- Член од
- 14 октомври 2007
- Мислења
- 2.674
- Поени од реакции
- 2.731
Ваква сезона као што имавме мислам дека и заслужи да се решава во последно коло. И се реши на најдобар можен начин, Милан си заврши заслужено втор во Серие А. Пази, на крај имаме 79 бода, добиено дерби со 3:0, победен Јувентус во Торино со 3:0, победени Наполи таму, Лацио, Рома, Аталанта во Бергамо. До февруари прво место со влажни соништа за Скудето. Ќе беше жално и скроз бизарно ако Милан не избореше ЛШ во една ваква ситуација. Пази, 76 бода и нема ЛШ. Серие А се освајала со толку бодови, зимски шампион никад не се десило да не заврши во Топ 4 на крај. Ќе беше баш бизарно.
И коа ќе ми текне па на што личеше сезонава. На прсти се бројат утакмици коишто Милан ги изигра со прв тим. Водачот на тимот - Ибра појше од пола утакмици ги нема изиграно. Кичмата на тимот скоро никад не играше заедно, Бенасер појше не играше отколку што играше, среќа па онаа ненормалнана машина Кеси е ѕверотиња и изигра вкупно 50 утакмици. Среќа Кјаер издржа без појше повреди, среќа баш кога го немаше Ибра работеа другиве. Зимата се промаши со трансфери скроз. Тогаш кога требаше да се бетонираме во Топ 2, ние тогаш почнавме да паѓаме баш затоа што зимските појачавања устари не понудија никаква одишка и замена на првотимците, никакви гаранции. Нормално, со исклучок на Томори којшто не само што се наметна туку и го избрка капитенот од прв тим. И свака му част и нему и на Пиоли што уопште имаше топки да го седне Ромањоли на клупа и првотимци да му бидат Кјаер и Томори.
Најбитен играч според мене, MVP на нашата сезона - Франк Кеси. Едноставно, да изиграш 50 утакмици во сезона, box-to-box средњак, скоро никад незаменет во тек на утакмица и од нив бар 43 на високо ниво не можеш да не си MVP. Израсна во играчиште од светска класа, се потврди и со мирночата во пеналите на последнава утакмица. Мирабели, за све не заеба али за ова појачање да ти цути курот.
Најголемо изненадување за мене - Давиде Калабрија. Страшен напредок, ми ја изнаеба мамицата за све што имам зборено за него. Па чак и после операцијата кога му типуваа завршена сезона, братот се врати за месец дена и во иста форма ко пред тоа. Свака част, се надевам дека не беше случаен блесок и дека ќе се потврди следна сезона. Второ место во оваа категорија - големиот господин Симон Кјер. Какво лидерство, сигурност, какво влијанние и авторитет и на терен и ван, свака част. Голем господин, го почитувам до плафон.
Најголемо разочарење - Алесио Ромањоли. Дури ни во ваква сезона, најдобра за Милан во последниве 7 години, од кои тој е тука цели 5 ми се чини, не успеа да направи чекор напред. Буквално сите играчи успеаа да направат чекор напред и да напредуваат. Кој повеќе кој помалку, ама овој уопште не успеа, ни милиметар. Ромањоли е истиот од пред 5 години и сега. Едноставно, играч звани стагнација. Имав големи очекувања од него уште откако се донесе, ама никако да пркне. Остана само солиден дефанзивец, фин да го имаш во тим, да ствара конкуренција, ама еве не е за првотимец во Милан. Го седнаа на клупа Кјаер на 30 години и Томори донесен на позајмица во јануари.
Другиве горе-доле ми беа нешто што очекував, немаше некакви отскакања. Искрено очекував малку појше од Леао и малку помалку од Ребич, ама коа ќе го зеам цело времетраење и сите дешавања во сезоната, тоа е тоа, некаде околу средина на скалата ми се.
Пиоли. Вкупниот впечаток ми е и појше од позитивен. Имаше неколку глупи и неуспели утакмици чисто на негова душа, еве со Сасуоло, Лацио и Сампдорија во вториов дел од сезоната први ми паѓаат на памет, ама па имаше најверојатно дупло појше од нив мастерклас изиграни. Поготово директните дуели во првиот дел од сезоната, првото дерби, победава над Јувентус сеа скоро, па дури и последнава утакмица со Аталанта. Можда не мастерклас, али за она што јас го очекував од него, а тоа беше дебел просек, ме изненади позитивно. Дури и во изјавите и целокупното понашање во јавност ме изненади. Скроз прибран, образован, со стил и умереност во све. Атмосферата внатре во тимот сигурно е негова заслуга исто, па и фактот дека сите играчи буквално низ сезонава секогаш нагласуваа колку е битен и колку се позитивно изненадени од него. Стварно, малце ме изненади и мене. И добро што го разби оној митот за неговата 'втора сезона' во секој тим, се надевам дека со прави засилувања, догодина ќе ме изненади уште појше.
