба да ја чувствува за да се надополни како личност и да се изгради како актер, професорите на нашиот факултет немаат време да ти го понудат.
Ф: Значи, ќе се согласиш дека факултетот не е главен предуслов за успех?
К: Не, никако.
Ф: Дали е важен факултетот за младите денес?
К: Па, толку е битен да 90% од младите студираат, односно 99% студираат. Денеска си казнет ако не студираш, државата ќе те казни. А, што тие деца кутри кога ќе завршат факултет? Денеска секој абдал може да заврши факултет. Ќе одиш, ќе платиш на приватен факултет, ќе му дадеш пари, ќе ги појачаш професорите со пари и тие се должни да те завршат. И што станува со тој човек?
Инвалид, ти си го осакатил човекот за сите времиња. Нити ја научил својата професија, он бил татино и мамино мезимче кое добило се’ на послужавник во живот и кое завршило факултет за да може да се вработи. Гледајќи ја денешнава ситуација, како сите се вработуваат во области во кои нити ги знаат, нити па ги сакаат. Најголема битка е да се вработиш во администрација, најголем фраер си ако се вработиш во администрација. Администрација и такви професии, тие се некреативни и го отапуваат човековиот дух и желба за знаење. Што ќе ти е тебе тој факултет, за да работиш во администрација?
Или утре да бидеш политички полтрон и пион за да можеш да се убаво ожениш и оформиш фамилија. Затоа сум јас гневен на денешнава политика што секој мора да заврши средно школо и секој мора да заврши факултет. Не мора секој, факултет треба да завршува само 5% од луѓето. Не може да легнеш и да му дадеш да те оперира некој приучен лекар, односно кој завршил факултет затоа што тато и мама му ги купиле испитите.
Ф: Кога би можел, што би променил во начинот на студирање во Македонија?
К: Би променил, да не постојат приватни факултети. Тоа би го променил. Би променил, да постои толку ригорозен приемен испит за секоја област и да студираат само тие луѓе кои чезнеат да станат професионалци во таа област, а не да студира затоа што треба нешто да се студира. Запишал економски факултет, нема појма со што ќе се бави. Мисли дека економија е само бизнис и правење пари, како да ги удвостручиш, од десет денари да направиш дваесет. Новокомпонираниве фазони и закони за студирање воопшто не ми се допаѓаат, тоа го млитави и го прави деградирачки ова друштво.
Се’ помалку и помалку налетувам на луѓе кои се мајстори во својата професија. Све се приучени дилетанти, затоа сум гневен и лут. Затоа што не може секој да биде учен. Не може. Не може. Некој треба и да копа канали. Некој треба да чисти канализација. Тој што ќе го заврши факултетот затоа што програмата е таква да мора да се завршуваат факултети, компјутер за секое дете... Што стана со тоа компјутер за секое дете? Научија сите деца да работат на компјутери? Сите деца ги немаат компјутерите.
Сакам да кажам дека не може секој да студира. Може да студира само 5% од младината. Тоа би променил. Би ги вовел тие ригорозни приемни испити.
Се сеќавам на медицински факултет, кога се полагаше приемен испит, се полагаше во Универзална Сала, затоа што не постоеше амфитеатар кој можеше да собере толкав број на студенти. Се јавуваа две илјади кандидати за приемен испит а примаа само 150. И тоа како ги примаа, мораа да имаат совршен приемен испит, а не ова е дете на доктор „тој и тој“ па затоа што е негов син треба да биде примен на тој факултет. Тоа не постоеше кога јас бев студент. Затоа го сакав тој начин на студирање. А сега кога ќе видам сека ми се к*рчи некој абдал кој не знае ниту една реченица да создаде, не знае што е прирок, што е подмет, што е придавка, а тој ќе ми се фали дека е магистар. Кога ќе ги видам овие магистри на приватни факултети кои за пари станале магистри и доктори на наука, утробата ми се превртува. И кога ќе ве видам вас млади студенти со кого ќе имате после борба и конкуренција за вашето вработување на крај, и напредок во кариера, ве сожалувам.
