Има еден интересен феномен кај навивачите на сите клубови. Одредени фудбалери и да не покажуваат ништо, пак имаат некоја подршка, треба секогаш да им се даде шанса, не биле играни на права позиција, лоши задачи му биле дадени, не било проблемот до него, туку до соиграчите и слично. А од друга страна, може некој да игра солидно, но и покрај тоа да биде критикуван.
Во принцип, во првата категорија се фудбалери кои се доста извикани по медиумите, па и самите навивачи го прифаќаат тоа. Во другата група се фудбалери кои најчесто биле никогаш некои околу кои се крева фама, кои не се некој талент премногу голем и посебно ако имале лош период во друг клуб.
Така е и сега со Пакета, Силва или што ти знам кој друг. И можно е некој од нив на друго место да биде солиден, ретко кој станал одличен, но не можеш да чекаш неколку години да се разиграат, затоа што ние од такви фудбалери од овие неколку години можеме цел тим да направиме. Од такви ќе чуваш еден, дали ќе го погодиш кој знае, но од овие што отидоа од Милан, а не биле чекани, ретко некој да покажа нешто вредно.
А еве и во претходните неколку децении ретко кој бил продаден и се изнаиграл на друго место (Пирло и Силва ми паѓаат на памет, иако вториот беше продаден затоа што тргна колата надолу). А има некои што не биле продадени поради сентименталност на газдата или поради притисокот на навивачите на време. Пато, поради првата причина, Шарави поради втората.
Така да, посебно сега кога веќе клубот не е финансиски моќен, ја сум да се ослободува клубот од фудбалерите без претерани емоции (Ако од Донарума можеш да земеш доволно пари да го унапредиш тимот и веќе бараш добро решение за негова замена, продај го слободно). Само проблем е што нема систем и јасно водство, па да се знае што и како ќе се тера, па на неколку месеци со нови тренери, со ново раководство се менуваат работите.
Во принцип, во првата категорија се фудбалери кои се доста извикани по медиумите, па и самите навивачи го прифаќаат тоа. Во другата група се фудбалери кои најчесто биле никогаш некои околу кои се крева фама, кои не се некој талент премногу голем и посебно ако имале лош период во друг клуб.
Така е и сега со Пакета, Силва или што ти знам кој друг. И можно е некој од нив на друго место да биде солиден, ретко кој станал одличен, но не можеш да чекаш неколку години да се разиграат, затоа што ние од такви фудбалери од овие неколку години можеме цел тим да направиме. Од такви ќе чуваш еден, дали ќе го погодиш кој знае, но од овие што отидоа од Милан, а не биле чекани, ретко некој да покажа нешто вредно.
А еве и во претходните неколку децении ретко кој бил продаден и се изнаиграл на друго место (Пирло и Силва ми паѓаат на памет, иако вториот беше продаден затоа што тргна колата надолу). А има некои што не биле продадени поради сентименталност на газдата или поради притисокот на навивачите на време. Пато, поради првата причина, Шарави поради втората.
Така да, посебно сега кога веќе клубот не е финансиски моќен, ја сум да се ослободува клубот од фудбалерите без претерани емоции (Ако од Донарума можеш да земеш доволно пари да го унапредиш тимот и веќе бараш добро решение за негова замена, продај го слободно). Само проблем е што нема систем и јасно водство, па да се знае што и како ќе се тера, па на неколку месеци со нови тренери, со ново раководство се менуваат работите.