Е сеа, неизбежното меркато. Што се тиче Донарума ситуацијава, кажав се што мислам во последниот пост. Што се однесува на другото, мислам дека Милан е во многу подобра ситуација од било кога последниве 10 години. Прво, изборивме ЛШ како втори во Серие А и тоа многу менува и финансиски и во магнет ефектот кон играчите. Второ, конечно имаме стабилност, постојана структура, без кавги и фракции внатре во управата, ствар којашто ни фалеше долго време. Трето, имаме и сигурни газди, јасен проект, нема турбуленции на тоа поле. Четврто, сите параметри видливи барем за нас, лаиците и јавни, достапни за медиумите викаат дека Милан одамна не бил во подобра финансиска ситуација. Без долгови, со смалено портфолио за плати, без скандали дури и во кризава со Ковид, со проект за нов стадион и тенденција таа ситуација да биде уште подобра. Петто, се наоѓаме во ситуација каде што на Јувентус му е неизбежна револуција и смена на циклус, а Интер се соочува со некои финанасиски проблеми каде мора да продава, има лимитиран пазар и слично. Милан се ова мора да го искористи. Мора да го извлече најдоброто од цела оваа ситуација и конечно и стабилно да се врати прво на врвот во Италија, а успат и во Европа, се разбира.
Елиот покажаа дека знаат што прават, засега планот којшто го претставија во 2018 година им се исполнува. Малдини и Масара, уз неколку грешки и утки, откако се стабилизираа и своите позиции си ги зедоа во раце, исто така се покажаа изузетно спремни, барем според последнава сезона. Иам чувство дека се движиме кон климаксот, дека конечно тргнавме нагоре и сеа стварно треба да се биде паметен и подготвен. Баш затоа, јас ова лето би сакал играчи коишто се во прајм возраст, со барем најмалку 2 добри сезони зад себе, више потврдени, спремни играчи коишто се баш во моментот од своите кариери каде им треба голем скок напред, со фино искуство. Затоа и не сакам да слушнам за глупости као Скамака и Распадори, коишто можда некад ќе ги биде, ама можда и ќе бидат 87 и 88 од својот вид, италијански таленти кои се појавиле една сезона и ги снемало со брзина на светлината, а сеа се во Читадела, Кошенца и Кротоне. Затоа би го одбрал Белоти, пред нив, ако разговараме за овие тројца. Ги спомнувам само како пример. Берарди, Белоти, Де Пол, Зиелински, Лозано, Кореа, Нандез, Пелегрини, Кастровили, Миленкович ... ми текнуваат овие низ Серие А коишто бар две сезони се потврдиле ко солидни, добри играчи, а скок во Милан би им дошол добро во овој момент од кариерата.
Можда не се сите овие за во Милан или би се покажале ко тежок флоп, ама сигурно се поподготвени и нудат појше гаранции и во Италија и на европска сцена отколку некој Распадори/Скамака рецимо (ги спомнувам затоа што кружеа као шпекулации). Белоти можда има 27 години, што за мене се топ години за напаѓач, ама братот во умреното Торино со појше сменети тренери од играчи во минативе 6 сезони има просек по 15 гола по сезона. Дај го него, нека дае 20 гола во Милан догодина, па здравје Скамака ако се потврди во Сасуоло ќе го зееме догодина коа и онака ќе се пензионира Ибра, а ние ќе бидеме стабилни во ЛШ, со појше пари и секако поголема слобода за трошење и праење грешки.
Поентата ми е дека ова лето ни требаат паметни трансфери, не многу ризични и храбри, нема потреба од комотно форсирање младичи (коишто ги имаме и онака бајги во тимов), ни требаат играчи коишто по дифолт нудат квалитет за да ја повториме сезонава, можда и подобриме, па ќе има простор догодина за 70 милионски напаѓач здравје. Мислам дека и Малдини/Масара мислат исто. Во тоа светло го гледам и трансферов на Мињо. Одличен однос цена-квалитет. Верувам дека баш вакви трансфери ќе имаме летово.
Да не дрвам превише, а секако више и претерав, мило ми е што ова лето конечно не го праам оној више стандардниот муабет дека ова е уште една нулта година, да се биде или не, да се домогнеме до ЛШ, да се праи целосен ремонт и слично. Милан конечно овојпат личи како сериозна екипа, финансиски спремна и стабилна, со луѓе коишто знаат што праат, личи на здрава средина со позитивна атмосфера каква што одамна немало, не се збори за кризи кај нас, не замараат дека мораме да продаваме летово, да бркаме профити, конечно сме во мирни води некако и мислам дека отсега натаму, полека али сигурно идемо нагоре. Последнава ситуација со Донарума мислам дека уствари покажа дека Милан конечно повторно заличува на сериозен, авторитетен и голем тим. Имам голема доверба дека летово знаат што треба да се праи и ќе го напраат тоа. Очекувам уште подобра сезона догодина и се надевам дека нема да не разочараат, више превише сме измрцварени и истепани, што би рекол Пејо.