Ф: Каков професор на факултет би бил?
К: Не би бил професор.
Ф: Зошто?
К: Затоа што тоа што јас го знам и тоа што сум го научил, не би знаел како да го предадам на другите студенти, на подмладокот. Затоа што мислам дека ми е повеќе дадено од Бога отколу што може од негде да се научи. Затоа сметам дека не би бил добар професор. И не сакам да се бавам со професорска работа.
Не може секој да биде професор, тоа е многу страшна и одговорна професија. Кога некој би ме казнил и би ме натерал да морам да бидам професор, јас не би можел да спијам навечер, затоа што утредента ќе се чувствувам како лажго пред тие студенти. Јас можам да држам предавање, три саати уста да не затворам во мојата област, за било која тематика, дали теоретски или практично во областа на театарот. Но, што со тоа? Да се правам добар говорник и добар теоретичар кој знае добро да прикаже на студентите добра приказна? Алатот го поседувам, ама тој алат треба да го имаат и они. Не може алат да се предаде со прикаски. Алатот ти го дава Бог. После од тебе зависи колку ти со тој алат ќе сработиш добро.
Ф: Имаш ли некој совет до студентите?
К: Да земат да работат нешто поконкретно и да не се залажуваат да губат време ако не ги бива за тоа што студираат.
Преземено од Факултети.мк
M
Moon Child
Гостин
Во право е. Со сестра ми на Географија во Штип имало некое девојче буквално незнаело да чита, немала ни доволно поени да се запише на факултет, ама ја бутнале таму пошто нема многу студенти. И тоа студира наставна Географија, за наставник/професор, утре некое такво ќе се вработи по партиски принцип и ќе осакатува генерации и генерации.
Gandradelic
Banderash
Кили е една царипашина што се раѓа еднаш у 350 години! Секој кој е против него треба да си удри бокс во чело за да му проработи црпката.
- Член од
- 21 ноември 2012
- Мислења
- 1.174
- Поени од реакции
- 744
Експресивни ликовни решенија, анимација набиена со моќен и комплексен колорит и дејство што следи патување на духот низ времето и просторот се сублимирани во експерименталниот 70-минутен филм „Самит на шаманите на уметникот Александар Станковски, што премиерно беше прикажан во рамките на Скопскиот филмски фестивал. Филмот е работен речиси шест години, со надградба на основната идеја за краткометражно дело. Во интервалите меѓу неговата сликарска работа и реализација на преформанси, пред публиката осамна уште еден, а Станковски го заврши снимањето и на новиот експериментално-музички филм наречен „Меџикл мистери кјур. Сепак, тој смета дека претходниот филм „Маклабас е неговото круцијално дело во изразот преку овој медиум, додека „Самит на шаманите е камерен филм што повеќе раскажува преку анимацијата.
- „Самит на шаманите е метафора на случувањата што ги живееме денеска, меѓутоа користени се некои историски стереотипи, а филмот е халуцинација низ времето и просторот. Доминираат ликовните зафати. Целата приказна е затворена во една рамка, а го следи патувањето на еден актер и на некој начин ја рекапитулира неговата стварност. Постои некое итро интро - вели Станковски.
- „Самит на шаманите е метафора на случувањата што ги живееме денеска, меѓутоа користени се некои историски стереотипи, а филмот е халуцинација низ времето и просторот. Доминираат ликовните зафати. Целата приказна е затворена во една рамка, а го следи патувањето на еден актер и на некој начин ја рекапитулира неговата стварност. Постои некое итро интро - вели Станковски.
Del Boy
You plonker!
- Член од
- 28 септември 2012
- Мислења
- 12.571
- Поени од реакции
- 39.669
Кили ти е пример за испревртените вредности во македонското општество. Само наркоманчиња и дегени како него може да уживаат ваков публицитет , и аплауз на неговата самопрогласена "интелигенција". Кили да беше роден во Америка сега ќе беше обичен џанак , wannabe someone special , и забележан во регистрите на ДЕА.