БОРИС ГЕОРГИЕВСКИ
Поранешниот премиер Љупчо Георгиевски повторна ја шокира македонската јавност. Тој спасот за Македонија го бара во тоа на Албанците со меѓународна конференција да им се даде можноста за формирање на голема Албанија. Гергиевски ги актуализираше неговите тези за поделба на државава и размена на населението. Во колумна објавена во неделникот „Фокус“, Георгиевски прогнозира дека Македонија ќе стане трета албанска република како резултат на независноста на Косово.
Експремиерот оди и чекор понатаму, па освен поделбата на Македонија, на Србија и на Црна Гора им препорачува и тие да се откажат од дел од своите територии во замена за формирање етнички чисти држави, кои, вели тој, се единственото трајно решение на Балканот.
„Мултиетничкиот пристап за решение на сложените проблеми на Балканот е дефинитивно пропаднат... Единствено трајно решение е етничкиот принцип“, пишува Георгиевски.
Според Георгиевски, косовската независност не само што ќе ја промени регионалната геополитика, туку и ќе ја определи иднината на Македонија. Некогашниот лидер на ВМРО-ДПМНЕ предвидува две можни сценарија во врска со косовската независност. Доколку Русија се откаже од ветото во Советот за безбедност на ОН, Георгиевски предвидува дека прв приоритет на Косовците ќе биде чистење на преостанатите Срби од Косово, што би траело помеѓу 3 и 5 години.
Потоа, Македонија би се претворила во трета албанска република. Според втората теза, доколку Русија не се откаже од ветото, ќе дојде до трајна дестабилизација на регионот, бидејќи самопрогласувањето на независноста на покраината би повлекло отцепување на српските општини, а Албанците во околните држави - Србија, Црна Гора и Македонија, би контрирале со сопствени барања за автономија или независност. Георгиевски тврди оти во земјава, „албанските општини би можеле да го сторат тоа во секој момент“, а меѓународната заедница, според него, би ги поддржала таквите аспирации.
Без разлика кое од сценаријата ќе биде реализирано, Георгиевски тврди дека Македонија на крајот ќе ја плати најголемата сметка, па затоа тој ја обновува идејата стара четири години, која ја обелодени во април 2003 во колумна во „Дневник“.
„Во овој момент на Балканот постојат две хрватски држави, две српски држави, две и пол албански држави, три протекторати: Босна и Херцеговина, Косово и Македонија и три големи договори кои повеќе претставуваат договори за прекин на пукањето, отколку трајни решенија: Дејтонскиот, Кумановскиот и Охридскиот. Затоа, илузорно е донесувањето решение само за Косово, без затворање на сите други горливи прашања. Затоа, уште пред четири години предложив дека на Балканот му е потребно одржување на нова балканска конференција, се разбира под покровителство на САД, ЕУ и Русија, на која ќе учествуваат сите балкански држави за дефинитивно затворање на сите отворени проблеми, движејќи се по следната насока: на Албанците да им се даде можност за формирање на голема Албанија каде што би влегле делови од Косово, без српските енклави кои би останале во Србија. Србите, пак, кои се во Косово, би направиле трампа на своите имоти со оние од Бујановац и Прешево. На тој начин и Србија ќе се ослободи од албанскиот проблем и Косовците од српскиот проблем. Во Македонија ќе се направи разграничување, при што Албанците би ги добиле Дебар, Гостивар и Тетово со дополнителна трампа на македонското и албанското население. Албанците би добиле територијална компензација, а Македонија би дошла до единствениот начин за спас и опстанок на сопствената држава. Доколку Црногорците се мудри и тие можат навреме безусловно да им ги подарат Плав и Гусиње“, препорачува Љупчо Георгиевски.
Дополнително, некогашниот вмровски премиер оценува дека најсоодветно решение за Босна и Херцеговина би било српскиот дел да се присоедини кон Србија, хрватскиот кон Хрватска, а на бошњаците да им се даде држава со „Сребреница како симбол“.
Голем дел од тезите кои ги наведува Георгиевски се повторување на неговата колумна од 2003 кога првпат јавно ги призна идеите за поделба на Македонија и размена на територии и население со Албанија. Единствената разлика меѓу текстовите во април 2003 и јуни 2007, е во излезното решение за Македонците.
Имено, пред четири години, Георгиевски, по разграничувањето со Албанците „по примерот на Израел“, заговараше изградба на „една нова самостојна, независна и вистински суверена Република Македонија“. „Новиот почеток треба да го направи со враќање на асномскиот устав, односно Македонија како држава на македонскиот народ и другите рамноправни граѓани“.
За разлика од тогашната колумна, Георгиевски овој пат не кажува каква би била иднината на државава: дали повторно би се воспоставувал асномскиот принцип, или би се одело на некое друго решение?