Идемо даље и форца!
И коа ќе ми текне па на што личеше сезонава. На прсти се бројат утакмици коишто Милан ги изигра со прв тим. Водачот на тимот - Ибра појше од пола утакмици ги нема изиграно. Кичмата на тимот скоро никад не играше заедно, Бенасер појше не играше отколку што играше, среќа па онаа ненормалнана машина Кеси е ѕверотиња и изигра вкупно 50 утакмици. Среќа Кјаер издржа без појше повреди, среќа баш кога го немаше Ибра работеа другиве. Зимата се промаши со трансфери скроз. Тогаш кога требаше да се бетонираме во Топ 2, ние тогаш почнавме да паѓаме баш затоа што зимските појачавања устари не понудија никаква одишка и замена на првотимците, никакви гаранции. Нормално, со исклучок на Томори којшто не само што се наметна туку и го избрка капитенот од прв тим. И свака му част и нему и на Пиоли што уопште имаше топки да го седне Ромањоли на клупа и првотимци да му бидат Кјаер и Томори.
Најбитен играч според мене, MVP на нашата сезона - Франк Кеси. Едноставно, да изиграш 50 утакмици во сезона, box-to-box средњак, скоро никад незаменет во тек на утакмица и од нив бар 43 на високо ниво не можеш да не си MVP. Израсна во играчиште од светска класа, се потврди и со мирночата во пеналите на последнава утакмица. Мирабели, за све не заеба али за ова појачање да ти цути курот.
Најголемо изненадување за мене - Давиде Калабрија. Страшен напредок, ми ја изнаеба мамицата за све што имам зборено за него. Па чак и после операцијата кога му типуваа завршена сезона, братот се врати за месец дена и во иста форма ко пред тоа. Свака част, се надевам дека не беше случаен блесок и дека ќе се потврди следна сезона. Второ место во оваа категорија - големиот господин Симон Кјер. Какво лидерство, сигурност, какво влијанние и авторитет и на терен и ван, свака част. Голем господин, го почитувам до плафон.
Најголемо разочарење - Алесио Ромањоли. Дури ни во ваква сезона, најдобра за Милан во последниве 7 години, од кои тој е тука цели 5 ми се чини, не успеа да направи чекор напред. Буквално сите играчи успеаа да направат чекор напред и да напредуваат. Кој повеќе кој помалку, ама овој уопште не успеа, ни милиметар. Ромањоли е истиот од пред 5 години и сега. Едноставно, играч звани стагнација. Имав големи очекувања од него уште откако се донесе, ама никако да пркне. Остана само солиден дефанзивец, фин да го имаш во тим, да ствара конкуренција, ама еве не е за првотимец во Милан. Го седнаа на клупа Кјаер на 30 години и Томори донесен на позајмица во јануари.
Другиве горе-доле ми беа нешто што очекував, немаше некакви отскакања. Искрено очекував малку појше од Леао и малку помалку од Ребич, ама коа ќе го зеам цело времетраење и сите дешавања во сезоната, тоа е тоа, некаде околу средина на скалата ми се.
Пиоли. Вкупниот впечаток ми е и појше од позитивен. Имаше неколку глупи и неуспели утакмици чисто на негова душа, еве со Сасуоло, Лацио и Сампдорија во вториов дел од сезоната први ми паѓаат на памет, ама па имаше најверојатно дупло појше од нив мастерклас изиграни. Поготово директните дуели во првиот дел од сезоната, првото дерби, победава над Јувентус сеа скоро, па дури и последнава утакмица со Аталанта. Можда не мастерклас, али за она што јас го очекував од него, а тоа беше дебел просек, ме изненади позитивно. Дури и во изјавите и целокупното понашање во јавност ме изненади. Скроз прибран, образован, со стил и умереност во све. Атмосферата внатре во тимот сигурно е негова заслуга исто, па и фактот дека сите играчи буквално низ сезонава секогаш нагласуваа колку е битен и колку се позитивно изненадени од него. Стварно, малце ме изненади и мене. И добро што го разби оној митот за неговата 'втора сезона' во секој тим, се надевам дека со прави засилувања, догодина ќе ме изненади уште појше.
Е сеа, неизбежното меркато. Што се тиче Донарума ситуацијава, кажав се што мислам во последниот пост. Што се однесува на другото, мислам дека Милан е во многу подобра ситуација од било кога последниве 10 години. Прво, изборивме ЛШ како втори во Серие А и тоа многу менува и финансиски и во магнет ефектот кон играчите. Второ, конечно имаме стабилност, постојана структура, без кавги и фракции внатре во управата, ствар којашто ни фалеше долго време. Трето, имаме и сигурни газди, јасен проект, нема турбуленции на тоа поле. Четврто, сите параметри видливи барем за нас, лаиците и јавни, достапни за медиумите викаат дека Милан одамна не бил во подобра финансиска ситуација. Без долгови, со смалено портфолио за плати, без скандали дури и во кризава со Ковид, со проект за нов стадион и тенденција таа ситуација да биде уште подобра. Петто, се наоѓаме во ситуација каде што на Јувентус му е неизбежна револуција и смена на циклус, а Интер се соочува со некои финанасиски проблеми каде мора да продава, има лимитиран пазар и слично. Милан се ова мора да го искористи. Мора да го извлече најдоброто од цела оваа ситуација и конечно и стабилно да се врати прво на врвот во Италија, а успат и во Европа, се разбира.
Елиот покажаа дека знаат што прават, засега планот којшто го претставија во 2018 година им се исполнува. Малдини и Масара, уз неколку грешки и утки, откако се стабилизираа и своите позиции си ги зедоа во раце, исто така се покажаа изузетно спремни, барем според последнава сезона. Иам чувство дека се движиме кон климаксот, дека конечно тргнавме нагоре и сеа стварно треба да се биде паметен и подготвен. Баш затоа, јас ова лето би сакал играчи коишто се во прајм возраст, со барем најмалку 2 добри сезони зад себе, више потврдени, спремни играчи коишто се баш во моментот од своите кариери каде им треба голем скок напред, со фино искуство. Затоа и не сакам да слушнам за глупости као Скамака и Распадори, коишто можда некад ќе ги биде, ама можда и ќе бидат 87 и 88 од својот вид, италијански таленти кои се појавиле една сезона и ги снемало со брзина на светлината, а сеа се во Читадела, Кошенца и Кротоне. Затоа би го одбрал Белоти, пред нив, ако разговараме за овие тројца. Ги спомнувам само како пример. Берарди, Белоти, Де Пол, Зиелински, Лозано, Кореа, Нандез, Пелегрини, Кастровили, Миленкович ... ми текнуваат овие низ Серие А коишто бар две сезони се потврдиле ко солидни, добри играчи, а скок во Милан би им дошол добро во овој момент од кариерата.
Можда не се сите овие за во Милан или би се покажале ко тежок флоп, ама сигурно се поподготвени и нудат појше гаранции и во Италија и на европска сцена отколку некој Распадори/Скамака рецимо (ги спомнувам затоа што кружеа као шпекулации). Белоти можда има 27 години, што за мене се топ години за напаѓач, ама братот во умреното Торино со појше сменети тренери од играчи во минативе 6 сезони има просек по 15 гола по сезона. Дај го него, нека дае 20 гола во Милан догодина, па здравје Скамака ако се потврди во Сасуоло ќе го зееме догодина коа и онака ќе се пензионира Ибра, а ние ќе бидеме стабилни во ЛШ, со појше пари и секако поголема слобода за трошење и праење грешки.
Поентата ми е дека ова лето ни требаат паметни трансфери, не многу ризични и храбри, нема потреба од комотно форсирање младичи (коишто ги имаме и онака бајги во тимов), ни требаат играчи коишто по дифолт нудат квалитет за да ја повториме сезонава, можда и подобриме, па ќе има простор догодина за 70 милионски напаѓач здравје. Мислам дека и Малдини/Масара мислат исто. Во тоа светло го гледам и трансферов на Мињо. Одличен однос цена-квалитет. Верувам дека баш вакви трансфери ќе имаме летово.
Да не дрвам превише, а секако више и претерав, мило ми е што ова лето конечно не го праам оној више стандардниот муабет дека ова е уште една нулта година, да се биде или не, да се домогнеме до ЛШ, да се праи целосен ремонт и слично. Милан конечно овојпат личи како сериозна екипа, финансиски спремна и стабилна, со луѓе коишто знаат што праат, личи на здрава средина со позитивна атмосфера каква што одамна немало, не се збори за кризи кај нас, не замараат дека мораме да продаваме летово, да бркаме профити, конечно сме во мирни води некако и мислам дека отсега натаму, полека али сигурно идемо нагоре. Последнава ситуација со Донарума мислам дека уствари покажа дека Милан конечно повторно заличува на сериозен, авторитетен и голем тим. Имам голема доверба дека летово знаат што треба да се праи и ќе го напраат тоа. Очекувам уште подобра сезона догодина и се надевам дека нема да не разочараат, више превише сме измрцварени и истепани, што би рекол Пејо.
Идемо даље и форца!
можно е јебига, нек иде живот, али не сум сигурен. Имаше Син на времето во Фан клуб Интер бајги на граница вакви.
